اکتورز استودیو : هیلاری سوانک (همراه با زیرنویس فارسی)

توضیحات

مشاهده بخش هایی از این برنامه :

در مورد برنامه درون اکتورز استودیو (Inside the Actors Studio)

این برنامه به عنوان یک سمینار تلویزیونی برای هنرجویان مدرسه‌ی هنرهای نمایشی اکتورز استودیو آغاز شد؛ و در اصل فعالیت مشترک اکتورز استودیو و نیواسکول، در سال ۱۹۹۴، همراه با پل نیومن مدیر اسبق اکتورز استودیو به عنوان اولین مهمان برنامه بود، و خیلی زود به مهمترین برنامه‌ی شبکه‌ی براوو مبدل شد. در ابتدا در سالن اجتماعات Tishman نیواسکول در دهکده‌ی گرین‌ویچ نیویورک ضبط می‌شد، و بعد از آن به مکان فعلی یعنی مرکز هنری مایکل شیمل در دانشگاه پیس نیویورک منتقل شد. این برنامه به عنوان سمیناری برای دانشجویان دانشکده‌ی هنرهای نمایشی اکتورز استودیو در دانشگاه پیس ارائه شده است.

در این برنامه در قیاس با مصاحبه‌های معمول با سلبریتی‌ها، مصاحبه‌ها ریتم کندتری دارند. بنابراین دوربین‌ها معمولاً چند ساعت گفت‌وگو را ضبط می‌کنند ، که بعداً به اندازه‌ی یک یا دو ساعت تدوین می‌شوند. نتیجه، همانطور که در مقاله‌ی نیویورک‌تایمز بیان شد: «روی صندلی مهمان آقای لیپتون‌‌، بازیگران مدتی از ستاره بودن دست می‌کشند و هنرمند و معلم می‌شوند.» این مصاحبه‌ها توسط سؤالاتی لیپتون روی کارت‌های مشهور خود دارد پیش می‌روند، که گاهی اوقات دانش و تحقیق خوب وی در مورد زندگی میهمانان را نشان می‌دهد، که اغلب، برخی از آنها را شگفت‌زده می‌کند.

ای.ای.گیل منتقد ساندی تایمز در نقد و بررسی خود بر این برنامه نوشت: «قالب این برنامه ساده و به طرز احمقانه‌ای الهام‌بخش است. اکتورز استودیو مدرسه‌ی هنرهای نمایشی در نیویورک است که توسط استانیسلاوسکی و متد او به شهرت رسیده (اگرچه این برنامه جای دیگری فیلمبرداری شده است) این برنامه‌ها به طور مشخص مسترکلاس‌هایی برای دانشجویان محسوب می‌شوند. هوشمندی برنامه در غروری است که به مهمانان می‌دهد، کسانی که بزرگترین و خودمحورترین بازیگران و سازندگان تئاتر و سینما هستند. افرادی که برای صحبت با دیگران بیش از اندازه بزرگ هستند، با «درون اکتورز استودیو» صحبت می‌کنند. آنها باور دارند که چیزی را برمی‌گردانند و مرواریدهای گران‌بهای بینش را به نسل جدید ارائه می‌دهند. و چه کسی خوب به نظر نمی‌رسد وقتی آن را به دانشجویان علاقمند منتقل می‌کند؟ در حقیقت، این صرفاً یک برنامه‌ی گفت‌وگو محور است، اما پوشش آموزش نسل‌های آینده، به طور زیبنده‌ای برافراشته شده است، بنابراین همه با لبخند حاضر شده و صحبت می‌کنند»

بیوگرافی مهمان برنامه : هیلاری سوانک

هیلاری در لینکلن، نبراسکا، در خانواده جودیت کی (کلاف)، منشی، و استیون مایکل سوانک، که در گارد ملی خدمت میکرد و همچنین یک فروشنده دوره گرد بود، به دنیا آمد. مادربزرگ مادری او، فرانسیس مارتا دومینگز، مکزیکی تبار بود و دیگر اصلیت های او آلمانی، انگلیسی و اسکاتلندی است. در اوایل کودکی، خانواده اش به اسپوکین، واشنگتن رفتند، و زمانی که او شش ساله بود، به بلینگهام، واشنگتن نقل مکان کردند.

هیلاری در کودکی توسط تهیه کننده، سوزی زاکس، کشف شد و مربی اش در بازیگری شد. زمانی که نُه ساله بود، اولین نقش خود «موگلی» را در «کتاب جنگل» بازی کرد. او به طور منظم در تئاتر های محله و نمایش های مدرسه ای ظاهر میشد. تا ۱۶ سالگی به مدرسه ای در بلینگهام رفت، جایی که با خانواده اش زندگی میکرد. او در مسابقات المپیک نوجوانان و مسابقات قهرمانی ایالت واشنگتن در رشته شنا شرکت کرد. در ژیمناستیک ایالت رتبه پنجم را کسب کرد (ورزشی که سال ها بعد برای بازی در فیلم بچه کاراته‌کار بعدی (۱۹۹۴) به کار آمد). در سال ۱۹۹۰، هیلاری و مادرش به لس آنجلس نقل مکان کردند و در دبیرستان پاسادنا جنوبی ثبت نام کردند و او به طور حرفه ای بازیگری را آغاز کرد. او در بافی قاتل خون‌آشام‌ها (۱۹۹۲) هم بازی کرد، اما نقشش در بچه کاراته‌کار بعدی (۱۹۹۴)، که در رقابت با صدها بازیگر زن دیگر گرفت، درخشش اصلی او بود. از آن زمان، او بسیار مورد تقاضا بوده و بی وقفه در فیلم ها کار کرده است. او برای بازی در نقش «برندون تینا» در فیلم پسران گریه نمی‌کنند (۱۹۹۹) برنده اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن شد. هیلاری علاوه بر اسکار، برنده جایزه گلدن گلوب “بهترین بازیگر زن درام” و “بهترین بازیگر زن” منتقدان فیلم نیویورک، منتقدان فیلم لس آنجلس، منتقدان فیلم شیکاگو و انجمن منتقدان فیلم هم شده. او همچنین برنده جایزه «عملکرد موفقیت آمیز» از هیئت ملی بازبینی فیلم شده است.