آموزش بداهه پردازی در بازیگری

آموزش بداهه پردازی در بازیگری با ۵ نکته برتر از ناتالی پورتمن

«بداهه پردازی»، هم یک بخش اساسی در بازیگری و اجراست و هم به خودی خود یک شکل هنری مستقل. یادگیری بداهه پردازی و حضور در نمایش های کمدی بداهه می‌تواند به شما کمک کند تا توانایی های بداهه پردازی و به طور کلی تکنیک های بازیگری خود را بهبود بخشید.

فهرست مطالب:

• بداهه پردازی به چه معناست؟
• انواع بداهه پردازی
• چطور از بداهه پردازی در دیگر هنرهای نمایشی استفاده کنیم؟
• نکات بداهه پردازی ناتالی پورتمن

آموزش بازیگری توسط ناتالی پورتمن

بداهه پردازی به چه معناست؟

بداهه پردازی به هرگونه اجرای نمایشی بدون فیلمنامه یا نمایشنامه گفته می شود که به طور خودجوش توسط بازیگران اجرا می شود. بداهه پردازی (یا Improv) از آغاز تئاتر وجود داشته است، اما به ستون اصلی فرم های تئاتری اروپایی مثل کمدیا دل آرته تبدیل شد . کمدیا دل آرته نوعی اجرای کمدی است که در آن بازیگران با نقاب شخصیت‌ها و سناریوهای از پیش تعیین‌شده ای را می‌گیرند ولی دیالوگ‌ها و کنش‌های اجرا را به صورت بداهه اجرا می‌کنند.

در دوران مدرن، کمدی بداهه به شکل هنری خاص خود که در تئاترهای منحصراً بداهه پردازانه اجرا می شود، توسعه پیدا کرد. بسیاری از بازیگران موفق سینما و استندآپ کمدین ها ، سابقه بداهه پردازی دارند و عناصر بداهه پردازانه‌ای را به اجراهای خود اضافه می‌کنند. بداهه پردازی چند قاعده اصلی دارد، خصوصاً مفهوم “پذیرش “، که نشانه بارز این است که یک بداهه پرداز خوب باید در مواجهه با اجرای هم بازی خود در صحنه چطور واکنش نشان دهد. یک بداهه پرداز خوب به جای نه گفتن و انکار انتخاب همبازی خود، همیشه آنچه او در صحنه اجرا کرده را می پذیرد و با همان پیش می‌رود.

انواع بداهه پردازی:

• هارولد: یکی از ساختارهای اصلی بداهه پردازی به اسم “هارولد” شناخته می شود. هارولد یک ساختار قدیمی بداهه پردازی است که در آن صحنه ها و ضرب ها توسط بازیگران بر اساس پیشنهادات تماشاگران بداهه پردازی شده و شکل می گیرد. در سرتاسر هارولد، بازیگران بداهه پرداز ، یک «قطعه» چند صحنه ای بر اساس یک پروسه از پیش تعیین شده ای از بازی ها و مونولوگ های مختلف می سازند.

• بداهه موزیکال: بداهه پردازی موزیکال یعنی در نظر گرفتن قوانین و ساختار عادی یک نمایش بداهه و گنجاندن عناصر موسیقی در آن. گروه‌های بداهه موزیکال عموماً یک هم‌نواز دارند که صحنه‌های آن‌ها را می‌نوازند و در کنار بازیگران بداهه آهنگ‌ها را بداهه نوازی می‌کنند.

• بداهه‌ دراماتیک: بداهه‌ پردازی دراماتیک بیشتر از همان قوانین کمدی پیروی می‌کند و تنها تفاوت آن لحن اجراست. گروه‌های بداهه دراماتیک سعی می‌کنند در کار خود اصالت و کشمکش های احساسی ایجاد کنند و نسبت به همتایان کمدی خود با موضوعات سنگین‌تری سروکار دارند. اجرای صحنه‌های بداهه دراماتیک بسیار حقیقی تر از بداهه‌ پردازی کمدی است و معمولاً زندگی روزمره و روابط را کندوکاو می‌کند.

• بداهه پردازی های کوتاه: سبکی است که بر پایه بازی های بداهه ایجاد شده است. بازی های کوتاه اغلب برای گرم کردن در کلاس های بازیگری یا باز کردن سر صحبت برای گروه های غیر نمایشی استفاده می شود. بداهه کوتاه در سریال تلویزیونی نمایشی «Whose Line Is It Anyway?» در مقابل تماشاگران اجرا می شود. این سریال مبتنی بر این شکل از بداهه پردازی است.

چطور از بداهه پردازی در دیگر هنرهای نمایشی استفاده کنیم؟

بسیاری از بداهه پردازان آموزش دیده از مهارت های بداهه پردازی خود استفاده می کنند و آن ها را در انواع دیگر اجراها به کار می‌گیرند. همپوشانی زیادی در دنیای کمدی بازیگرانی وجود دارد که به کارهای بداهه، کمدی و استندآپ کمدی می پردازند. علاوه بر این، بداهه به بازیگران در مهارت‌های بازیگری و تست های بازیگری کمک می‌کند و ابزارهایی را در اختیار آن‌ها قرار می‌دهد تا در صحنه فیلم‌برداری برای فیلم‌ها یا سریال های تلویزیونی از آنها استفاده کنند. خیلی از کارگردانان از بازیگران می خواهند که در صحنه فیلمبرداری با بازیگران مقابلشان بداهه اجرا کنند. بداهه در تقویت مهارت گوش دادن فعالانه به بازیگران کمک می‌کند و می‌تواند بازی آن ها را چند پله بالاتر ببرد و یک اجراگر را به یک همبازی همه فن حریف تبدیل کند.

نکات بداهه پردازی ناتالی پورتمن:

ناتالی پورتمن، بازیگر برنده جایزه، اغلب یک سری اجراهای بداهه در بازی های خود می گنجاند. ناتالی در این مسترکلاس، یک راهنمای گام به گام استفاده از بداهه پردازی (علاوه بر سایر تکنیک های بازیگری) برای بهبود اجراهای صحنه‌ای و توانایی های بازیگری شما ارائه می‌دهد.

• درباره بداهه پردازی مطالعه کنید: با اصول بداهه پردازی در کمدی آشنا شوید. با کتاب «Truth in Comedy: The Manual of Improvisation» نوشته چارنا هالپرن، دل کلوز و کیم هاوارد جانسون شروع کنید. خواندن این کتاب برای هر بازیگری که وارد یک برنامه آموزشی بداهه پردازی مثل گروه «Upright Citizens Brigade» شده مثل نان شب واجب است. این کتاب (در ایران ترجمه نشده) به شما یک درک اساسی از بداهه پردازی به عنوان یک شکل هنری مستقل می‌دهد، قانون “پذیرش“ را هم عمیق تر توضیح می‌دهد. مرتبط ترین فصل هایی که باید روی آن‌ها تمرکز کنید، فصل های اول تا چهارم است. در حین مطالعه، در دفترچه خود یادداشت بنویسید که فکر می کنید چه نکات بداهه ای را می توانید در کار بازیگری خود به کار ببرید.

• کاراکترتان را کندوکاو کنید: به این فکر کنید که کاراکتر شما ممکن است در شرایط خاص صحنه ای که لزوماً نوشته نشده ، چه کاری انجام دهد. چگونه ممکن است در فضا حرکت کند یا با افراد دیگر در صحنه تعامل داشته باشد؟ هر چه بتوانید سرگرمی و بازیگوشی بیشتری را به بداهه پردازی خود اضافه کنید، چیزهای بیشتری در مورد شخصیت خود کشف خواهید کرد.

• شرایط محیطی خود را سبک سنگین کنید: همینطور که به اطراف نگاه می کنید، به این فکر کنید که شخصیت شما چه ارتباطی با فضا دارد و چگونه از وسایل صحنه استفاده می‌کند. طراحی صحنه و لباس در یک صحنه می‌توانند به جذابیت بداهه پردازی شما اضافه کنند. اگر ایده ای برای اضافه کردن وسایل صحنه یا لباس دارید که به داستان سرایی شما کمک می‌کند ولی در فیلمنامه نوشته نشده است، بپرسید که آیا می توانید آن را داشته باشید یا نه.

• گوش کنید: گوش دادن فعالانه بخش مهمی از بداهه پردازی است، چون شما نمی دانید چه چیزی در راه است. باید هوشیار باشید تا با توجه به کاراکترتان عکس العمل مناسبی نشان دهید. اینجاست که تحقیقات شما در مورد نقش و تحلیل شخصیت شما وارد عمل می‌شود.

• قانون”پذیرش” را به خاطر بسپارید : بالاخره شما در حال خلق یک صحنه هستید، و یکی از بهترین راه ها برای انجام این کار این است که عبارت “پذیرش” را به خاطر بسپارید، این بدان معنی است که شما همیشه ایده های بازیگران مقابل خود را می پذیرید و به آنها چیز اضافه می‌کنید تا صحنه را درخشان تر کنید.

• در مورد حد و حدود صحبت کنید: همینطور که در مورد این چیزها فکر می کنید، مهم است که در مورد حد و حدود هم با بازیگران مقابل خود صحبت کنید. همه باید از نظر جسمی و روحی احساس امنیت داشته باشند، بنابراین به محض اینکه ایده هایی به ذهن شما می‌رسد، با بازیگر مقابل خود چک کنید.

• با فیلمبردار هماهنگ کنید: همینطور که در فضا حرکت می‌کنید، باید بدانید که چه چیزی در قاب وجود دارد، نقاط روشن کجا هستند، کدام فضاها فراتر از محدوده هستند و چقدر می‌توانید به دوربین نزدیک شوید. اگر قصد انجام کاری را دارید که نیاز به حرکت سریع دوربین دارد، حتماً به فیلمبردار اطلاع دهید. به طور کلی به یاد داشته باشید که ارتباط درست ، کلید رسیدن به یک بداهه پردازی باحال و سازنده است!

• تمرین کنید: از صحنه ای که دارید کار می‌کنید استفاده کنید و بداهه پردازی را امتحان کنید. از همبازی خود بخواهید که بیاید و با شما کار کند. می‌توانید تا رسیدن به اول صحنه بداهه پردازی کنید، یا می‌توانید از اول صحنه شروع کنید و پس از پایان بداهه‌ پردازی کنید – هر چیزی که برای متریال شما منطقی‌تر است. اگر به نظرتان کمک کننده است ، یک تایمر را برای سه دقیقه بداهه پردازی تنظیم کنید. شرایط مفروض نمایش را در خاطر داشته باشید، اما یادتان باشد که بازی کنید و لذت ببرید. زیاد درگیر این نشوید که آیا برای صحنه مناسب است یا نه. همچنین، برای جلوگیری از گیر کردن، قانون «پذیرش» را در نظر داشته باشید. کلاً “نه” گفتن و پذیرش نداشتن در بداهه پردازی قاتل صحنه هاست!