اکتورز استودیو : نیکلاس کیج (همراه با زیرنویس فارسی)

توضیحات

مشاهده بخش هایی از این برنامه :

در مورد برنامه درون اکتورز استودیو (Inside the Actors Studio)

این برنامه به عنوان یک سمینار تلویزیونی برای هنرجویان مدرسه‌ی هنرهای نمایشی اکتورز استودیو آغاز شد؛ و در اصل فعالیت مشترک اکتورز استودیو و نیواسکول، در سال ۱۹۹۴، همراه با پل نیومن مدیر اسبق اکتورز استودیو به عنوان اولین مهمان برنامه بود، و خیلی زود به مهمترین برنامه‌ی شبکه‌ی براوو مبدل شد. در ابتدا در سالن اجتماعات Tishman نیواسکول در دهکده‌ی گرین‌ویچ نیویورک ضبط می‌شد، و بعد از آن به مکان فعلی یعنی مرکز هنری مایکل شیمل در دانشگاه پیس نیویورک منتقل شد. این برنامه به عنوان سمیناری برای دانشجویان دانشکده‌ی هنرهای نمایشی اکتورز استودیو در دانشگاه پیس ارائه شده است.

در این برنامه در قیاس با مصاحبه‌های معمول با سلبریتی‌ها، مصاحبه‌ها ریتم کندتری دارند. بنابراین دوربین‌ها معمولاً چند ساعت گفت‌وگو را ضبط می‌کنند ، که بعداً به اندازه‌ی یک یا دو ساعت تدوین می‌شوند. نتیجه، همانطور که در مقاله‌ی نیویورک‌تایمز بیان شد: «روی صندلی مهمان آقای لیپتون‌‌، بازیگران مدتی از ستاره بودن دست می‌کشند و هنرمند و معلم می‌شوند.» این مصاحبه‌ها توسط سؤالاتی لیپتون روی کارت‌های مشهور خود دارد پیش می‌روند، که گاهی اوقات دانش و تحقیق خوب وی در مورد زندگی میهمانان را نشان می‌دهد، که اغلب، برخی از آنها را شگفت‌زده می‌کند.

ای.ای.گیل منتقد ساندی تایمز در نقد و بررسی خود بر این برنامه نوشت: «قالب این برنامه ساده و به طرز احمقانه‌ای الهام‌بخش است. اکتورز استودیو مدرسه‌ی هنرهای نمایشی در نیویورک است که توسط استانیسلاوسکی و متد او به شهرت رسیده (اگرچه این برنامه جای دیگری فیلمبرداری شده است) این برنامه‌ها به طور مشخص مسترکلاس‌هایی برای دانشجویان محسوب می‌شوند. هوشمندی برنامه در غروری است که به مهمانان می‌دهد، کسانی که بزرگترین و خودمحورترین بازیگران و سازندگان تئاتر و سینما هستند. افرادی که برای صحبت با دیگران بیش از اندازه بزرگ هستند، با «درون اکتورز استودیو» صحبت می‌کنند. آنها باور دارند که چیزی را برمی‌گردانند و مرواریدهای گران‌بهای بینش را به نسل جدید ارائه می‌دهند. و چه کسی خوب به نظر نمی‌رسد وقتی آن را به دانشجویان علاقمند منتقل می‌کند؟ در حقیقت، این صرفاً یک برنامه‌ی گفت‌وگو محور است، اما پوشش آموزش نسل‌های آینده، به طور زیبنده‌ای برافراشته شده است، بنابراین همه با لبخند حاضر شده و صحبت می‌کنند»

بیوگرافی مهمان برنامه : نیکلاس کیج

نیکلاس کیج، با نام نیکلاس کیم کاپولا، در لانگ‌بیچ کالیفرنیا متولد شد، فرزند استاد ادبیات تطبیقی ​​آگوست کاپولا (که برادرش فرانسیس فورد کاپولا، کارگردان است) و رقصند و طراح رقص جوی ووگلسنگ. او از تبار ایتالیایی (پدر) و لهستانی و آلمانی (مادر) است. کیج نام خود را در اوایل دوران کارش تغییر داد تا شهرت خود را ایجاد کند، و نقش‌آفرینی‌های کلاسیک و عجیب و غریب در اواخر دهه‌ی ۱۹۸۰ میلادی، به موفقیت رسید.

در ابتدا در دبیرستان بورلی هیلز، تئاتر می‌خواند (اگرچه در ۱۷ سالگی آنجا را ترک کرد) و نقش کوچکی را در «اوقات خوش در ریجمونت های» (۱۹۸۲) ایفا کرد، که بیشتر آن حذف شد، این مسئله امیدهای او را از بین برد و باعث شد که او در تئاتر فیرفکس به فروش پاپ‌کورن بپردازد، فکر می‌کرد که این تنها مسیر به سمت حرفه‌ی سینماست. اما وظیفه‌ی خواندن دیالوگ‌ها همراه بازیگران و تست برای فیلم «رامبل فیش» (۱۹۸۳) عمو فرانسیس، نقشی برای او در آن فیلم دست و پا کرد، و پس از آن نقش پانک راکر در «دختر دره» (۱۹۸۳)، که زودتر اکران شد و در واقع دوران حرفه‌ای او را آغاز کرد.

یک بار اشتیاق او به متد اکتینگ به یک حد و مرز شخصی رسید، وقتی که برای رسیدن به حس خشم مورد نیازش برای شخصیت گنگستر فیلم «باشگاه پنبه» (۱۹۸۴) ماشین کنترلی یک فروشنده‌ی خیابانی را خرد کرد.