توضیح سبک های کارگردانی : چگونه پل توماس اندرسون یک فیلم را کارگردانی می کند (در آغاز کار)
پل توماس اندرسون یک فیلمساز منحصر بفرد با لحنی است که حسی در عین حال آشنا و کاملاً اصیل دارد. علاقه او به فیلم و فیلم سازی روی صفحه نمایان است و تکامل مداوم او چیزی است که اکثر ما هنوز در تلاش هستیم آن را بفهمیم. در این قسمت از مجموعه سبک های کارگردانی ، به چهار ویژگی اول در حرفه پل توماس اندرسون می پردازیم. طبیعتاً ، ما کارهای بعدی او را در قسمت دو پوشش خواهیم داد.
برد دشوار، شب های عیاشی ، مگنولیا ، و Punch-Drunk Love - اگر حرفه پل توماس اندرسون در آنجا پایان می یافت ، ما هنوز چیزهای زیادی برای گفتن داشتیم. اما از نحوه کارگردانی این فیلم ها توسط آندرسون چه می توان یاد گرفت؟ این تلاش فروتنانه ما برای درک فیلم های پل توماس اندرسون به واسطه هفت عنصر اصلی کارگردانی فیلم است.
اگر به داستان هایی که می گوید نگاه کنیم ، پل توماس اندرسون به وضوح به خانواده ، در همه اشکال و فرم ها علاقه مند است. از خانواده های طلاق گرفته تا خانواده های جایگزین و از خواهران عیبجو گرفته تا یافتن عشق واقعی. اگر طراحی تولید اندرسون را در نظر بگیریم ، همچنین الگویی در نحوه استفاده وی از فضاهای خانگی (خانه ها ، آپارتمان ها ، اتاق متل و غیره) به عنوان محیط طبیعی این داستان ها و شخصیت ها پیدا می کنیم. به فضای داخلی اتاق خواب ادی در شب های عیاشی فکر کنید ، چگونه دیوارهای او نه تنها با "چیزهای معمولی نوجوانان" ، بلکه با محتوای بسیار خاصی تزئین شده است که داستان پس زمینه ادی را بدون حتی یک کلمه گفتگو نشان می دهد.
هیچ کس از دوربین متحرک مثل پل توماس اندرسون استفاده نمی کند، از تنظیمات ظریف گرفته تا فشارهای شدید. اما اینها به روشهای پر زرق و برق بی دلیل نیستند - همیشه در خدمت شخصیت و احساسات خاص آنها هستند. در مگنولیا ، در یک قرار بسیار ناخوشایند ، در حالی که جیم و کلودیا هم را می بوسند دوربین هجوم می آورد تا با آدرنالینی جیم که احتمالا در آن لحظه احساس می کند همخوانی داشته باشد. پل توماس اندرسون مطمئناً سهم نسبتاً خوبی از لحظات بسیار ویرایش شده دارد اما این برداشت های طولانی اش اند که واقعا ویژه اند. باز هم ، او در تلاش برای خودنمایی نیست ، قضیه فقط این است که جدا شدن از یک شخصیت در یک لحظه تطهیر احساسی ، انکار آزادی شخصیت باشد.
موسیقی در فیلم های پل توماس اندرسون ، هم در تلفیق آنها با طرح و هم در نحوه ارائه کل سکانس ها ، نقش بزرگی دارد. فقط به صداهای مختصر ، ترق و تروق ها، خراش ها و هرج و مرج موسیقی متن در Punch-Drunk Love نگاه کنید. همانطور که بری اضطرابش را سرکوب می کند ، اندرسون ما را دقیقا و واقعا در همان فضای فکری بری قرار می دهد. اما بعد وقتی بری عشق را پیدا می کند کاملاً راحت می شود و ما به چیزی شبیه به یک نمایش موزیکال کلاسیک منتقل می شویم.
بنابراین ، چه چیزی می توانیم از فیلم های پل توماس اندرسون یاد بگیریم؟ خیلی بیشتر از آنچه در این ویدیو می توانیم پوشش دهیم. وقتی نوبت به فیلم سازی و به ویژه کارگردانی می رسد ، ما در پل توماس اندرسون گنجینه ای از الهامات را داریم که می توانیم اغلب به آنها برگردیم و هنوز چیز جدیدی پیدا کنیم.
