اکتورز استودیو : هاروی کایتل (همراه با زیرنویس فارسی)

توضیحات

مشاهده بخش هایی از این برنامه :

در مورد برنامه درون اکتورز استودیو (Inside the Actors Studio)

این برنامه به عنوان یک سمینار تلویزیونی برای هنرجویان مدرسه‌ی هنرهای نمایشی اکتورز استودیو آغاز شد؛ و در اصل فعالیت مشترک اکتورز استودیو و نیواسکول، در سال ۱۹۹۴، همراه با پل نیومن مدیر اسبق اکتورز استودیو به عنوان اولین مهمان برنامه بود، و خیلی زود به مهمترین برنامه‌ی شبکه‌ی براوو مبدل شد. در ابتدا در سالن اجتماعات Tishman نیواسکول در دهکده‌ی گرین‌ویچ نیویورک ضبط می‌شد، و بعد از آن به مکان فعلی یعنی مرکز هنری مایکل شیمل در دانشگاه پیس نیویورک منتقل شد. این برنامه به عنوان سمیناری برای دانشجویان دانشکده‌ی هنرهای نمایشی اکتورز استودیو در دانشگاه پیس ارائه شده است.

در این برنامه در قیاس با مصاحبه‌های معمول با سلبریتی‌ها، مصاحبه‌ها ریتم کندتری دارند. بنابراین دوربین‌ها معمولاً چند ساعت گفت‌وگو را ضبط می‌کنند ، که بعداً به اندازه‌ی یک یا دو ساعت تدوین می‌شوند. نتیجه، همانطور که در مقاله‌ی نیویورک‌تایمز بیان شد: «روی صندلی مهمان آقای لیپتون‌‌، بازیگران مدتی از ستاره بودن دست می‌کشند و هنرمند و معلم می‌شوند.» این مصاحبه‌ها توسط سؤالاتی لیپتون روی کارت‌های مشهور خود دارد پیش می‌روند، که گاهی اوقات دانش و تحقیق خوب وی در مورد زندگی میهمانان را نشان می‌دهد، که اغلب، برخی از آنها را شگفت‌زده می‌کند.

ای.ای.گیل منتقد ساندی تایمز در نقد و بررسی خود بر این برنامه نوشت: «قالب این برنامه ساده و به طرز احمقانه‌ای الهام‌بخش است. اکتورز استودیو مدرسه‌ی هنرهای نمایشی در نیویورک است که توسط استانیسلاوسکی و متد او به شهرت رسیده (اگرچه این برنامه جای دیگری فیلمبرداری شده است) این برنامه‌ها به طور مشخص مسترکلاس‌هایی برای دانشجویان محسوب می‌شوند. هوشمندی برنامه در غروری است که به مهمانان می‌دهد، کسانی که بزرگترین و خودمحورترین بازیگران و سازندگان تئاتر و سینما هستند. افرادی که برای صحبت با دیگران بیش از اندازه بزرگ هستند، با «درون اکتورز استودیو» صحبت می‌کنند. آنها باور دارند که چیزی را برمی‌گردانند و مرواریدهای گران‌بهای بینش را به نسل جدید ارائه می‌دهند. و چه کسی خوب به نظر نمی‌رسد وقتی آن را به دانشجویان علاقمند منتقل می‌کند؟ در حقیقت، این صرفاً یک برنامه‌ی گفت‌وگو محور است، اما پوشش آموزش نسل‌های آینده، به طور زیبنده‌ای برافراشته شده است، بنابراین همه با لبخند حاضر شده و صحبت می‌کنند»

بیوگرافی مهمان برنامه : هاروی کایتل

هاروی کایتل بازیگر و تهیه کننده آمریکایی در ۱۳ می ۱۹۳۹ در بروکلین، شهر نیویورک، از خانواده میریام (کلین) و هری کایتل به دنیا آمد. این نامزد جایزه اسکار و گلدن گلوب، در فیلم‌هایی مانند خیابان‌های پائین شهر اثر مارتین اسکورسیزی (۱۹۷۳) ، راننده تاکسی (۱۹۷۶)، دوئل‌بازها از ریدلی اسکات (۱۹۷۷) ، تلما و لوئیز (۱۹۹۱)، مادر، کوزه‌ها و سرعت از پیتر ییتس (۱۹۷۶)، سگ‌های انباری اثر کوئنتین تارانتینو (۱۹۹۲) ، پالپ فیکشن (۱۹۹۴)، پیانو از جین کمپیون (۱۹۹۳)، ستوان بد اثر ایبل فرارا (۱۹۹۲)، از گرگ‌ومیش تا سحر از رابرت رودریگز (۱۹۹۶)، سرزمین پلیس از جیمز منگولد (۱۹۹۷) و جوانی اثر پائولو سورنتینو (۲۰۱۵) بازی کرده است. او به عنوان یکی از بهترین بازیگران متد در تاریخ شناخته می شود. او در کنار بازیگرانی مثل آل پاچینو و الن برستین، رئیس فعلی اکتورز استودیو است.

کایتل زیر نظر استلا آدلر و لی استراسبرگ و در استودیو HB تحصیل کرد و در نهایت در برخی از تولیدات آف برادوی نقش آفرینی کرد. در طول این مدت، برای فیلمساز مارتین اسکورسیزی تست بازیگری داد و در اولین فیلم بلند اسکورسیزی، چه کسی در می‌زند؟ (۱۹۶۷) نقش اصلی “جی آر” را به دست آورد. از آن زمان، اسکورسیزی و کایتل در چندین پروژه با هم کار کرده اند. کایتل در فیلم خیابان‌های پائین شهر اسکورسیزی (۱۹۷۳) نقش اصلی را بازی کرد، که فیلم موفق رابرت دنیرو هم شد. کایتل دوباره با اسکورسیزی در آلیس دیگر اینجا زندگی نمیکند (۱۹۷۴) همکاری کرد و در آن یک نقش مکمل شرور را داشت، بعد باز در فیلم راننده تاکسی (۱۹۷۶) از اسکورسیزی با رابرت دنیرو ظاهر شد و نقش دلال جودی فاستر را بازی کرد.