اکتورز استودیو : بن کینگزلی (همراه با زیرنویس فارسی)

توضیحات

مشاهده بخش هایی از این برنامه :

در مورد برنامه درون اکتورز استودیو (Inside the Actors Studio)

این برنامه به عنوان یک سمینار تلویزیونی برای هنرجویان مدرسه‌ی هنرهای نمایشی اکتورز استودیو آغاز شد؛ و در اصل فعالیت مشترک اکتورز استودیو و نیواسکول، در سال ۱۹۹۴، همراه با پل نیومن مدیر اسبق اکتورز استودیو به عنوان اولین مهمان برنامه بود، و خیلی زود به مهمترین برنامه‌ی شبکه‌ی براوو مبدل شد. در ابتدا در سالن اجتماعات Tishman نیواسکول در دهکده‌ی گرین‌ویچ نیویورک ضبط می‌شد، و بعد از آن به مکان فعلی یعنی مرکز هنری مایکل شیمل در دانشگاه پیس نیویورک منتقل شد. این برنامه به عنوان سمیناری برای دانشجویان دانشکده‌ی هنرهای نمایشی اکتورز استودیو در دانشگاه پیس ارائه شده است.

در این برنامه در قیاس با مصاحبه‌های معمول با سلبریتی‌ها، مصاحبه‌ها ریتم کندتری دارند. بنابراین دوربین‌ها معمولاً چند ساعت گفت‌وگو را ضبط می‌کنند ، که بعداً به اندازه‌ی یک یا دو ساعت تدوین می‌شوند. نتیجه، همانطور که در مقاله‌ی نیویورک‌تایمز بیان شد: «روی صندلی مهمان آقای لیپتون‌‌، بازیگران مدتی از ستاره بودن دست می‌کشند و هنرمند و معلم می‌شوند.» این مصاحبه‌ها توسط سؤالاتی لیپتون روی کارت‌های مشهور خود دارد پیش می‌روند، که گاهی اوقات دانش و تحقیق خوب وی در مورد زندگی میهمانان را نشان می‌دهد، که اغلب، برخی از آنها را شگفت‌زده می‌کند.

ای.ای.گیل منتقد ساندی تایمز در نقد و بررسی خود بر این برنامه نوشت: «قالب این برنامه ساده و به طرز احمقانه‌ای الهام‌بخش است. اکتورز استودیو مدرسه‌ی هنرهای نمایشی در نیویورک است که توسط استانیسلاوسکی و متد او به شهرت رسیده (اگرچه این برنامه جای دیگری فیلمبرداری شده است) این برنامه‌ها به طور مشخص مسترکلاس‌هایی برای دانشجویان محسوب می‌شوند. هوشمندی برنامه در غروری است که به مهمانان می‌دهد، کسانی که بزرگترین و خودمحورترین بازیگران و سازندگان تئاتر و سینما هستند. افرادی که برای صحبت با دیگران بیش از اندازه بزرگ هستند، با «درون اکتورز استودیو» صحبت می‌کنند. آنها باور دارند که چیزی را برمی‌گردانند و مرواریدهای گران‌بهای بینش را به نسل جدید ارائه می‌دهند. و چه کسی خوب به نظر نمی‌رسد وقتی آن را به دانشجویان علاقمند منتقل می‌کند؟ در حقیقت، این صرفاً یک برنامه‌ی گفت‌وگو محور است، اما پوشش آموزش نسل‌های آینده، به طور زیبنده‌ای برافراشته شده است، بنابراین همه با لبخند حاضر شده و صحبت می‌کنند»

بیوگرافی مهمان برنامه : بن کینگزلی

بن کینگزلی با نام اصلی کریشنا پاندیت بانجی در ۳۱ دسامبر سال ۱۹۴۳ در اسکاربرو، یورکشایر انگلیس متولد شد. پدرش، دکتر رحمت الله هارجی بانجی، یک پزشک اهل کنیا، از تبار هندی گجراتی، و مادرش، آنا لینا ماری (گودمن)، یک هنرپیشه انگلیسی بود. بن در دهه ۱۹۶۰ شروع به بازی در نمایش های صحنه ای کرد. او خیلی زود به یک بازیگر تئاتر موفق تبدیل شد و شروع به ایفای نقش در سینما و تلویزیون کرد. نام اصلی او کریشنا پاندیت بانجی بود، اما بلافاصله پس از به دست آوردن شهرت به عنوان یک بازیگر تئاتر، نام خود را به “بن کینگزلی” تغییر داد، از ترس اینکه یک نام بیگانه کار بازیگری او را مختل کند.

کینگزلی اولین بار برای بازی در فیلم درام گاندی (۱۹۸۲) به شهرت جهانی رسید. بازی او در نقش «مهانداس کارامچاند گاندی» باعث شهرت بین المللی او شد. او جوایز زیادی از جمله جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد را به دست آورد. همچنین برنده جوایزی مثل گلدن گلوب، بفتا و جایزه حلقه منتقدان فیلم لندن شد. پس از بازی در فیلم گاندی (۱۹۸۲)، بن به عنوان یکی از بهترین بازیگران بریتانیایی شناخته شد.

کینگزلی پس از شهرت بین‌المللی اش برای حضور در فیلم گاندی (۱۹۸۲)، در بسیاری از فیلم‌های معروف دیگر هم حاضر شد. موفقیت او به عنوان یک بازیگر ادامه پیدا کرد. بازی او در نقش «ایزاک اشترن» در فیلم درام فهرست شیندلر (۱۹۹۳) نامزدی بفتا را برای بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برایش به ارمغان آورد. فهرست شیندلر (۱۹۹۳) برنده هفت جایزه اسکار از جمله جایزه بهترین فیلم شد. اواخر دهه ۱۹۹۰، کینگزلی در بسیاری از فیلم های موفق بازی کرد. او نقش سوئینی تاد را در فیلم تلویزیونی The Tale of Sweeney Todd (1997) بازی کرد و برای آن نامزد دریافت جایزه انجمن بازیگران سینما شد. دیگر نقش برجسته او در نقش اتو فرانک در فیلم تلویزیونی آنه فرانک: تمام داستان (۲۰۰۱) بود که برای آن برنده جایزه انجمن بازیگران سینما شد.

کینگزلی در سال ۲۰۰۲ به پاس یک عمر فعالیت در عرصه سینما و صنعت تئاتر بریتانیا موفق به اخذ نشان شوالیه بریتانیا از سوی ملکه انگلیس گردید. او در سال ۲۰۱۳ برای مشارکت جهانی در صنعت سرگرمی موفق به دریافت جایزه بفتا شد. همچنین در همان سال، جایزه فلوشیپ را در جوایز آسیایی در لندن، انگلستان دریافت کرد.