واید شات چیست؟ کارگردانان چطور از واید شات در فیلم استفاده میکنند ؟

چه برای معرفی یک صحنه باشد ، چه برای پیشبرد داستان، « واید شات » یکی از عناصر اصلی فیلمسازی است که تقریباً در همه فیلم های سینمایی و سریال های تلویزیونی استفاده می شود.

واید شات چیست؟

واید شات ، که به آن « لانگ شات یا فول شات » هم می گویند، نمایی است که سوژه را به همراه محیط اطراف او نشان می دهد. یک واید شات ( که به آن نمای عریض یا دور هم میگویند )  به مخاطب نشان می‌دهد که چه کسی در صحنه حضور دارد ، صحنه کجا واقع شده و در چه زمانی اتفاق می افتد.

وایدشات علاوه بر این ها ، هم این امکان را به بازیگران می دهد که از فیزیک بدنی خود استفاده کنند ، هم به کارگردان فضای زیادی برای کار کردن می‌بخشد.

فهرست مطالب :

• سه نوع اصلی واید شات

• شش روش متفاوت برای فیلمبرداری یک نمای واید

• تفاوت واید شات و نمای معرف

• کارگردان ها چطور از واید شات استفاده می کنند ؟

• پنج گام اساسی جهت طراحی واید شات ، پیش از موعد فیلمبرداری

سه نوع اصلی واید شات :

مدیر فیلمبرداری برای ثبت واید شات ، یک لنز با زاویه دید عریض ( واید ) انتخاب می کند که قادر باشد تمام کنش ها را از دور به تصویر بکشد.

از بین انواع نماهای دوربین، واید شات از همه بیشتر حس تماشای یک نمایش روی صحنه را القا میکند ! چون تصویر کامل یک بازیگر و محیط اطرافش را نشان می دهد.

نماهای عریض بخش جدایی ناپذیر فرآیند فیلمسازی هستند و انقدر رایجند که در اکثر شات لیست ها یافت می شوند.

سه نوع اصلی واید شات وجود دارد که باید بشناسید:

واید شات

سراپای سوژه به همراه بخشی از محیط اطراف او در این نما نشان داده می شود. یک واید شات ، هم به اندازه‌ای به بازیگر نزدیک می‌شود که او را مورد تأکید قرار دهد ، هم به اندازه‌ای دور است که مکانی که بازیگر در آن قرار دارد هم نمایان باشد .

شما در وایدشات ، هم می توانید سراپای بدن بازیگر را در قاب مشاهده کنید ،  هم فضای اطراف آنها را ، جهت مشخص شدن مکان و زمان ببینید .

نمای بسیار عریض Very Wide Shot (VWS)

این نما ، یک چیزی بین واید شات و یک نمای خیلی دور ( اکستریم واید/لانگ شات ) و جهت تاکید بر محیط اطراف بازیگر است. بازیگر به سختی در یک نمای بسیار عریض قابل مشاهده است.

اکستریم لانگ شات یا اکستریم واید شات

این نما ، نمای کاملا دور یا نمای بسیار باز است . آنقدر از دور فیلمبرداری میشود که مخاطب دیگر نمی تواند بازیگر را ببیند.

اگر چه، فضای یک اکستریم واید شات ممکن است نشان دهنده این باشد که شخصیت(ها) جایی در این صحنه قرار دارند. اکستریم واید شات ها اغلب به عنوان « نمای معرف » استفاده می شوند.

شش روش متفاوت برای فیلمبرداری یک نمای واید

هنگام ضبط یک واید شات ، چند روش برای قرار دادن دوربین وجود دارد:

توشات ( نمای دونفره )

می‌توانید دو سوژه را در یک فریم در کنار هم یا روبروی هم قرار دهید .

نمای نقطه‌نظر

می‌توانید کنش را از چشم یک کاراکتر بخصوص نشان دهید . این به به مخاطب اجازه می‌دهد در جای آن کاراکتر قرار بگیرد و به او تبدیل شود .

نمای اورشولدر ( از شانه )

می‌توانید با قرار دادن دوربین در پشت شانه یک سوژه (در حالی که سوژه دیگر هم در صفحه قابل مشاهده است) ، از دو سوژه در یک کادر فیلمبرداری کنید .

نمای زاویه بالا یا های انگل

برای نشان دادن موضع قدرت بین شخصیت ها استفاده می شود. در نماهای زاویه بالا، تماشاگر از بالا به موضوع نگاه می کند و حس برتری به مخاطب القا می کند.

نمای زاویه پایین یا لوانگل

این هم برای نشان دادن موضع قدرت بین شخصیت ها استفاده می شود. در نماهای زاویه پایین، تماشاگر به سوژه نگاه می کند و حس حقارت به مخاطب القا می کند.

نمای زاویه عادی یا آی لول

این نما دوربین را در زاویه هم سطح چشم سوژه قرار می دهد، به این ترتیب ، ما افراد را در زندگی واقعی و به صورت عادی می بینیم. یک نمای هم سطح چشم یا آی لول به مخاطب دیدی خنثی نسبت به شخصیت های داخل نما می دهد.

تفاوت واید شات و نمای معرف :

واید شات یک اندازه نما است، در حالی که نمای معرف یا establishing shot  یک تکنیک است. واید شات ها به فاصله بین دوربین و سوژه اشاره دارند.

اما نماهای معرف در شروع یک فیلم یا در ابتدای صحنه جدید ظاهر می شوند تا مشخص شود که این صحنه کجا و چه زمانی اتفاق می افتد. نماهای معرف میتوانند وایدشات باشند ، ولی وایدشات ها همیشه نمای معرف نیستند.

کارگردان ها چطور از واید شات استفاده می کنند ؟

کارگردان ها به چند دلیل از وایدشات استفاده می کنند:

تا به مخاطب نشان دهند که ارتباط یک کاراکتر با محیط اطراف خود چیست . قرار گرفتن یک بازیگر در محیط خود به مخاطب نشان می‌دهد که کجاست، چه کسی با اوست و بسته به زاویه دوربین، می‌تواند نشان‌دهنده پویایی ( داینامیک )  قدرت بین شخصیت‌ها باشد.

برای اینکه جزئیات فراوانی را خیلی سریع به مخاطب نشان دهند. یک واید شات ، جزئیات زیادی از جهان اطراف یک صحنه نشان می‌دهد، مثلا مکان و دوره زمانی آن صحنه.

برای کاوش در یک منظره. چه تصویر یک بیابان خالی در آفتابی سوزان باشد یا یک دنیای فوق مدرن، وایدشات مخاطب را در زمان و مکان فیلم غرق می‌کند.

پنج گام اساسی جهت طراحی واید شات ، پیش از موعد فیلمبرداری :

واید شاتی که دارای عناصر متحرک فراوان باشد ، نیاز به برنامه ریزی قبلی دارد ، برای همین شما باید :

لوکیشن مناسب را پیدا کنید

چه قرار باشد در استودیو فیلمبرداری شود ، چه در لوکیشن، پیدا کردن مکان مناسب و اطمینان از اینکه مدیر لوکیشن مجوزهای لازم را دریافت کرده، زمان می برد و این کار ها باید خیلی قبل تر از روز فیلمبرداری انجام شود .

لنزهای دوربین و حرکت دوربین را مشخص کنید

دوربین به فاصله کانونی واید  (حداقل ۳۵ میلی متر) نیاز دارد تا بخش زیادی از مکان در نما دیده شود ، در عین حال نباید به طور تصادفی هیچ یک از بازیگران و عوامل در قاب نمایان شوند .

تجهیزات دوربین مناسبی داشته باشید

ممکن است کارگردان برای ثبت یک وایدشات پیچیده تر، به تجهیزات بیشتری نیاز داشته باشد . به عنوان مثال، اگر قرار باشد نما به عقب زوم بَک کند و به یک وایدشات ، وایدشات بسیار عریض یا اکستریم وایدشات برسد ، ممکن است نیاز به دالی، جرثقیل یا پهپاد (  Drone  -هلی شات )  باشد.

برای نورپردازی برنامه ریزی کنید

وقتی قرار است در لوکیشن فیلمبرداری کنید ، گفر ( دستیار اول نورپرداز ) باید حواسش به آب و هوا و موقعیت خورشید برای برنامه تصویربرداری باشد .

اینکه این اطلاعات را از قبل داشته باشید  – و در صورتی که آب و هوا آنطور که انتظار می رفت نشد ، بدانید صحنه را چطور به صورت دستی نورپردازی کنید  – کلید رسیدن به یک واید شات موفق است.

بلاکینگ ( نحوه چینش بازیگران و اجزای صحنه ) را مشخص کنید

در یک وایدشات ممکن است ده سیاهی لشکر ، ممکن هم هست هزار سیاهی لشکر جا گرفته باشند .  اطمینان از اینکه همه می دانند باید چه کاری انجام دهند و کجا قرار است بایستند، باعث صرفه جویی در زمان صحنه فیلمبرداری می شود.