آشنایی با لنزهای سینمایی: ۴ نوع لنز برای فیلمسازی

آشنایی با لنزهای سینمایی: ۴ نوع لنز برای فیلمسازی

لنزهای سینمایی، نسبت به لنزهای دوربین عکاسی، کیفیت تصویر بهتری دارند و استفاده از آن ها راحت تر است و همین باعث می شود یک گزینه ارزشمند برای فیلمسازان و سینماگران باشند.

فهرست مطالب:

• لنز سینمایی چیست؟
• ۳ ویژگی یک لنز سینمایی
• انواع اصلی لنزهای دوربین کدامند؟
• ۴ نوع لنز برای فیلمسازی
• تفاوت لنز‌های سینمایی و عکاسی در چیست؟

لنز سینمایی چیست؟

لنز سینمایی که به عنوان لنز فیلم یا لنز‌های سینه هم شناخته می‌شود، یک لنز پیشرفته برای دوربین‌های سینمایی یا دوربین‌های فیلم‌برداری است که فیلم‌سازان، فیلمبرداران و تصویربرداران برای ساخت فیلم و پروژه‌های دیجیتال از آن استفاده می‌کنند. مانند لنزهای ثابت دوربین‌های DSLR و سایر لنزهای عکاسی، یک لنز سینمایی هم حاوی مجموعه‌ای از صفحات شیشه‌ای است که نور محیط را از طریق منظره یاب دوربین به یک نوار فیلم یا حسگر دیجیتال منعکس می کنند.

۳ ویژگی یک لنز سینمایی:

همه لنزها، نور محیط را فیلتر و در یک نقطه متمرکز می کنند تا به درستی به سنسور یا نوار فیلم برخورد کند، البته عوامل دیگری نیز وجود دارند که ظاهر و کیفیت تصویر گرفته شده توسط یک لنز سینمایی را مشخص می کنند، از جمله:

فاصله کانونی: فاصله کانونی که بر حسب میلی متر اندازه گیری می شود، فاصله ای است بین لنز دوربین و سنسور دیجیتال دوربین یا صفحه فیلم با تصویری که ضبط میکند. لنزهای سینمایی با فواصل کانونی کوچکتر دارای زوایای دید وسیع تری هستند ، درست شبیه شکلی که چشم انسان اندازه اشیاء موجود در صحنه را مشاهده میکند، در حالی که فاصله کانونی بزرگتر، زاویه دید محدود تری دارد و محیط کمتری را نشان میدهد.

T-stop: مقدار نوری که از لنز سینمایی می گذرد با متغیر هایی به نام میزان انتقال نور یا یا t-stop اندازه گیری می شود که واحد اندازه گیری دقیق تری نسبت به f-stop است (تنظیماتی در دوربین که میزان باز یا بسته بودن دیافراگم لنز را مشخص میکند) و برای لنزهای ثابت استفاده می شود.

دیافراگم: دیافراگم یا اندازه دهانه لنز یا آیریس هم بر تصویری که لنز سینمایی می واند بگیرد تأثیر می گذارد. مانند فاصله کانونی، دیافراگم های باز عمق میدان کمی ایجاد می کنند که به معنای میزان فوکوس در تصویر است، در حالی که دیافراگم های بسته تر باعث عمق میدان بیشتر و فوکوس بیشتر بر همه چیز در تصویر می شوند. بازترین تنظیم دیافراگم در یک لنز، حداکثر دیافراگم نامیده می شود و برای شرایط کم نور ایده آل است.

انواع اصلی لنزهای دوربین کدامند؟

دو نوع اصلی لنز دوربین برای فیلمبرداری و عکاسی وجود دارد:

لنز پرایم: لنز پرایم دارای فاصله کانونی ثابت (FFL) است، بنابراین فیلمسازان باید برای تغییر زاویه دید، دوربین را به صورت فیزیکی به سوژه خود نزدیک یا از آن دور کنند. این نوع لنز به عنوان لنز وریفوکال نیز شناخته می شود، به این معنی که با بزرگنمایی فوکوس آن تغییر میکند. یک لنز سینمایی پرایم معمولاً سبک‌تر از لنز زوم است، اما امکان کنترل خلاقانه کمتری نسبت به زوم فراهم می‌کند.

لنز زوم: یک لنز زوم به سینماگران اجازه میدهد تا فاصله کانونی و زاویه دید را با بزرگنمایی و کوچک نمایی از حلقه زوم روی بدنه لنز تغییر دهند. زوم کردن به فیلمبردار این امکان را میدهد که به همه مدل نما ،از واید شات گرفته تا یک نمای بسیار نزدیک دست پیدا کنند. یک انتخاب محبوب برای فیلمسازان، لنز زوم سینمایی است که یک لنز پارفوکال است که به فیلمسازان اجازه میدهد تا محدوده زوم را بدون از دست دادن فوکوس یا کیفیت تصویر تغییر دهند. لنزهای زوم معمولاً حاوی شیشه بیشتری نسبت به لنزهای پرایم هستند که آن ها را سنگین‌تر می‌کند، اما امکان تطبیق پذیری بیشتری را فراهم می‌کند.

 ۴ نوع لنز برای فیلمسازی:

گزینه‌های لنز زیادی برای فیلم‌سازی بین دو نوع اصلی لنزهای پرایم و زوم وجود دارد. نمونه ای از انتخاب های لنز عبارتند از:

۵۰ میلی‌متری: لنز های ۵۰ میلی‌متری که با نام لنز نیفتی فیفتی (Nifty Fifty) هم شناخته می‌شوند، از لنز های پرایم هستند که می‌توانند نشان دهند که چشم انسان چگونه اشیا و افراد را در یک محیط طبیعی می‌بیند. این لنز ها مقرون به صرفه و سبک وزن هستند، و این باعث می شود برای ساخت فیلم های دوربین روی دست ایده آل باشند. با این حال، کاربرانی که برای اولین بار از این لنز استفاده می کنند باید از تثبیت کننده ها یا گیمبال ها (یک وسیله کمکی برای اپراتورهای دوربین) برای عدم لرزش تصویر استفاده کنند. لنز ۵۰ میلی‌متری می‌تواند جلوه بوکه، تصویر پس‌زمینه نرم، جذاب و خارج از فوکوس، با حداکثر دیافراگم ایجاد کند. Canon، Tokina و Rokinon 50mm T2.1 از جمله بسیاری از لنزهای ۵۰mm هستند.

آنامورفیک: لنزهای آنامورفیک که به دلیل نسبت تصویر عریض (۲:۳۹:۱) و توانایی آن ها در تولید تصاویر حماسی، مورد علاقه فیلمسازان اند، میدان دید وسیعی ایجاد می کنند (میدان دید یعنی چه مقدار از یک تصویر را لنز میتواند پوشش دهد) . البته اعوجاجی جزئی دور تصویر و گرمای زیادی در قاب ایجاد می شود. Cooke و ARRI از جمله بسیاری از تولیدکنندگان لنزهای آنامورفیک هستند.

تله فوتو: لنزهای تله فوتو یا لنزهای بلند ۷۵ میلی متری، یک لنز زوم با چندین نقطه کانونی اند که جزئیات پیش زمینه، میانه و پس زمینه تصویر را فشرده و بزرگ می کنند. لنز تله‌فوتو کمتر در فیلم‌سازی استفاده می‌شود، مگر برای تولیداتی که صحنه یا لوکیشن‌های بزرگی داشته باشند یا مستندهای بزرگ و گسترده ای باشند. پاناسونیک، تامرون و سیگما به لنزهای تله فوتو معروف هستند.

لنزهای واید انگل: لنز واید یک لنز پرایم با فاصله کانونی معمولاً بین ۱۴ تا ۲۰ میلی متر است که برای قرار دادن یک شی بزرگ در کادر یا جلب توجه به یک شی در پیش زمینه تصویر ایده آل است. لنزهای عریض می توانند حرکت و دامنه بیشتری را در یک صحنه نشان دهند و در تصویر پیش زمینه اغراق و تحریف کنند. اگر فاصله کانونی آن ها بزرگتر از اندازه سنسور دوربین باشد، می توانند جلوه ای فوق عریض یا حتی چشم ماهی ایجاد کنند. لنزهای پرایم و زوم بسیار زیادی وجود دارد که می‌توانید از بین آن ها انتخاب کنید: Canon، Zeiss، Sigma و Fujinon گزینه‌های استاندارد هستند.

تفاوت لنز‌های سینمایی و عکاسی در چیست؟

چندین تفاوت کلیدی بین لنزهای مورد استفاده برای فیلم و لنزهای عکاسی ثابت وجود دارد، از جمله:

دیافراگم و آیریس: تفاوت اصلی بین لنزهای سینمایی و لنز های ثابت عکاسی، توانایی تنظیم دستی بسیاری از تنظیمات آن، از جمله دیافراگم و آیریس، با استفاده از گزینه های تعبیه شده در بدنه لنز است. دکمه های آیریس دارای علامت‌های t-stop هستند که اندازه‌گیری دقیق‌تری از نور ورودی به لنز ارائه می‌دهند، در حالی که گزینه مربوط به دیافراگم ، نوردهی نرم‌تری را فراهم می‌کند.

فوکوس: بر خلاف لنزهای ثابت که فوکوس را به صورت الکترونیکی تنظیم می‌کنند، لنزهای سینمایی دارای یک گزینه تنظیم فوکوس دستی هستند که استاپ های مشخصی دارند و امکان فوکوس های نرم‌تر را فراهم می‌کنند. تنظیم فوکوس امکان پرتاب فوکوس بیشتری را فراهم میکند، که درجه انتقال از حداقل فاصله فوکوس تا بی نهایت است. همچنین، تنفس فوکوس را کاهش میدهد، یعنی همان تغییر جزئی که هنگام تغییر فوکوس رخ میدهد. با این حال، فوکوس دستی به این معنی است که اکثر لنزهای سینمایی ویژگی فوکوس خودکار ندارند.

عملکرد نوری: از نظر وضوح تصویر، لنزهای سینمایی کیفیت منسجم تری نسبت به لنزهای عکاسی ارائه می دهند. آن‌ها می‌توانند شرایط نوری دشوار را تحمل کنند و اتفاقاتی از جمله اعوجاج رنگ، ناسازگاری رنگی و تیرگی گوشه های تصویر کم رخ میدهد.

اندازه: لنزهای سینمایی هم از نظر اندازه و هم از نظر ساخت نسبت به لنزهای ثابت بزرگتر و سنگین تر هستند. آن ها معمولاً با قطر ثابتی عرضه می‌شوند که به فیلمبردار اجازه می‌دهد از انواع دوربین‌ها، آداپتورها و لوازم جانبی، از جمله شولدر و مت باکس، پایه‌های لنز با فوکوس الکتریکی (EF) مانند پایه EF Canon، کنترل‌های سروو و فوکوس دستی استفاده کند. سیستم‌هایی که امکان جابجایی نرم‌تر در فوکوس را فراهم می‌کنند.

زوم: حلقه زوم در یک لنز سینمایی با تغییر فوکوس زوم در داخل، زوم نرم‌تری ایجاد می‌کند. فیلمسازان می توانند روی یک شی زوم کنند و مطمئن باشند که تصویر در فوکوس باقی میماند.