انواع میکروفون ها

انواع میکروفون

چندین نوع میکروفون وجود دارد که هریک برای منظوری خاص طراحی شده است.

میکروفون چندسویه

میکروفون چندسویه به نحوی طراحی می شود که اصوات را از همه ی جهات گردآوری کند و همین ویژگی آن را برای ضبط صدای محیطی مناسب می سازد. میکروفون چندسویه را نباید برای ضبط دیالوگ به کار برد زیرا صداهای محیطی زیادی را همراه با آن ضبط می کند و شنیدن حرف های بازیگر را مشکل می سازد. میکروفون های چندسویه معمولاً ارزان قیمت اند و در هر فروشگاه تجهیزات الکترونیکی و ویدئویی می توان آن ها را یافت.

کاردیوئید

الگوی گردآوری اصوات در میکروفون های کاردیوئید قلبی شکل است و بر این اساس، بخش جلوی میکروفون بیش تر از طرفین آن به صدا حساس است. میکروفون های کاردیوئید را معمولاً برای خوانندگان، سخنرانی های عمومی، و خبرنگاران به کار می برند – یعنی در مواردی که می توان میکروفون را سه تا شش اینچ دورتر از دهان قرار داد. در صورت افزایش فاصله ، صدا وضوحش را از دست می دهد. به دلیل محدودیت فاصله، کاردیوئیدها بهترین انتخاب برای ضبط دیالگ به حساب نمی آیند.

میکروفون تفنگی

الگوی گردآوری صدا در میکروفون های تفنگی محدود و از ۵ تا ۲۵ درجه است. این میکروفون برای ضبط صداهایی در فاصله یک تا چهار فوت طراحی شده است. میکروفون های تفنگی برای ضبط دیالوگ های روی صحنه مناسب اند زیرا الگوی گردآوری صدای محدود آن به کاهش صداهای محیطی در صحنه کمک می کند و باعث می شود که کلمات ادا شده در ضبط مشخص باشند.

لاوالیر

میکروفون لاوالیر میکروفون هایی هستند که به لباس وصل می شوند و الگوی گردآوری صدا در آن ها شبیه الگوی کاردیوئیدی بسته است. از این میکروفون در مصاحبه های تصویری ای استفاده می شود که دیده شدن میکروفون در نما قابل قبول باشد. این میکروفون معمولاً روی کراوات یا یقه وصل می شود، بهتر است بالای جناغ سینه ی بازیگر قرار گیرد تا نه فقط صدای وی، بلکه رزنانس خفیف صدا در قفسه ی سینه را نیز بگیرد. میکروفون های لاوالیر زمانی بهترین عملکرد را دارند که در فاصله ی یک فوتی دهان سوژه قرار گیرند.