آشنایی با سوررئالیسم و ۶ هنرمند مشهور سوررئالیست

آشنایی با سوررئالیسم و ۶ هنرمند مشهور سوررئالیست

هنرمندان سوررئالیست تکنیک ها و فلسفه های جدیدی را برای خلق آثار هنری ابداع کردند که تأثیرات عمیق و ماندگاری بر دنیای هنر گذاشت. اگرچه جنبش سوررئالیستی بیشتر با نقاشان و شاعران مرتبط است، اما بر فیلم، عکاسی، تئاتر و موسیقی در سراسر اروپا و ایالات متحده نیز تأثیر گذاشت.

فهرست مطالب:

• سوررئالیسم چیست؟
• خاستگاه سوررئالیسم
• ۳ ویژگی هنر سوررئالیستی
• ۶ هنرمند مشهور سورئالیست

سوررئالیسم چیست؟

سوررئالیسم یک جنبش هنری آوانگارد بود که به دنبال رها کردن پتانسیل خلاق انسان از محدودیت های واقعیت یا عقل گرایی بود. سوررئالیسم در هنرهای تجسمی، اغلب به روش‌های پوچ و مرموز باعث خلق تصاویر غیرمنتظره میشد تا رویاها، توهمات، کابوس‌ها یا صرفاً تخیل هنرمند را نمایان کند.

کلمه “سوررئالیسم” از واژه فرانسوی سور (“فرا”) و واقعی (“واقعیت”) گرفته شده است و به “واقعیت برتر” ناخودآگاه اشاره دارد. این اصطلاح توسط نویسنده ای به اسم گیوم آپولینر ابداع شد، اما جنبش هنری سوررئالیسم زمانی که آندره برتون،شاعر، مانیفست سوررئالیسم را در سال ۱۹۲۴ منتشر کرد، ایجاد شد. هنرمندان مشهور سوررئالیست عبارتند از: سالوادور دالی، رنه ماگریت، فریدا کالو، من ری و مکس ارنست.

خاستگاه سوررئالیسم:

• جنبش قبل از سوررئالیسم، دادائیسم بود، یک جنبش هنری مستقر در پاریس که از شیوه های غیرسنتی هنری برای تمسخر و مخالفت با قراردادهای سفت و سخت هنر استفاده میکرد. هنرمندان جنبش دادا مانند سوررئالیست ها، به شدت تحت تأثیر روانکاوی زیگموند فروید و دیدگاه های سیاسی-اجتماعی کارل مارکس بودند.

• پس از هرج و مرج ایجاد شده در جنگ جهانی اول، هنرمندان صحنه نوظهوری پیدا کردند که تجربه گرایی و پوچی در پاریس را در اولویت قرار داد. این سوررئالیست‌های اولیه در کافه‌ها با هم ملاقات می‌کردند تا بازی‌های نقاشی انجام دهند و تکنیک‌هایی را اختراع کردند که خلاقیت را به چالش می‌کشید و تجربه گرایی را در آغوش می‌گرفت. در سال ۱۹۱۷، گیوم آپولینر، نویسنده، اصطلاح «سوررئالیسم» را با اشاره به رژه باله، که پابلو پیکاسو لباس‌ها و دکورهای آن را طراحی کرد، ابداع کرد.

• در دهه ۱۹۲۰، پاریس بار دیگر مرکز فرهنگی هنری جهان شد، جایی که جنبش سوررئالیسم به طور جدی متولد شد. نویسنده، آندره برتون، رهبر ادبی جنبش سوررئالیسم، مانیفست سوررئالیسم را در سال ۱۹۲۴ منتشر کرد که در آن بیان داشت: «من به ترکیب نهایی این دو وضعیت به ظاهر بسیار متضاد، رویا و واقعیت، در نوعی واقعیت مطلق اعتقاد دارم. یعنی چیزی که به اصطلاح ، فراواقعی (سوررئالیستی) است.» سوررئالیسم به سرعت در سراسر جهان گسترش یافت و به یک جنبش فکری و فرهنگی بین المللی تبدیل شد.

۳ ویژگی هنر سوررئالیستی:

چند ویژگی کلیدی در آثار سوررئالیستی وجود دارد:

۱- این آثار به صورت خودانگیخته خلق می شوند: تکنیک های سوررئالیسم، مردم را به خودانگیختگی در فرآیند خلق آثار هنری تشویق می کردند. طراحی خودانگیخته ، هنرمندان تجسمی را به چالش می‌کشید تا بدون فکر به ترکیب بندی یا تصور محصول نهایی، تصاویری خلق کنند، شبیه به شیوه‌ای که نویسندگان جنبش ادبی سوررئالیسم از خودانگیخته نوشتن استفاده می‌کردند. بازی‌های طراحی مانند «جسد نفیس» هنرمندان را به همکاری با یکدیگر برای ایجاد نقاشی‌های بداهه در محل تشویق می‌کرد. سوررئالیسم از دادائیسم هم الهام گرفت و اشیاء یافت شده را به طور خودانگیخته جمع می کردند تا آثار هنری غیرمنتظره خلق کنند.

۲- واژگونی قراردادها: یکی از محبوب‌ترین شیوه‌های خلق هنر سوررئالیستی ، کنار هم قرار دادن تصاویر غیرمرتبط و قابل تشخیص بود که در قراردادهای معمول نقاشی غربی – رعایت چیزهایی مثل پرسپکتیو، سایه‌ها، مدل‌سازی – برای خلق ترکیب‌بندی‌های عجیب، رویایی یا پوچ استفاده می‌شد. به عنوان مثال، نقاشی رنه ماگریت به نام عاشقان (۱۹۲۸) زوجی را در حال بوسیدن نشان میداد، اما سر هر دوی آن ها با پارچه سفید پوشانده شده است و این اقدام صمیمی را به نمادی ناراحت کننده از انزوا و سرخوردگی تبدیل میکند.

۳- تجلی ضمیر ناخودآگاه: یکی دیگر از قراردادهای رایج نقاشی سوررئالیستی، خلق تصاویر کاملاً انتزاعی بود که توسط انگیزه های ناخودآگاه هدایت می شدند و بر اساس واقعیت نبودند. با تکیه بر نقاشی یا طراحی خودانگیخته، نقاشی انتزاعی بر نسل جوان هنرمندان، به ویژه اکسپرسیونیست های انتزاعی آمریکایی که در دهه ۱۹۵۰ در نیویورک کار می کردند، بسیار تأثیرگذار شد.

۶ هنرمند مشهور سورئالیست:

هنرمندان سوررئالیست، سیر تاریخ هنر را به سمت نوعی تجربه گرایی سوق دادند که قراردادهای هنر زیبا را دگرگون کرد. در اینجا تعدادی از مشهورترین هنرمندان سوررئالیست آورده شده است.

۱- سالوادور دالی: هنرمند اسپانیایی، سالوادور دالی، شخصیت هنری رنگارنگی را در پاریس بین جنگ جهانی اول و دوم ایجاد کرد. او به خاطر نقاشی‌های توهم‌آمیز و رویاگونه‌اش، مانند تداوم حافظه، که تصویری خارق‌العاده از ذوب شدن ساعت‌ها در منظره‌ای بیابانی اند، شهرت دارد.

۲- مکس ارنست: نقاش، مجسمه‌ساز و گرافیست آلمانی، مکس ارنست، حرفه‌ای طولانی داشت و در دوران دادائیسم، سوررئالیسم و ​​اکسپرسیونیسم انتزاعی کار کرد. ارنست در دوره سوررئالیست بودنش، خود را در مجموعه ای از نقاشی هایش به شکل پرنده ای کارتونی به نام لوپلوپ بازنمایی میکرد. حتی به سایر معاصران سوررئالیستش در برخی از آثار مانند «باکره عیسی نوزاد را در برابر سه شاهد: آندره برتون، پل الوارد و نقاش مجازات می‌کند»، ارجاع داد. ارنست در مراحل بعدی کار خود از اروپا به مقصد ایالات متحده فرار کرد تا از گشتاپو که او را در فرانسه تعقیب می کردند فرار کند.

۳- فریدا کالو: فریدا کالو، نقاش مکزیکی، آموزه های سوررئالیسم را به کار گرفت و آن ها را با تصاویر هنر عامیانه مکزیکی ترکیب کرد. او بیشتر به خاطر مجموعه سلف پرتره های رنگارنگش شناخته شده است.

۴- رنه ماگریت: رنه ماگریت، نقاش بلژیکی، رهبری گروه خودمختار سوررئالیست‌هایی را بر عهده داشت که در بروکسل کار می‌کردند. نقاشی‌های او – مانند پسر انسان، گولکوند و آینه کاذب – مجموعه‌ای از موتیف های قابل تشخیص را دنبال می‌کنند که در سراسر آثارش تکرار می‌شوند، مثلاً مردی با کلاه لبه دار، سیب سبز و ابرهای سفید در برابر آسمان آبی روشن.

۵- خوآن میرو: نقاش و مجسمه‌ساز اسپانیایی، خوان میرو، تصاویری انتزاعی خلق می‌کرد که بر اساس غریزه های درونی‌، تخیل ناخودآگاه او را بر روی بوم در نقاشی‌هایی مانند اسب، لوله و گل سرخ نشان میدادند – که در ابتدا ظاهراً یک طبیعت بی‌جان ساده روی میز است، اما شامل عناصر خارج از محل مانند اسب چرخ و فلک است.

۶- من ری: من ری یک عکاس سورئالیست و دادائیست بود که به دلیل انجام کارهای مختلف در عکس هایش برای ایجاد ترکیب بندی های عجیب و غریب و سورئال مشهور بود. او در دهه ۱۹۲۰ در پاریس زندگی و کار میکرد و آثارش در اولین نمایشگاه سوررئالیسم به نمایش گذاشته شد. یکی از معروف‌ترین عکس‌های او، ویولن انگر است که زنی برهنه و نشسته از پشت را نشان می‌دهد که یک حالتی از ویولن را پشت خود قرار داده است.