بهترین نکات فیلمبرداری مستند از کن برنز

بهترین نکات فیلمبرداری مستند از کِن برنز

 در میان عناصر داستان سرایی که در اختیار شماست، یکی از مهمترین عناصر مرتبط با فیلمسازی، فیلمبرداری است. از زمانی که جان گریرسون، مستندساز برجسته اسکاتلندی ، اصطلاح «مستند» را در سال ۱۹۲۶ ابداع کرد، مستندسازان از دوربین فیلمبرداری برای گفتن داستان‌های تاثیر گذار و واقعی استفاده کردند. با این حال، برخلاف یک فیلم‌ روایی هالیوودی، وظایف و تکنیک‌های فیلم‌سازی مورد نیاز برای یک فیلمبردارِ غیرداستانی و مستند ، بیشتر اوقات لحظه به لحظه متفاوت است.

 فهرست مطالب :

•  سینماتوگرافی چیست؟

•  شش نوع مختلف مستند

•  پنج توصیه کن برنز برای فیلمبرداری مستند

بیشتر بدانید : مسترکلاس کن برنز

سینماتوگرافی چیست؟

 سینماتوگرافی ، هنرِ ساختن تصاویر متحرک و داستان سرایی بصری در یک فیلم سینمایی یا سریال تلویزیونی است. سینماتوگرافی دربردارنده تمام عناصر بصری روی صفحه نمایش است، از جمله : نور، کادربندی، ترکیب بندی، حرکت دوربین، زوایای دوربین، انتخاب فیلم، انتخاب لنز، عمق میدان، زوم، فوکوس، رنگ، نوردهی و فیلترها.

 شش نوع مختلف مستند :

 همه مستندها مثل هم نیستند و هر نوع مستند به تکنیک های سینماتوگرافی متفاوتی نیاز دارد. شش ژانر اصلی مستند وجود دارد. با این که این ژانرهای فرعی متقابلاً منحصر به فرد نیستند، شناخت سبک غالب بر مستند شما به روشن شدن انتظارات و نیازهای فیلمبردار کمک می کند:

1.  مستند شاعرانه  : مستند شاعرانه به جای نمایش یک روایت خطی و محتوایی ، بر فضا سازی ، حال و هوای فیلم ، لحن و کنار هم قرار گرفتن تصاویر تمرکز دارد و برای انتقال احساس خود، فضا ها و تصاویر و صحنه های متضاد مختلف را به هم پیوند می زند. از آنجایی که مستندهای شاعرانه اغلب محتوای روایی کمی دارند یا اصلاً محتوای روایی ندارند، اغلب از مدیر فیلمبرداری خواسته می شود تا تصاویری با ترکیب بندی بالا و از نظر بصری چشمگیر بگیرد که بتواند یک داستان را بدون بافت کلامی اضافی بیان کند.

2.  مستند توضیحی :  مستندهای تشریحی ، توضیحی یا تفسیری ، یک دیدگاه یا استدلال بخصوص در مورد یک موضوع بیان می‌کنند  . مستندهای تاریخی کن برنز نمونه های خوبی از مستندهای توضیحی هستند. فیلمبردار برای مستندهای توضیحی ، مسئول جمع‌آوری فیلم‌هایی است که موضوع مطرح شده در فیلم را استحکام ببخشند و آن را تقویت کنند، فیلم هایی مثل : فیلم‌های استوک ، فیلم های بایگانی ، فیلم‌های آرشیوی، بی رول، یا شاید هم بازسازی و ضبط مجدد آن رویداد تاریخی.

3.  مستند  مشاهده ای  (observational) :  سبکی از مستندسازی که توسط جنبش سینما حقیقت ایجاد شده است، مستندهای مشاهده ای به صورت یواشکی یا دوربین مخفی طور  – به عبارت دیگر، با مشاهده زندگی واقعی سوژه بدون هیچ مداخله ای ، تلاش می کنند تا حقیقت نهایی سوژه خود را کشف کنند. معمولاً از فیلمبرداران فیلم‌های مستند مشاهده ای خواسته می‌شود که تا حد امکان هیچ مداخله ای انجام ندهند و نامرئی باشند تا بتوانند سوژه‌های خود را در حالت بِکر و حساب نشده ثبت کنند.

4.  مستند مشارکتی/تعاملی (participatory) : مستند مشارکتی در همکاری بین مستند ساز و سوژه مورد مطالعه تعریف می شود. بنابراین، فیلمبردار به همان اندازه که مسئول گرفتن مصاحبه است ، مصاحبه شونده هم هست .

5.  مستند های انعکاسی (reflexive)  : مستند انعکاسی یک ساب ژانر است که بر رابطه بین فیلمساز و مخاطب تمرکز دارد. از آنجایی که امر مورد بحث اغلب خودِ فرآیند ساخت فیلم مستند است، یک فیلمبردار به سبک پشت صحنه از کل فرآیند تولید فیلم، از جمله تدوین، مصاحبه و پس تولید فیلم می گیرد. این شیوه به معنای ساختن فیلمی درباره فیلم است.

6.  مستند های اجرایی (Performative)  : مستند های اجرایی بر پیوند فیلمساز با سوژه خود تمرکز دارند ، که از تجربه شخصی یا رابطه خود او با سوژه ، به عنوان نقطه آغاز کاوش در حقایق بزرگتر و ذهنی تر در مورد سیاست، تاریخ، یا گروه های مردم استفاده میشود . در این ژانر اغلب از فیلمبردار خواسته می‌شود که فرآیند تولید مستند و همچنین ، فیلم‌های خودمانی که رابطه مستقیم و اغلب شخصی بین فیلمساز و سوژه را نشان می‌دهد، ثبت کند.

پنج توصیه کن برنز برای فیلمبرداری مستند :

 در این بخش ، کن برنز که یکی از موفق ترین مستندسازان جهان است، پنج نکته فیلمبرداری مستند بسیار عالی را با شما به اشتراک می گذارد :

1. یک سبک بصری انتخاب کنید:  شما باید یک سبک بصری برای فیلمبرداری فیلم خود انتخاب کنید. کن دوست دارد از ترکیب‌بندی‌های امپرسیونیستی در فیلم‌هایش استفاده کند و با آن‌ طوری برخورد می‌کند که انگار نقاشی هستند.

2. نماهایی را انتخاب کنید که مخاطب شما را درگیر کند:  کن از سینماتوگرافی برای متمرکز کردن توجه مخاطب و عمیقا درگیر کردن آنها در یک لحظه تاریخی استفاده می کند. او معمولا از بازآفرینی مجدد یک صحنه پرهیز می‌کند و ترجیح می‌دهد تصاویر تداعی گری داشته باشد که ابعاد یک رویداد را نشان دهند ، بدون اینکه آن را به معنای واقعی کلمه بازنمایی کند. در سریال جنگ داخلی، برنز یک سکانس جنگی را با شلیک توپ در میدان جنگ آغاز می‌کند که در مقابل یک آسمان قرمز قرار گرفته است. در مرحله بعد ، یک نمای هوایی از مزارع زرد رنگ ذرت می‌گیرد ، بعد با دوربین روی دست به یک نمای نقطه نظر از سربازی میرسد که در میان مزارع رژه میرود . هیچ یک از این تصاویر نیازی به ایفای نقش بازیگران یا تقلید یک کنش نداشتند. در واقع، تنها بازسازی مجددی که در کل مینی‌سریال جنگ داخلی انجام شد، نمای نزدیکی از سم اسبی است که از میان گودال آب می کوبد. انتخاب برنز یعنی استفاده از فیلم های تجربی و سبک POV به جای یک بازسازی معمولی، به مخاطب اجازه می دهد تا با تجربه حسی و انتزاعی اضطراب زمان جنگ درگیر شود.

3. در صورت لزوم از فیلمبرداری زنده استفاده کنید : یکی دیگر از ویژگی های کن این است که در هنگام ساختن داستان‌ها، به‌ویژه اگر هیچ یافته بصری از آن دوره زمانی وجود نداشته باشد، به فیلم‌برداری زنده – یعنی فیلمی که توسط فیلمبردار گرفته شده ، نه فیلم‌های آرشیوی – تکیه میکند. به عنوان مثال، هیچ فیلمی قبل از سال ۱۹۰۰ وجود نداشت، و عکاسی تا سال ۱۸۳۹ اختراع نشده بود. وقتی داستان شما از تکنولوژی خود فیلم قدیمی‌تر باشد (یا زمانی که حتی هیچ مستندات تصویری از یک رویداد وجود نداشته باشد)، فیلمبرداری زنده به ابزار اصلی داستان‌سرایی شما تبدیل می‌شود.

4. در صورت امکان سبک سفر کنید :کن معمولا هنگام فیلمبرداری در فضای باز، به نور طبیعی متکی است و با جلوه های نوری خورشید و سایه ها کار می کند. او با تعداد عوامل اندکی کار می کند – یک فیلمبردار، یک دستیار، یک صدابردار و خودش. برای فیلمبرداری در لوکیشن های خارجی  ، با دوربین، سه پایه و کیت صدابرداری سفر می کنند، اما به ندرت کیت نورپردازی با خود میبرند . سبک سفر کردن   – یعنی فقط با عوامل و تجهیزات ضروری – به شما این امکان را می دهد که کمتر مزاحم سوژه خود شوید و به شما کمک می کند تا سریعا به فرصت های غیرمنتظره فیلمبرداری عکس العمل نشان دهید.

5. مصاحبه های نشستنی را به درستی نورپردازی کنید : برای مصاحبه های نشستنی با کارشناسان و شاهدان ماجرا ، کنترل نور بسیار اهمیت دارد . شما باید منبع اصلی نور خود که نور کلیدی نامیده می شود را در یک سمت سوژه مصاحبه خود قرار دهید تا سایه ای جزئی در طرف مقابل صورت فرد ایجاد شود . یک نور پشت ( Backlight )، که در پشت سوژه قرار می‌گیرد، به مشخص شدن و برجسته کردن ویژگی‌ها و خطوط دور سوژه کمک می‌کند  .امتحان کنید و بهترین حالت را برای مصاحبه خود پیدا کنید ، اضافه کردن یک نور پرکننده به طرز کارآمدی به نرم شدن سایه های خشن ایجاد شده توسط نورهای دیگر کمک میکند . اولویت کن این است که سوژه ای که قرار است با او مصاحبه شود طوری نورپردازی شود که احساس راحتی و آرامش داشته باشد.