آشنایی با وسترن اسپاگتی: ۵ فیلمساز ژانر وسترن اسپاگتی

آشنایی با وسترن اسپاگتی: ۵ فیلمساز ژانر وسترن اسپاگتی

در این مقاله با ویژگی ها و فیلمسازان مشهور ژانر سینمایی وسترن اسپاگتی، که در ایتالیا شروع شد و در طول دهه ۱۹۶۰ و اوایل دهه ۱۹۷۰ محبوبیت پیدا کرد، آشنا خواهید شد.

فهرست مطالب:

• وسترن اسپاگتی چیست؟
• ۴ ویژگی ژانر وسترن اسپاگتی
• ۳ تفاوت بین وسترن و وسترن اسپاگتی
• ۵ فیلمساز برجسته وسترن اسپاگتی

وسترن اسپاگتی چیست؟

وسترن اسپاگتی که وسترن ایتالیایی یا وسترن all’italiana نیز نامیده می‌شود، زیرژانری از فیلم‌های وسترن است. اصطلاح «اسپاگتی وسترن» توسط روزنامه‌نگار اسپانیایی، آلفونسو سانچز، برای توصیف فیلم‌های کم‌هزینه‌ای که در دهه ۱۹۶۰ و اوایل دهه ۱۹۷۰ در ایتالیا ساخته می‌شدند، ابداع شد.

کارگردانان، نویسندگان و تهیه کنندگان ایتالیایی ،در سراسر اروپا وسترن های اسپاگتی می ساختند و در کشورهایی مانند ایتالیا و اسپانیا فیلمبرداری می کردند. این فیلم‌های اروپایی معمولاً بازیگران آمریکایی را در نقش‌های اصلی قرار می‌دادند، افراد مشهوری از جمله کلینت ایستوود، لی وان کلیف و ایلای والاک. این فیلم های موفق باکس آفیس مسیر فیلم‌های این ژانر در هالیوود را تغییر دادند و بر فیلمسازان معاصری مانند کوئنتین تارانتینو تأثیر گذاشتند.

۴ ویژگی ژانر وسترن اسپاگتی:

وسترن های اسپاگتی، سبک جدیدی از فیلمسازی را توسعه دادند که هنوز هم بر فیلم های امروزی تأثیر گذارند، از ویژگی های این ژانر عبارتند از:

ضدقهرمانان دوست داشتنی: وسترن های اسپاگتی ، شخصیت های اصلی دارند که از لحاظ اخلاقی نامشخصند، مثلاً جایزه بگیران و هفت تیرکش هایی که به دنبال انتقام هستند. در وسترن زاپاتا، که نوعی وسترن اسپاگتی است، راهزنان مکزیکی با هفت تیرکش های آمریکایی متحد می شوند تا علیه دولت های فاسد شورش کنند.

نماهای کلوزآپ فراوان: وسترن های اسپاگتی از نماهای کلوزآپ متمایز برای نشان دادن تنش و احساسات استفاده می کردند و اغلب برای رسیدن به نمای کلوزآپ ، حرکت زوم چشمگیری انجام می دادند.

موسیقی متن مشخص: «انیو موریکونه» ،آهنگساز مشهور، با سوت و گیتار الکتریک سبک جدیدی از موسیقی وسترن را ابداع کرد که در دهه‌های آینده به استاندارد موسیقی وسترن تبدیل شد.

تیتراژ های آغازین : فیلمسازان ایتالیایی، برای تیتراژ های نمادین فیلم های وسترن خود از طراحی گرافیک های رنگارنگ و زیبا استفاده می کردند.

۳ تفاوت بین وسترن سنتی و وسترن اسپاگتی:

وسترن‌های اسپاگتی و وسترن‌های سنتی آمریکایی، فضای مشابهی دارند، اما از چند جهت از نظر سبک با یکدیگر تفاوت دارند. این تفاوت ها عبارتند از:

خشونت: وسترن های اسپاگتی ، مبارزه های خونین با اسلحه دارند و از خون و خونریزی به گونه ای استفاده می کنند که وسترن های هالیوودی بر اساس نظامنامه تولید تصاویر متحرک (همچنین به عنوان کد هِیز) که از سال ۱۹۳۴ تا ۱۹۶۸ ادامه داشت، قادر به انجام آن نبودند.

اخلاقیات مبهم: در هالیوود، وسترن های کلاسیک قهرمانان و شخصیت های شرور را به وضوح به تصویر می کشیدند. در مقابل، در وسترن های اسپاگتی مرز بین قهرمانان خوب و ضدقهرمانان شرور و قابل همذات پنداری محو شد.

مضامین بدبینانه: در حالی که پیش از این، سینمای آمریکا غرب وحشی را ایده آل نشان میداد، وسترن های اسپاگتی رویکرد واقع گرایانه تری را پیش گرفتند. فیلمسازان ایتالیایی اغلب تحت تأثیر جهان بینی های سیاسی چپ، داستان های خود را بر فساد سیستماتیک در غرب قدیم متمرکز کردند.

۵ فیلمساز برجسته وسترن اسپاگتی:

برای آشنایی بیشتر با ژانر وسترن اسپاگتی، آثار این فیلمسازان ایتالیایی را تماشا کنید.

سرجیو لئونه (۱۹۲۹–۱۹۸۹): سرجیو لئونه یکی از تاثیرگذارترین کارگردانان وسترن اسپاگتی آن دوران بود. سه گانه دلار او که به عنوان سه گانه مرد بی نام نیز شناخته می شوند، شامل سه فیلم نمادین با بازی کلینت ایستوود است: بخاطر یک مشت دلار (۱۹۶۴)، به خاطر چند دلار بیشتر (۱۹۶۵)، و خوب، بد و زشت (۱۹۶۶) ). یکی دیگر از فیلم‌های لئونه که بر سینمای آمریکا تأثیر گذاشت، روزی روزگاری در غرب (۱۹۶۸) بود.

سرجیو کوربوچی (۱۹۲۷–۱۹۹۰): سرجیو کوربوچی، جنگو (۱۹۶۶) را نوشت و کارگردانی کرد، یک بازسازی از فیلم یوجیمبو اثر آکیرا کوروساوا (۱۹۶۱) که درباره سربازی (با بازی فرانکو نرو) بود که به دنبال انتقام است. کوربوچی همچنین «سکوت بزرگ» (۱۹۶۸) و «ناواهو جو» (۱۹۶۶) را کارگردانی کرد که الهام بخش داستان فیلم «جانگوی زنجیر گسسته » (۲۰۱۲) به کارگردانی کوئنتین تارانتینو بود.

جولیو پترونی (۱۹۱۷–۲۰۱۰): سبک پترونی که بیشتر به خاطر وسترن‌های احساسی و خشنش مانند مرده سوار بر اسب (۱۹۶۷) و Tepepa (1968) شناخته می‌شود، بر جنبه‌های تاریک طبیعت انسان تمرکز داشت.

انزو باربونی (۱۹۲۲-۲۰۰۲): انزو باربونی، با ترکیب عناصر کمدی، سبک منحصر به فردی از ژانر وسترن اسپاگتی را ایجاد کرد. در دو فیلم او، به من می‌گن ترینیتی (۱۹۷۰) و هنوز هم ترینیتی هستم (۱۹۷۱) ، ترنس هیل در نقش یک هفت تیرکش تنبل با هوشیاری بالا بازی میکند.

تونینو والری (۱۹۳۴–۲۰۱۶): تونینو والری طیف وسیعی از وسترن های اسپاگتی را کارگردانی کرد، از جمله فیلم روز خشونت آمیز خشم (۱۹۶۷) با بازی لی وان کلیف، و کمدیِ به من میگن هیچکس (۱۹۷۳).