آیرونی چیست ؟ - سه نوع آیرونی که هر داستان نویس باید بداند (کلامی، موقعيت و نمایشی)
آیرونی به چه معناست ؟ - مروری بر همه انواع آیرونی، از جمله آیرونی کلامی، آیرونی موقعیت، آیرونی نمایشی، انواع فرعی آن ها و نمونه هایی از آیرونی.
آیرونی به همان اندازه که از زندگی جدایی ناپذیر است ، از داستان سرایی هم جدانشدنیست . ما آن را در زندگی روزمره خود می بینیم، اما آیرونی یکی از بد فهمیده شده ترین مفاهیم هم هست. هدف این ویدیو این است که تعریفی از آیرونی و همه اشکال آن ارائه دهد . به طوری که نویسندگان و داستان نویسان بتوانند آن را با وضوح و دقت کامل به کار ببرند. حالا این آیرونی چیست؟ انواع مختلف آیرونی کدامند و چگونه می توان از آن ها در هر ژانری برای اهداف متعدد استفاده کرد؟ بیایید شروع کنیم.
ما آیرونی را وضعیتی توصیف می کنیم که در آن ، واقعیت ، مخالف آنچه انتظار می‌رود باشد یا آنچه گفته می شود مخالف معنای مورد نظر آدم باشد. شاید بزرگترین تصور غلط در مورد آیرونی این باشد که هر موقعیت بد شانسی یا عجیب یا تصادفی ، به عنوان آیرونی شناخته می شود. نکته کلیدی که هنگام فکر کردن به آیرونی باید به خاطر بسپارید کلمه "برعکس" است - اگر برعکس نباشد، آیرونی درکار نیست. بقیه چیز ها بدشانسی، تصادفی عجیب یا یک غافلگیری غیرمنتظره اند. ما فقط آیرونی را تعریف کردیم، اما گونه های زیادی وجود دارند که باید در مورد آن ها صحبت کنیم.
سه نوع اصلی آیرونی وجود دارد: آیرونی کلامی، آیرونی موقعیت و آیرونی نمایشی. و در زیر این شاخه‌های اصلی، طعنه، کم گویی، اغراق یا گزافه گویی ، آیرونی سقراطی، آیرونی کیهانی، آیرونی شاعرانه، آیرونی ساختاری، آیرونی تاریخی، و آیرونی تراژیک داریم. اوه!
آیرونی کلامی مربوط به گفتار است -یعنی آنچه ما می گوییم مخالف آن چیزی است که منظورمان است. این همان دروغگویی یا ریاکاری نیست، این یک عبارت است که از عمد برای این بیان می‌شود که کنایه آمیز تلقی شود. طعنه زمانی است که از آیرونی کلامی برای انتقاد یا تمسخر دیگران استفاده می کنید. اغراق یا گزافه گویی به معنای استفاده از اغراق برای بیانِ یک فکر یا احساس است و کم گویی ، بیان کردن در جهت مخالف گزافه گویی است تا منظور مورد نظر را بی اهمیت جلوه کند . آیرونی سقراطی زمانی به کار می رود که شخصی برای رکب زدن به یک نفر یا زرنگی کردن ، «تظاهر به نادانی» (خود را به نفهمی زدن ) کند.
آیرونی موقعیت زمانی اتفاق می افتد که برعکس آن چیزی که انتظار داریم اتفاق بیفتد. آیرونی کیهانی هم لایه ای از «سرنوشت» یا «امداد الهی» را به آیرونی موقعیت سنتی اضافه می کند. آیرونی شاعرانه زمانی اتفاق می افتد که به نیکی پاداش داده شود و بدی به شیوه ای منحصراً کنایه آمیز مجازات شود. آیرونی ساختاری زمانی است که کل یک شخصیت و/یا داستان بر اساس یک موقعیت کنایه آمیز باشد . و آیرونی تاریخی زمانی است که دانستن ماجرایی از گذشته ،باعث ایجاد یک پیچش کنایه آمیز در رویدادهای گذشته شود .
آیرونی دراماتیک هم شامل تضادی شدید بین انتظار و واقعیت است، اما در این مورد، تماشاگر یا خواننده ، حقیقت را قبل از شخصیت‌ها متوجه می‌شود . این امر می تواند تنش و تعلیق ایجاد کند چون منتظریم ببینیم وقتی شخصیت ها در نهایت با حقیقت روبرو می شوند چه اتفاقی می افتد. آیرونی تراژیک هم که واقعا همان آیرونی دراماتیک ( نمایشی ) با نتایج غم انگیز است - به تراژدی های شکسپیر مانند اتللو و رومئو و ژولیت فکر کنید.
هنگامی که نویسندگان عمق ، ظرایف و تفاوت های جزئی آیرونی را درک کنند، می توانند با این ابزار فوق العاده مؤثر به هر موضوع یا ژانری بپردازند.
