نقش کارگردان در استوری بورد

نقش کارگردان در استوری بورد

هر فیلم ترکیب منحصر به فردی است از استعدادها و شخصیت های مختلف ، و مسوولیت شکل هر فبلم به درجات متفاوت بر دوش طراحان تولید، کارگردان، فیام بردار، و تدوین گر آن است. در سال های اخیر باب شده است که کارگردان مستقیماً با یک طراح کار کند تا به این ترتیب بخشی از مسوولیت تداوم فیلم از دوش طراح تولید برداشته شود. با این حال باید یادآور شد که همواره کارگردانان با قدرت بصری بالا با وجود نظام کاری استودیوها توانسته اند مسوولیت کل فیلم های خود را بر عهده گیرند. اکنون که دیگر استودیوها نمی توانند سبک خاص خود را بر کسی تحمیل کنند، این امر بیش تر مصداق دارد.

کارگردانانی که دستی در هنرهای گرافیک یا قریحه ای برای نقاشی دارند، مانند هیچکاک و ریدلی اسکات، گهگاه استوری بوردهای خام خود را به طراح استوری بورد فیلم هایشان ارایه می کنند تا از آن ها به عنوان مبنای کار استفاده کند. شرمن لبی که از طراحان تولید بسیار پرطرفدار است به اتفاق ریدلی اسکات روی فیلم بلید رانر کار کرده و از نقاشی های شخص اسکات در بسیاری از صحنه ها استفاده کرده است. در میان این دسته از کارگردانان – طراحان می توان از افراد صاحب سبکی چون ایزنشتین، فلینی و کوروساوا نام برد که در بسیاری از فیلم های خود از استوری بورد استفاده کرده اند. حتی کارگردانانی که مهارت خاصی در طراحی ندارند چون استیون اسپیلبرگ و جرج میلر گهگاه برای روشن ساختن آرایش هنری صحنه ها طرح های خامی می زنند. با این حال کارگردان حتی زمانی که طرح مشخصی را در ذهن دارد طراح استوری بورد را تشویق به دادن ایده های نو می کند.

پل پاور که یکی از طراحان تولید جوان و با تجربه در زمینه ی طراحی داستان مصور و فیلم سینمایی است همیشه با کارگردان مربوطه طی نشست های طولانی روی تک تک صحنه ها کار می کند. این نشست ها گاهی شامل خواندن دیالوگ ها و اجرای صفحه به صفحه ی صحنه ها از روی فیلم نامه نیز می شوند و در این میان کارگردان فقط طرح های خام را پیشنهاد می کند. بعدها این طرح ها را به شکل نقاشی هایی منظم تر درمی آورند. پاور آن قدر در زمینه ی صحنه پردازی و مفهوم دراماتیک فیلم ها کار کرده است که اکنون شیوه ی طراحی خود را «بازیگری با قلم» می نامد. او وظیفه ی طراح تولید را یاری رساندن به کارگردان در یافتن ابزار بیان تخیلش می داند. در واقع تمام طراحان تولیدی که با آن ها گفت و گو کردم نظر کارگردان را بر نظر خود مقدم می دانستند. به بیان دیگر، حرفه ی طراحی استوری بورد به طراح می آموزد که انعطاف پذیر باشد. از آنجایی که طراحان تولید به پالودن و اصلاح های مکرر هر سکانس عادت می کنند، این را نیز می دانند که هر مساله ای می تواند راه حل های متعددی داشته باشد. در واقع کمکی که آن ها می توانند به ساخت فیلم بکنند همان تعبیر و تفسیر برداشت کارگردان از فیلم نامه است.