آشنایی با نرخ فریم: نرخ فریم چگونه بر فیلم و ویدیو تأثیر می‌گذارد ؟

آشنایی با نرخ فریم: نرخ فریم چگونه بر فیلم و ویدیو تأثیر می‌گذارد؟

در روزهای اولیه سینما، نرخ فریم یک فیلم به این بستگی داشت که اپراتور دوربین با چه سرعتی میله دوربین را با دست می‌گرداند ! الان دیگر نرخ فریم به صورت دستی تنظیم نمی شود، اما فیلمسازان همچنان باید مزایا و معایب استفاده از نرخ فریم های مختلف را بلد باشند، چون هر کدام ، درجات مختلفی از جزئیات و واقع گرایی تولید می‌کنند.

فهرست مطالب :

• نرخ فریم چیست؟
• ۳ نرخ فریم استاندارد برای سینما و تلویزیون
• چطور یک نرخ فریم مناسب برای پروژه فیلم خود انتخاب کنید؟

نرخ فریم چیست؟

فریم ریت یا نرخ فریم سرعتی است که در آن ، یک توالی از تصاویر روی پرده نمایش داده می شوند. هنگامی که دوربین ها فیلم ضبط می‌کنند، به سرعت چندین عکس‌ ثابت می‌گیرند که می‌توان آن‌ها را به ترتیب پخش کرد تا توهم حرکت ایجاد شود. بالا بودن نرخ فریم باعث می شود تصاویر بیشتری در ثانیه ثبت شود که باعث می شود ویدیوی یکنواخت و روان تری داشته باشید. با پایین بودن نرخ فریم ، تعداد تصاویر ثابت کمتری در ثانیه گرفته می‌شود، که باعث می‌شود ویدئوها اندکی متلاطم و منقطع شوند. نرخ فریم با تعداد فریم بر ثانیه اندازه گیری می شود که معمولاً به اختصار فریم در ثانیه (FPS) خوانده می شود.

در دوران سینمای صامت، فیلمسازان فیلم ها را با فریم ریت مابین ۱۶ تا ۲۰ فریم بر ثانیه فیلمبرداری می کردند، به همین دلیل بود که حرکت ها سریع و ناگهانی به نظر می رسیدند. امروزه، فیلمسازان معمولاً با حداقل ۲۴ فریم بر ثانیه فیلم می گیرند زیرا اعتقاد بر این است که این کمترین نرخ فریم مورد نیاز برای طبیعی جلوه دادن حرکت در چشم انسان است.

۳ نرخ فریم استاندارد برای سینما و تلویزیون :

سه نرخ فریم توسط انجمن تدوینگران سینما و تلویزیون که به (SMPTE) هم معروفند استاندارد شده است که به آن ها می‌پردازیم :

۱ – ۲۴ فریم در ثانیه نرخ فریم استاندارد برای فیلم های سینمایی است : در عصر رسانه‌های پخش آنلاین فیلم که مرز بین سینما و تلویزیون بیش از همیشه محو شده است، بسیاری از سریال های تلویزیونی هم از ۲۴ فریم در ثانیه برای دستیابی به ظاهری سینمایی‌تر استفاده می‌کنند.

۲ – ۲۵ فریم در ثانیه نرخ فریم استاندارد برای سریال های تلویزیونی است که در قالب «خط فاز متناوب» (PAL)  پخش می شوند : PAL سیستم کدگذاری رنگی رسمی برای پخش تلویزیونی در اکثر کشورهای خارج از آمریکای شمالی است.

۳ – ۳۰ فریم در ثانیه نرخ فریم استاندارد برای سریال های تلویزیونی است که در قالب کمیته سامانه تلویزیون ملی (NTSC) پخش می شوند : NTSC سیستم کدگذاری رنگی رسمی برای پخش تلویزیونی در ایالات متحده، کانادا، مکزیک، ژاپن، تایوان، کره و برخی از مناطق آمریکای مرکزی و جنوبی است.

چطور یک نرخ فریم مناسب برای پروژه فیلم خود انتخاب کنید؟

نرخ فریم بر تجربه تماشاگران از تماشای فیلم تأثیر می گذارد. در حالی که هیچ بهترین نرخ فریم واحدی وجود ندارد، استانداردهای تعیین شده توسط SMPTE برای فیلم‌ها و سریال تلویزیونی یک نقطه عالی برای شروع است.

۱ – به طور کلی، از ۲۴ فریم بر ثانیه استفاده کنید: این نرخ فریم کلاسیک همان نرخ فریمی است که مخاطبان همه با آن آشنایی دارند – در فیلم‌های لایو اکشن کمی تاری حرکت (Motion blur) ایجاد می‌کند که می‌تواند احساسی سینمایی داشته باشد.

۲ – برای سکانس‌های اسلوموشن از نرخ فریم بالا استفاده کنید: یکی از رایج‌ترین دلایل سبک‌شناختی برای فیلمبرداری با نرخ فریم بالاتر، ایجاد جلوه حرکت آهسته است. شما می توانید با گرفتن فیلم با نرخ فریم بالاتر از نرخی که در حین پخش استفاده می کنید به این هدف برسید. برای مثال، از یک صحنه با سرعت ۱۲۰ فریم بر ثانیه فیلمبرداری کنید و سپس آن را با نرخ فریم استاندارد ۲۴ فریم در ثانیه پخش کنید ، این کار حرکت آهسته تولید می کند.

۳ – از نرخ فریم بالا برای گرفتن تصاویری روان استفاده کنید : اگر یک فیلم حرکات سریع زیادی داشته باشد، خصوصاً در رویدادهای ورزشی، ممکن است با نرخ فریم بالاتر مثل ۶۰ فریم بر ثانیه بهتر به نظر برسد چون تاری غیرطبیعی حرکت از بین می‌رود.  پیتر جکسون سه گانه هابیت را با سرعت ۴۸ فریم بر ثانیه فیلمبرداری کرد، چون معتقد بود این مشکل که فیلم های سه بعدی باعث خستگی چشم می شوند را حل می کند. برخلاف ۲۴ فریم در ثانیه استاندارد، ۴۸ فریم در ثانیه آثار بصری مانند بارقه های نوری، سوسو زدن و تاری حرکت را محو می کند.