نحوه نوشتن دیالوگ برای فیلمنامه: نکاتی برای نوشتن دیالوگ برای تلویزیون و سینما

نحوه نوشتن دیالوگ برای فیلمنامه: نکاتی برای نوشتن دیالوگ برای تلویزیون و سینما

تمام بهترین سریال های تلویزیونی، یک چیز مشترک دارند: دیالوگ های واضح و به یاد ماندنی! در تلویزیون و سینما، دیالوگ میتواند به عنوان عنصری مهم برای پیشبرد داستان، بیان دیدگاه کاراکتر ها، یا فقط ارائه یک شوخی و طنز عمل کند. نوشتن دیالوگ های عالی برای تلویزیون به مهارت، صبر و درک عمیق شخصیت های شما نیاز دارد.

فهرست مطالب:

• چرا دیالوگ در فیلمنامه مهم است؟
• تفاوت بین دیالوگ در یک سریال تلویزیونی و دیالوگ در کتاب چیست؟
• ۵ نکته برای نوشتن دیالوگ های تلویزیونی بهتر
• ۳ اشتباه رایجی که باید هنگام نوشتن دیالوگ از آن‌ها اجتناب کنید!

چرا دیالوگ در فیلمنامه انقدر مهم است؟

چه در حال نوشتن فیلمنامه ای برای یک درام کمدی نیم ساعته یا یک درام یک ساعته باشید، دیالوگ ابزاری ضروری برای پیشبرد داستان، توسعه شخصیت ها و بیان داستان پیش زمینه کاراکتر هاست. دیالوگ در یک فیلمنامه ممکن است به عنوان راهی برای بیان دیدگاه یک شخصیت یا مشخص کردن رابطه بین دو یا چند شخصیت عمل کند. دیالوگ همچنین، راهی برای انتقال حال و هوا یا لحن داستان هم هست. در یک سریال یا فیلم کمدی تلویزیونی، بیشتر طنز از دیالوگ های شما ناشی می شوند. بسیاری از لحظات خنده دار در سیتکام ها از دیالوگ های خنده دار و هوشمندانه بین بازیگران اصلی ایجاد می شوند، در حالی که بسیاری از مهم ترین پیچش های داستانی یا تحولات شخصیتی در درام هم از دیالوگ های عمیق و ظریف سرچشمه میگیرند.

تفاوت بین دیالوگ در یک سریال تلویزیونی و دیالوگ در کتاب چیست؟

نوشتن دیالوگ برای تلویزیون آن هم برای اولین بار، میتواند ترسناک باشد، به خصوص اگر نویسنده داستان و رمان باشید و به نوشتن نثر عادت داشته باشید. اینجا با تفاوت های کلیدی بین نوشتن دیالوگ برای یک فیلم تلویزیونی و ادبیات آشنا خواهید شد:

• نوع اشاره به گوینده دیالوگ: برخلاف رمان، داستان کوتاه یا هر نوع داستانی که به صورت نثر است، در فیلمنامه تلویزیونی وقتی شخصیتی چیزی می‌گوید، نیازی به استفاده از برچسب‌های دیالوگ مثل «او گفت» یا «فلانی گفت» وجود ندارد. دیالوگ بعد از یک علامت نقل قول یا علامت نقل قول دوتایی ظاهر نمی شود – فقط در زیر نام کاراکتر گفته می شود.

• علائم نگارشی: اگر نگران نحوه استفاده از علائم نگارشی در دیالوگ هستید، دیگر نترسید. علائم نگارشی در هر دو مدل دیالوگ ثابت است: فیلمنامه نویسان هم از نقطه، علامت سوال و علامت تعجب در دیالوگ خود استفاده می کنند. همچنین می توانید از خط تیره برای نشان دادن قطع شدن یا پریدن وسط صحبت یک کاراکتر استفاده کنید.

• قالب بندی: هنگام نوشتن یک نمایش تلویزیونی، هر زمان که یک شخصیت صحبت میکند، چه با صدای بلند باشد یا به صورت وویس اُور باشد، فیلمنامه نویس باید دیالوگ را به این ترتیب قالب بندی کند: دیالوگ در مرکز صفحه قرار بگیرد، یک اینچ از حاشیه سمت چپ فاصله داشته باشد. نام شخصیتی که دارد صحبت میکند باید همیشه با حروف بزرگ بالای دیالوگ نوشته شود.

۵ نکته برای نوشتن دیالوگ های تلویزیونی بهتر:

چه در حال کار بر روی اولین پیش نویس یا اصلاح پیش نویس نهایی فیلمنامه تلویزیونی خود باشید، یک سری نکات بخصوص در دیالوگ نویسی وجود دارند که می توانند به بهبود دیالوگ نویسی شما در هر مرحله کمک کنند. در اینجا چند نکته برای نوشتن آورده شده که به شما کمک می کنند دیالوگ های عالی برای تلویزیون بنویسید:

۱- از زندگی واقعی الهام بگیرید: چه در یک کافی‌شاپ باشید، یا در یک رستوران، یا در هر مکان عمومی دیگری ، مطمئناً یک سری مکالمات واقعی از افراد خواهید شنید که می‌توانند الهام‌بخش دیالوگ های شما باشند. ۱۰ دقیقه از هر بار بیرون رفتن را به استراق سمع مکالمات مردم اختصاص دهید!! هرچه می گویند و نحوه بیان آن ها را تا جایی که می توانید به طور خاص ثبت کنید. نه تنها به کلمات، بلکه به ریتم مکالمات هم توجه کنید. ببینید چه کسی صحبت را دست گرفته ؟ چه کسی بیشتر سوال میپرسد؟ زبان بدن هر کدام چطور است؟ توجه داشته باشید که افراد واقعی معمولاً به جای استفاده از ابزارهای ادبی مانند واج آرایی ، ساده صحبت می کنند. مشاهده دنیای واقعی به شما کمک میکند دیالوگ های واقع گرایانه بنویسید.

۲- ساب تکست بسیار مهم است: آدم های واقعی به ندرت افکار درونی و واقعی خود را به زبان می آورند. برای همین، فیلمنامه نویسان هم باید مراقب باشند که اجازه ندهند دیالوگِ گفته شده توسط یک شخصیت، دقیقاً منعکس کننده دیالوگ درونی آن‌ها باشد. به جای اینکه شخصیت‌های اصلی شما دقیقاً آنچه را که احساس و فکر می‌کنند را به زبان بیاورند ، به بیننده اجازه دهید تا وضعیت عاطفی او را از طریق ساب تکست و اشاره غیر مستقیم حدس بزند. این به شما این امکان را میدهد که با دیالوگ ها، تنش و خطر ایجاد کنید.

۳- صاف سر اصل مطلب بروید: خوش و بش و گپ های کوتاه در زندگی واقعی رایج است، اما تماشای گفتگوی دو نفر در مورد آب و هوا و دیگر تعارفات در فیلم میتواند بسیار خسته کننده باشد. یکی از راه های رفع این مشکل این است که تا جای ممکن دیر وارد یک مکالمه شوید و از چیزهای بیهوده رد شوید. این تکنیک می‌تواند به شما کمک کند تا دیالوگ‌های بهتری بنویسید و از حرف های کسل‌کننده، ابتدایی و سوالات غیرضروری بگذرید و مستقیماً به اصل مطلب صحنه برسید. این یکی از مهم‌ترین مهارت‌های نوشتاری مخصوصاً برای تلویزیون است، چون یک اپیزود از تلویزیون معمولاً تنها ۳۰ یا ۶۰ دقیقه طول میکشد و هیچ زمانی برای گفتگوهای اضافی باقی نمی‌گذارد.

۴- هدف کاراکتر باید به او انگیزه صحبت کردن بدهد: وقتی شخصیت‌های شما در حال صحبت هستند، باید سعی کنند چیزی از یکدیگر دستگیرشان شود. هنگام نوشتن دیالوگ ها از خود بپرسید که شخصیت های شما چه می خواهند؟ (این یک جنبه حیاتی در شخصیت پردازی هم هست) در حالت ایده آل، شما صدای شخصیت های خود را به خوبی می شناسید و نه تنها از آنچه می خواهند خبر دارید، بلکه میدانید چگونه خواسته های خود را به صورت شفاهی بیان می کنند. آیا صریح خواهد بود یا به طور زیرکانه شخص مقابل را فریب خواهد داد ؟ آیا عصبانی خواهد شد یا همیشه خونسردی اش را حفظ میکند؟

۵- دیالوگ های خود را با صدای بلند بخوانید: گاهی اوقات یک خط دیالوگ در فیلمنامه خوب به نظر میرسد، اما وقتی گفته می شود، احساس ناخوشایند یا گیج کننده ای خواهد داشت. اولین کلمه ای که غیرطبیعی به نظر برسد، توجه بیننده را از بین میبرد. به همین دلیل مهم است که دیالوگ های خود را با صدای بلند بخوانید. ببینید آیا دیالوگی هست که بد به نظر میرسد؟ آیا دیالوگ ها به طور طبیعی بین شخصیت های شما جریان دارند؟ آیا انتخاب فلان کلمه یا جمله غیر طبیعی به نظر میرسد؟ اغلب اوقات، این مشکلات را میتوان با بلند خواندن دیالوگ حل کرد.

۳ اشتباه رایجی که باید هنگام نوشتن دیالوگ از آن‌ها اجتناب کنید:

۱- نشان دهید، نگویید: گاهی اوقات، موثرترین نوع دیالوگ، دیالوگ نگفتن است! اغلب دیدن کنش های شخصیت‌ها از شنیدن صحبت‌های آن ها جذاب‌تر است. به عنوان مثال، به جای نوشتن خطوط بی‌شماری از دیالوگ که در آن شخصیت اصلی شما می‌گوید چقدر خوشحال است، نشان دادن کنشی از کاراکتر که این احساس را منتقل ‌کند، مثل دست تکان دادن با خوشحالی برای یک غریبه یا بوییدن یک گل، بسیار مؤثرتر است.

۲- از اکسپوزیشن و توضیحات الکی خودداری کنید: موقع نوشتن دیالوگ، مراقب باشید که غرق توضیحات سنگین و ارائه بیش از حد پیش داستان نشوید. حواستان به کلیشه های شروع این مدل دیالوگ ها باشد، مثلا وقتی یک کاراکتر میگوید: «همونطور که میدونی…» یا « قبلاً هم بهت گفتم…» وقتی شخصیت‌های شما چیزهای بدیهی را دوباره بیان ‌کنند یا از دیالوگ‌های کلیشه ای برای گفتن داستان خود استفاده کنند، بیننده شما سریع متوجهش خواهد شد.

۳- حواستان به کلیشه ها باشد: اگر متوجه شدید که شخصیت شما دارد به صورت کلیشه ای صحبت میکند، شاید به این دلیل باشد که شخصیت خود را به اندازه کافی درک نکردید که به او یک سبک خاص و منحصر به فرد دیالوگ بدهید. ببینید چه دیدگاهی دارد ؟ آیا الگوهای گفتاری مشخصی دارد؟ اغلب اوقات، استفاده از عبارات کلیشه ای نشانه عدم شناخت کافی شخصیت های شما است.