نحوه استفاده از فضا در هنر: ۳ کاربرد فضا در هنر

نحوه استفاده از فضا در هنر: ۳ کاربرد فضا در هنر

فضا، عنصری در هنر است که میتواند توجه مخاطب را به نقاط کانونی مورد نظر شما جلب کند یا توهم فضایی سه بعدی را ایجاد کند.

فهرست مطالب:

•  فضا در هنر چیست؟
• ۳ نوع فضا در هنر
• ۳ کاربرد فضا در هنر

فضا در هنر چیست؟

فضا یکی از عناصر کلیدی در هنر است که به فاصله دوروبر و بین سوژه ها و جنبه های مختلف یک ترکیب بندی اشاره دارد. سه نوع فضا در ترکیب بندی های هنری حضور دارند: فضای مثبت (که مساحت اشغال شده توسط سوژه یا اشیاء و ترکیب هاست)، فضای منفی (که ناحیه اطراف و خالی سوژه یا موضوعات است) و فضای سه بعدی. (مجموعه ای از تکنیک ها که به هنرمند اجازه می دهد فضای دو بعدی را به فضایی سه بعدی تبدیل کند). فضای مثبت و منفی وقتی با هم کار کنند، می توانند چشم بیننده شما را به نقاط مورد نظر شما جلب کنند. فضای سه بعدی هم یک توهم نوری ایجاد میکند که باعث می شود نقاشی شما واقعی تر به نظر برسد.

۳ نوع فضا در هنر:

سه نوع فضا برای هنرمندان وجود دارد که هنگام ترسیم یک ترکیب بندی در نقاشی یا صفحه ای که در دنیای تصویر شما وجود دارد باید در نظر بگیرند.

۱- فضای مثبت: فضای مثبت به فضای اطراف سوژه یا خود سوژه ها در تصویر اشاره دارد. به عنوان مثال، اگر در حال طراحی یک طبیعت بی جان باشید، آن کاسه میوه ممکن است فضای مثبت شما باشد.

۲- فضای منفی: فضای منفی به فضاهای خالی اطراف یا بین سوژه یا موضوعات یک اثر هنری اطلاق می شود.

۳- فضای سه بعدی : هنرمندان رنسانس بر تکنیک ایجاد توهم فضای سه بعدی بر روی سطح دوبعدی نقاشی تسلط داشتند. آن ها این کار را با استفاده از پرسپکتیو خطی، مقیاس کاهشی و پرسپکتیو و ژرف نمایی جوی انجام می دادند. پرسپکتیو خطی به استفاده از ابزارهای هندسی مانند یک نقطه در افق برای ایجاد حالت عمق اشاره دارد. مقیاس کاهشی حکم میکند که هر چه از یک شی دورتر باشید، کوچکتر به نظر میرسد. پرسپکتیو جوی هم به این اشاره دارد که هرچه از یک جسم در فضا دور می شوید، رنگش روشن تر می شود.

۳ کاربرد فضا در هنر:

در اینجا سه ​​نمونه از نحوه استفاده از فضای مثبت، منفی و سه بعدی در سه اثر هنری آورده شده است.

۱- استفاده از فضای مثبت در نقاشی رقص اثر هنری ماتیس (۱۹۰۹): در رقص، ماتیس ترکیبی را خلق کرده که شامل پنج فیگور بزرگ و برهنه است که دارند در یک دایره دست در دست هم می رقصند و حسی پویا و گسترده از فضای مثبت در نقاشی ایجاد می کنند.

۲- استفاده از فضای منفی در رقصنده‌‌ی روی صحنه یا ستاره‌ اثر ادگار دگا (۱۸۷۸–۱۸۸۰): ادگار دگا به کاوش در فضای منفی در آثار نقاشی خود علاقه مند بود. اثر او « رقصنده‌‌ی روی صحنه یا ستاره‌ »، رقصنده باله ای را به تصویر می‌کشد که از سمت چپ ترکیب وارد صحنه شده و در سمت راست قطعه، فضای وسیعی از صحنه خالی است. استفاده از فضای منفی در ترکیب بندی، توجه بیننده را به سمت بالرین و رقصی که او اجرا میکند، جلب میکند.

۳- استفاده از فضای سه بعدی در شام آخر اثر لئوناردو داوینچی (۱۴۹۵–۱۴۹۸) : لئوناردو داوینچی در شام آخر، با بازی با اشکال در این اتاق بزرگ در صحنه کتاب مقدسی خود ، از فضای سه بعدی استفاده کرد. او فرورفتگی های مستطیل شکلی را در دو طرف دیوارها و سقف نقاشی کرد که در مرکز ترکیب بندی در یک نقطه محو می شوند. پنجره‌های پشت اتاق که در پشت پیکره‌های مسیح و شاگردانش دیده می‌شوند، منظره‌ای سرسبز را به نمایش می‌گذارند که بیشتر در پس‌زمینه فرو رفته است.