اکتورز استودیو : مریل استریپ (همراه با زیرنویس فارسی)

توضیحات

مشاهده بخش هایی از این برنامه :

در مورد برنامه درون اکتورز استودیو (Inside the Actors Studio)

این برنامه به عنوان یک سمینار تلویزیونی برای هنرجویان مدرسه‌ی هنرهای نمایشی اکتورز استودیو آغاز شد؛ و در اصل فعالیت مشترک اکتورز استودیو و نیواسکول، در سال ۱۹۹۴، همراه با پل نیومن مدیر اسبق اکتورز استودیو به عنوان اولین مهمان برنامه بود، و خیلی زود به مهمترین برنامه‌ی شبکه‌ی براوو مبدل شد. در ابتدا در سالن اجتماعات Tishman نیواسکول در دهکده‌ی گرین‌ویچ نیویورک ضبط می‌شد، و بعد از آن به مکان فعلی یعنی مرکز هنری مایکل شیمل در دانشگاه پیس نیویورک منتقل شد. این برنامه به عنوان سمیناری برای دانشجویان دانشکده‌ی هنرهای نمایشی اکتورز استودیو در دانشگاه پیس ارائه شده است.

در این برنامه در قیاس با مصاحبه‌های معمول با سلبریتی‌ها، مصاحبه‌ها ریتم کندتری دارند. بنابراین دوربین‌ها معمولاً چند ساعت گفت‌وگو را ضبط می‌کنند ، که بعداً به اندازه‌ی یک یا دو ساعت تدوین می‌شوند. نتیجه، همانطور که در مقاله‌ی نیویورک‌تایمز بیان شد: «روی صندلی مهمان آقای لیپتون‌‌، بازیگران مدتی از ستاره بودن دست می‌کشند و هنرمند و معلم می‌شوند.» این مصاحبه‌ها توسط سؤالاتی لیپتون روی کارت‌های مشهور خود دارد پیش می‌روند، که گاهی اوقات دانش و تحقیق خوب وی در مورد زندگی میهمانان را نشان می‌دهد، که اغلب، برخی از آنها را شگفت‌زده می‌کند.

ای.ای.گیل منتقد ساندی تایمز در نقد و بررسی خود بر این برنامه نوشت: «قالب این برنامه ساده و به طرز احمقانه‌ای الهام‌بخش است. اکتورز استودیو مدرسه‌ی هنرهای نمایشی در نیویورک است که توسط استانیسلاوسکی و متد او به شهرت رسیده (اگرچه این برنامه جای دیگری فیلمبرداری شده است) این برنامه‌ها به طور مشخص مسترکلاس‌هایی برای دانشجویان محسوب می‌شوند. هوشمندی برنامه در غروری است که به مهمانان می‌دهد، کسانی که بزرگترین و خودمحورترین بازیگران و سازندگان تئاتر و سینما هستند. افرادی که برای صحبت با دیگران بیش از اندازه بزرگ هستند، با «درون اکتورز استودیو» صحبت می‌کنند. آنها باور دارند که چیزی را برمی‌گردانند و مرواریدهای گران‌بهای بینش را به نسل جدید ارائه می‌دهند. و چه کسی خوب به نظر نمی‌رسد وقتی آن را به دانشجویان علاقمند منتقل می‌کند؟ در حقیقت، این صرفاً یک برنامه‌ی گفت‌وگو محور است، اما پوشش آموزش نسل‌های آینده، به طور زیبنده‌ای برافراشته شده است، بنابراین همه با لبخند حاضر شده و صحبت می‌کنند»

بیوگرافی مهمان برنامه : مریل استریپ

خیلی از منتقدا، مریل استریپ رو بهترین بازیگر زنده‌ی دنیا می‌دونن. اون به شکل باورنکردنی‌ای ۲۱ بار برای جایزه‌ی اسکار نامزد شده و ۳ بار هم برنده‌ی این جایزه شده. مریل با اسم کامل مری لوئیز استریپ تو سال ۱۹۴۹ تو شهر سامیت ایالت نیوجرسی به دنیا اومد. مامانش، مری وولف (با اسم قبل از ازدواجش: ویلکینسون)، یه نقاش و هنرمند تبلیغاتی بود و باباش، هری ویلیام استریپ جونیور، مدیر یه شرکت داروسازی بود. پدرش ریشه‌ی آلمانی و آلمانی-سوئیسی داشت و مادرش از نژاد انگلیسی، ایرلندی و آلمانی بود.

مریل استریپ اولش دلش می‌خواست خواننده‌ی اُپرا بشه. اما وقتی در «وسار» درس می‌خوند، کم‌کم علاقه‌اش به بازیگری گل کرد. بعد از اینکه درسش تموم شد، رفت توی مدرسه‌ی نمایش «یِیل» ثبت‌نام کرد. اولین بار توی فیلمی به اسم «جولیا» که توی سال ۱۳۵۶ (۱۹۷۷ میلادی) ساخته شد، جلوی دوربین رفت و همون بار اول، یه بازی بی‌نظیر و تحسین‌برانگیز از خودش نشون داد. سال بعدش هم برای اولین بار واسه بازی تو فیلم «شکارچی گوزن» (ساخته‌ی ۱۳۵۷) نامزد جایزه‌ی اسکار شد. بعدش راهشو ادامه داد و تونست جایزه‌ی اسکار رو به خاطر بازی تو فیلم‌های «کریمر علیه کریمر» (۱۳۵۸) و «انتخاب سوفی» (۱۳۶۱) ببره. توی «انتخاب سوفی» نقش یه مادر گرفتار و دل‌شکسته رو بازی می‌کرد که توی یکی از اردوگاه‌های مرگ نازی‌ها زندونی شده بود. بازی‌اش اون‌قدر واقعی و دردناک بود که حسابی دلِ همه رو لرزوند.