بهترین توصیه های هلن میرن برای بازیگری مقابل دوربین

هلن میرن یکی از بهترین بازیگران زن دوره معاصر ماست، او در دوران حرفه ایش به غیر از جایزه اسکار، برنده جایزه امی،  تونی و گلدن گلوب هم شده . امروز در این مقاله با رویکرد بازیگری هلن بیشتر آشنا می‌شید و نکاتی یاد می‌گیرید که بهترین اجرای ممکن رو داشته باشید .

فهرست مطالب :

• تفاوت بین بازیگری تئاتر و بازیگری مقابل دوربین چیه؟
• ضرورت یادگیری تکنیک های بازیگری مقابل دوربین
• بهترین توصیه های هلن میرن برای بازی مقابل دوربین
• نماهای مختلف دوربین رو بشناسید!
• حواستون به داستان باشه .
• بین تکنیک و احساسات تعادل برقرار کنید.
• یک آئین برای خودتون ایجاد کنید .
• فرآیند خلاقه شخصی خودتون رو ارتقا بدید .

تفاوت بین بازیگری تئاتر و بازیگری مقابل دوربین چیست؟

از نظر ذهنی ، بازی روی صحنه بازی و روی پرده سینما عین همه . اما دو تفاوت بزرگ بینشون وجود داره که روی تکنیک هایی که موقع بازی جلوی دوربین استفاده می کنید تأثیر میذاره.

یکی از این تفاوت ها ، نمای کلوزآپه – وقتی دارید مقابل دوربین بازی می کنید میتونید از چهره‌تون به عنوان ابزار متفاوت تری استفاده کنید. در تئاتر وقتی روی صحنه بازی می‌کنید ، تماشاگران در فاصله دوری نشستند و نمی تونن تغییرات جزئی و ریزه کاری های حالات چهره شما رو به همون شکلی که روی پرده سینما دیده میشه مشاهده کنند .

موقع بازی جلوی دوربین باید کنترل بیشتری بر ظرافت های بیانی یا تغییر در لحن صداتون داشته باشید .

یه چیز دیگه‌ای که باید کنترل کنید بازیتونه .  وقتی دارید تئاتر بازی می‌کنید ، کنترل کامل اجرا دست شماست ، این که چطور حرکت کنید، چه زمانی حرکت کنید، چه زمانی توجه رو جلب کنید، یا چه زمانی بی حرکت بشید . ولی در فیلم، شما بخشی از کنترلتون رو به کارگردان و تدوینگر می سپارید و اونا بازی شما رو از طریق وصل کردن پلان ها به هم شکل میدن .

ضرورت یادگیری تکنیک های بازیگری مقابل دوربین

همه فن حریف ترین بازیگرای حرفه ای سینما هم خودشونو وقف یادگیری تکنیک های بازیگری مقابل دوربین میکنند . فرآیند یادگیری این تکنیک ها ممکنه کار سختی باشه ، اما برای رهایی و پیدا کردن آزادی در خلاقیت ضروریه.

هلن در طول فرآیند یادگیری تکنیک های بازیگری مقابل دوربین ، از کتاب مصاحبه با فرانسیس بیکن الهام گرفت، در اون کتاب ، بیکن توضیح میده که چطور تسلط بر تکنیک بهتون این توانایی رو میده که لحظات نابی از ایده و الهامات خالص و لگام گسیخته داشته باشید.

بهترین توصیه های هلن میرن برای بازی مقابل دوربین :

هلن در این قسمت ، چهار تا از بهترین توصیه های بازی مقابل دوربین برای بازیگران رو باهاتون درمیون میذاره و بهتون یادآوری می‌کنه که درخشان‌ترین برداشت های شما تنها در صورتی رخ میده که روی علامتی که براتون زدن بایستید و کارتون رو درست انجام بدید .

 ۱٫ نماهای مختلف دوربین رو بشناسید .

برای اینکه بتونید بازی خوبی جلوی دوربین داشته باشید  ، باید بدونید چطور قراره ازتون فیلمبرداری بشه . با دونستن یه سری از نماهایی که رایج ‌تر هستند، میتونید درک عمیق‌تری از نحوه عملکرد هر فریم‌ و زاویه‌های مختلف دوربین داشته باشید :

نمای کلوزآپ : نمای فشرده و نزدیکی که روی یک وجه خاص از چهره یک کاراکتر یا صحنه زوم می کنه ، معمولاً حالت چهره یا حرکات دست. ریزه کاری و ظرافت در نمای کلوزآپ اهمیت زیادی داره .

این نما اغلب اوقات برای ایجاد حس نزدیکی عاطفی استفاده میشه ، اگرچه میتونه برای آشکار کردن زیرمتن هم باشه . یا با محدود کردن دید مخاطب به صحنه بزرگتر ، براش سردرگمی ایجاد کنه .

مدیوم شات : یک نمای راحت که قاب رو به طور مساوی با پس زمینه و سوژه پر میکنه . معمولاً برای به تصویر کشیدن یه گروه کوچیک از افرادی که غرق دیالوگ گفتن و گفتگو کردن هستند ، نمای کمر به بالا یا یک فرد به تنهایی استفاده میشه .

واید شات : نمای لانگ شاتی که خیلی عقب میره تا کل صحنه رو نشان بده که معمولاً با یک لنز زاویه باز فیلمبرداری میشه. مثلا صحنه‌هایی رو تصور کنید که تمام ارتش‌ دارن رژه میرن ، یا انبوهی از مردم خیابان‌ها رو پر کردن، یا یه ماشین داره در جاده‌ای خوش منظره می‌پیچه ، یا بازیگری داره در جنگل میدوه.

برای تمرین مهارت های بازی مقابل دوربین، یکی از دوستاتون رو دعوت کنید تا بهتون کمک کنه یه مونولوگ رو با استفاده از هرکدوم از این نماها اجرا کنید : اول در وایدشات ضبط کنید ، بعد با مدیوم شات و بعد با نمای نزدیک.

مونولوگتون رو در هر کدوم از این اندازه نماها با تمام توان اجرا کنید. بعد توجه کنید که چطور یک وایدشات بهتون این امکان رو میده که  از فیزیک بدنی و فضایی که درش هستید استفاده کنید، در حالی که مدیوم شات و کلوزآپ ، آگاهی از آنچه داره اتفاق میفته رو به چشمان و صورت شما انتقال میده .

به این هم توجه کنید که چطور بعضی از حرکات بدن و ادا و اطوار شما در نمای نزدیک ناپدید میشه . هر کدام از این هارو مورد بررسی قرار بدید . مطالعه کنید. تفاوتشون چیه ؟ دوست دارید چه چیزی از بازیتون رو تغییر بدید ؟

 ۲٫ حواستون به داستان باشه .

فیلم‌ها اکثرا خارج از ترتیب خطی فیلمنامه فیلمبرداری میشن ، برای همین ، خیلی ضروریه که حواستون به نحوه چینش صحنه‌ها یا نماها در فیلم نهایی باشه . حتما با منشی صحنه، که مسئول حفظ تداوم صحنه ها هستش آشنا بشید .

اونا میتونن شمارو مطلع کنن که در هر صحنه کجای داستان قرار دارید . این که اول هر روز فیلمبرداری بدونید ترتیب نماهاتون چطوریه بهتون کمک میکنه و اگه سردرگم شدید نترسید ، بپرسید نمای بعدی دقیقا چیه .

 ۳٫ بین تکنیک و احساسات تعادل برقرار کنید!

ذهن شما برای بازی مقابل دوربین فیلمبرداری نیاز داره که همزمان چندین عملکرد داشته باشه : هم احساسی هم تکنیکی  . بهترین بازی مقابل دوربین اونیه که بتونید تعادل خوب و تیزهوشانه ای بین نسبت دوربین با خودتون و احساسی که دارید ایجاد کنید .

در طول دوران بازیگریتون، قطعا مواردی پیش خواهد اومد که یک صحنه به طور همزمان نیاز به یک ابراز احساسی شدید و دونستن تکنیک داشته باشه . اینجاست که تفکر دو وجهی بهتون کمک میکنه که هم لحظه‌های احساسی اون صحنه رو در لحظه اجرا کنید، هم دقیقا بدونید دوربین کجاست و از مسائل فنی آگاه باشید .

 ۴٫  یک آئین برای خودتون ایجاد کنید :

صحنه های فیلمبرداری و سالن‌های تئاتر میتونن جاهای حواس پرت کن و گیج کننده ای باشن . برای این که بهترین اجرا رو داشته باشید ، یه راهی پیدا کنید و تمام عوامل حواس پرتی رو از بین ببرید و تمرکز و آرامش خودتون رو حفظ کنید .

هلن میگه : این اتفاقیه که درست قبل از هر برداشت میفته ، شما در دنیای خودتون هستید. در شخصیت خودتون هستید ، در محیط خودتون هستید.» .«هرجا که باشه! می دونید چی میگم ؟ ممکنه روم باستان باشه – میتونه هر جایی باشه . اما، در این مرحله، شما باید همه این چیزها رو از دنیای خودتون حذف کنید.

شما باید تمرکزتون رو حفظ کنید، شخصیت خودتون رو دوباره پیدا کنید محیط خودتون رو دوباره پیدا کنید و الان دیگه شاید برای کار آماده باشید.”

اگر احساس سردرگمی یا اضطراب داشتید، سعی کنید یه آیین برای خودتون ایجاد کنید تا سریع وارد کاراکتر یا داستان بشید  – شاید یک مراقبه باشه یا یک کلمه که مدام با خودتون تکرار می کنید، یا شاید فقط همین که قبل از شروع صحنه هدفتون رو به خودتون یادآوری کنید .

شما میتونید مثل هلن به دنبال الهام در نوزادان و سگ ها باشید. اونا وقتی جلوی دوربین میرن انقدر ساده هستند و انقدر حضور دارند که همیشه خیره کننده است . به دنبال این حالت در خودتون باشید.

هلن میگه: «وقتی کارگردان گفت اکشن ، شما لازم نیست فوراً بازی رو شروع کنید. «ممکنه برای آماده شدن و اومدن به صحنه ،به زمان بیشتری نیاز داشته باشید تا خودتان رو از این همه حواس پرتی که دوروبرتونه رها کنید . صحنه فیلمبرداری محیط فوق‌العاده حواس‌پرت کنیه و اینجاست که حفظ تمرکز اهمیت زیادی پیدا میکنه ».

 ۵٫ فرآیند خلاقه شخصی خودتون رو ارتقا بدید .

خیلی مهمه که یادتون باشه شما منحصر به فردید، همه بازیگرا منحصر به فردند، بنابراین با آنچه نیاز دارید صادق باشید تا بتونید بهترین کارتون رو انجام بدید. شما ممکنه روش کاملاً متفاوتی از همبازی مقابلتون برای آماده شدن برای هر برداشت داشته باشید! به روند خودتون پایبند بمونید و اجازه ندید بازیگرای دیگه شما رو از این موضوع دور کنند.

اگر با چالشی سر صحنه فیلمبرداری روبرو شدید، مثلا همبازی که نمیتونید باهاش ارتباط برقرار کنید، سعی کنید احساساتتون رو به اجراتون هدایت کنید – ازشون استفاده کنید، باهاش نجنگید .

ولی در نهایت ، هیچ قانونی وجود نداره  .شما حین حرکت در این مسیر چیزای زیادی یاد می‌گیرید و خیلی از کارهایی که تو صحنه فیلمبرداری انجام می‌دید از تجربه به دست میاد . خودتونو تسلیم این واقعیت کنید و به لذت بردن از شغلتون ادامه بدید.  چه هدفتون بازی در یک فیلم کوتاه باشه چه یک فیلم پرفروش هالیوودی .