کار با سیاهی لشکر

کار با سیاهی لشکر

شاید در صحنه هایی، مانند صحنه های رستوران، ایستگاه اتوبوس، سالن های کنفرانس ، صحنه های نبرد یا هرجای عمومی دیگری، استفاده از بازیگران پس زمینه یا سیاهی لشکر لازم شود. با این که در زندگی واقعی می توانید صدای حرف زدن، خندیدن، گفت و گوی تلفنی، بحث، و تعامل افراد را با محیط بشنوید، فیلم سازان هنگام فیلم برداری این لحظات سیاهی لشکر را طوری کارگردانی می کنند که کنش داشته باشند اما صدایی تولید نکنند. تنها صدایی که باید در هنگام به کار افتادن دوربین در صحنه شنیده شود صدای بازیگران است که دیالوگ هایشان را ادا و با محیط تعامل می کنند. بقیه ی صدای محیط بعداً در فرایند تدوین ضبط و میکس می شود و به فیلم ساز امکان کنترل تعادل میان صداهای پس زمینه و دیالوگ ها را می دهد.

چند سال پیش،فیلم کوتاهی ساختم که نام آن اورکت بود  و صحنه ای از آن در یک خواربار فروشی می گذشت. برای کنترل محیط، در یک یک شنبه شب مغازه را تعطیل کردیم، آن را از سیاهی لشکر پر کردیم، موسیقی بلندگوها، دستگاه های خنک کننده، و وسایل موجود را خاموش کردیم، چرخ های سبد های خرید را روغن کاری کردیم و از سیاهی لشکرها خواستیم که وقتی دوربین به کار افتاد هیچ صدایی تولید نکنند. گرچه دیدن آدم هایی که کنش های شان شبیه پانتومیم بود عجیب به نظر می رسید، این کار به ما امکان داد که دیالوگ بازیگران را به وضوح، بدون تداخل سر و صدای پس زمینه، ضبط کنیم.

بعداً، در اتاق تدوین، صدای حرف زدن آدم ها، جیرجیر چرخ های خرید، موسیقی آسانسور قدیمی، بیب بیب دستگاه اسکنر قیمت، سر و صدای باربرها که خوارو بار را جابه جا می کردند و صدای گریه ی یک نوزاد را به همراه صداهای دیگر به فیلم اضافه کردیم تا به واقع گرایی آن لحظه از فیلم بیفزاییم.در نتیجه، توانستیم حجم هریک از اصوات را کنترل کنیم و کاری کنیم که هیچ صدایی بر دیالوگ غلبه نیابد. نتیجه ی کار صحنه ای بود که انگار در خواربار فروشی شلوغ و پر سر و صدایی ضبط شده بود.