هنر صحنه آغازین در فیلم - از اسکورسیزی تا تارانتینو

هنر صحنه آغازین در فیلم - از اسکورسیزی تا تارانتینو

با قسمت دیگری از آنالیز صحنه های آغازین فیلم همراه شوید تا شش گزینه دیگر برای شروع یک فیلم را کشف کنید.

صحنه آغازین می تواند موجب موفقیت یا شکست یک فیلم شود. این باعث می شود که بدانیم نحوه شروع یک فیلم برای فیلمنامه نویسان بسیار مهم است . در آخرین قسمت از این مینی مجموعه با موضوع سکانس های آغازین، به شش نوع از صحنه های آغازین پرداختیم. این بار، شش مورد دیگر را پوشش می‌دهیم، از جمله سکانس رویا، شاه ماهی قرمز ( رد گم کنی )، فلش فوروارد،  آغاز داستان از وسط  ، فلش بک و ته کتابی ( bookend )  .

صحنه فلش بک ، روشی عالی برای شروع یک فیلم است. بهترین صحنه‌های آغازینی که از گذشته شروع می‌شوند، یک لحظه‌ سرنوشت ساز یا مهم از زندگی قهرمان یا آنتاگونیست را به تصویر می‌کشند . این صحنه‌ها نشان می‌دهند که در شخصیت پردازیشان ، چه چیزی آن ها را برانگیخته یا آزارشان می‌دهد. حالا صحنه های فلش فوروارد ، به جای اینکه از گذشته شروع شوند ، ما را به آینده پرتاب می کنند. این لحظه ای از داستان است، (چه در میانه و چه حتی انتهای آن)، که جرقه این سوال را در مخاطب برمی انگیزد: چطور به آنجا خواهیم رسید؟

مشابه صحنه آغاز فیلم با فلش فوروارد ، آغاز داستان از وسط (از میانه رویدادها /  In medias res) است. برای فیلم‌هایی که از وسط داستان شروع می‌شوند ، ما از جایی که به نظر می‌رسد وسط داستان است، شروع می‌کنیم. این صحنه‌های آغازین اغلب از آنچه می‌توانست اولین کنش و حادثه انگیزنده در یک داستان سنتی باشد، عبور می‌کنند. ولی برخلاف فلش فوروارد ،  آغاز داستان از وسط آن ، کار بسیار کم (یا اصلاً هیچ کاری) برای پر کردن آنچه ما نمی‌دانیم انجام نمی‌دهند. آن ها فقط از وسط شروع می کنند و از همانجا ادامه می دهند. صحنه آغازین فیلم با یک سکانس رویا هم که کاملا گویاست - اما اینکه تصمیم می‌گیرید از آن برای چه چیزی استفاده کنید بسیار متفاوت است. صحنه های آغازین فیلم با سکانس رویا ، بیشتر اوقات برای نشان دادن یک نگرانی عمیق و فعال روانشناختی در قهرمان داستان استفاده می‌شود. این به ما نشان می‌دهد که در درون آن ها چه میگذرد ، که ممکن است پس از آن تأثیر مستقیمی بر پیرنگ داشته باشد یا نداشته باشد.

آغاز فیلم به صورت bookend ،  یعنی آغاز فیلم با تصاویر، صحنه ها یا ایده هایی که فیلم با همان هم به پایان می‌رسد . این یک روایت «دایره‌ای» ایجاد می‌کند که نشان می‌دهد یک شخصیت در طول قصه چقدر زیاد تغییر کرده یا چقدر کم تغییر کرده است. در نهایت، به آغاز فیلم با یک صحنه رد گم کنی می‌رسیم که راهی عالی برای شروع یک فیلم است. این تکنیک به خصوص در فیلم‌هایی که پایان غافلگیرکننده‌ای دارند بسیار اهمیت دارد . با کاشتنِ آنی چند سرنخ کاذب، دیگر کمتر این احتمال می‌رود که مخاطب فرض کند اینجا یک فریبکاری نهفته . به این ترتیب، وقتی که حقیقت در نهایت فاش شود، آنها حتی بیشتر شوکه خواهند شد.

نحوه شروع یک فیلم شاید یکی از سخت ترین تصمیمات باشد. با این حال، با دانستن گزینه‌های در دسترس خود برای سکانس‌های آغازین و کارکرد آنها، بهتر می‌توانید بهترین صحنه آغازین خود را انتخاب کنید.