مجموعه آثار نقاشی ونسان ون گوگ

توضیحات

در این مجموعه بیش از ۴۰۰ اثر طراحی و نقاشی ونسان ون گوگ (Vincent van Gogh) رو با بالاترین کیفیت موجود قرار دادیم .

حجم فایل : ۳۱۲ مگابایت

مشاهده نمونه آثار قرار گرفته این هنرمند در این مجموعه :

بیوگرافی وینسنت ون گوگ :

وینسنت ویلم ون گوگ ( ۳۰ مارس ۱۸۵۳ – ۲۹ ژوئیه ۱۸۹۰) نقاش پست‌امپرسیونیست هلندی بود که در میان مشهورترین و تأثیرگذارترین چهره‌ها در تاریخ هنر غرب قرار دارد. در مدتی کمی بیش از یک دهه، او تقریباً ۲۱۰۰ اثر هنری خلق کرد، شامل حدود ۸۶۰ نقاشی رنگ روغن، که اکثر آن‌ها در دو سال آخر عمرش بود. مجموعه آثار او شامل مناظر، طبیعت بی‌جان، پرتره‌ها و خودنگاره‌هاست که بیشتر آن‌ها با رنگ‌های جسورانه و قلم‌موهای دراماتیک مشخص می‌شوند که به ظهور اکسپرسیونیسم در هنر مدرن کمک کرد. آثار ون گوگ تازه شروع به جلب توجه منتقدان کرده بود که او در سن ۳۷ سالگی بر اثر خودکشی درگذشت. در طول زندگی‌اش، تنها یکی از نقاشی‌های ون گوگ، «تاکستان سرخ»، فروخته شد.

ون گوگ که در خانواده‌ای از طبقه متوسط رو به بالا متولد شده بود، در کودکی طراحی می‌کرد و جدی، ساکت و متفکر بود، اما نشانه‌هایی از بی‌ثباتی روانی نشان می‌داد. به عنوان یک مرد جوان، او به عنوان دلال آثار هنری کار کرد و اغلب سفر می‌کرد، اما پس از انتقال به لندن افسرده شد. او به مذهب روی آورد و مدتی را به عنوان مبلغ مذهبی در جنوب بلژیک گذراند. بعدتر او به سمت بیماری و تنهایی کشیده شد. او به شدت از گرایش‌های مدرنیست در هنر آگاه بود و زمانی که پیش والدینش بازگشت، در سال ۱۸۸۱ نقاشی را آغاز کرد. برادر کوچکترش، تئو، از نظر مالی او را حمایت می‌کرد و آن دو مکاتبات طولانی‌مدتی را حفظ کردند.

آثار اولیه ون گوگ عمدتاً شامل طبیعت بی‌جان و تصویرسازی‌هایی از کارگران دهقان است. در سال ۱۸۸۶، او به پاریس نقل مکان کرد، جایی که با اعضای آوانگارد (پیشرو) هنری، از جمله امیل برنارد و پل گوگن ملاقات کرد که به دنبال مسیرهای جدیدی فراتر از امپرسیونیسم بودند. سرخورده در پاریس و با الهام از روحیه رو به رشد تغییر هنری و همکاری، در فوریه ۱۸۸۸ ون گوگ به آرل در جنوب فرانسه نقل مکان کرد تا یک خلوتگاه و کمون هنری تأسیس کند. پس از ورود به آنجا، نقاشی‌های او روشن‌تر شد و او توجه خود را به دنیای طبیعی معطوف کرد و باغ‌های زیتون محلی، مزارع گندم و گل‌های آفتابگردان را به تصویر کشید. ون گوگ از گوگن دعوت کرد تا در آرل به او بپیوندد و مشتاقانه منتظر ورود گوگن در اواخر سال ۱۸۸۸ بود.

ون گوگ از دوره‌های روان‌پریشی و توهم رنج می‌برد. او نگران ثبات روانی خود بود و اغلب سلامت جسمانی‌اش را نادیده می‌گرفت، درست غذا نمی‌خورد و زیاد می‌نوشید. دوستی او با گوگن پس از یک درگیری با تیغ ریش‌تراشی پایان یافت، زمانی که او در یک خشم آنی گوش چپ خود را برید. ون گوگ مدتی را در بیمارستان‌های روانی گذراند، از جمله دوره‌ای در سن-رمی. پس از اینکه خود را مرخص کرد و به مهمان‌خانه «اوبژ راوو» در اووِر-سور-وآز در نزدیکی پاریس نقل مکان کرد، تحت مراقبت پزشک هومیوپاتی، پل گاشه، قرار گرفت. افسردگی او ادامه یافت و در ۲۹ ژوئیه ۱۸۹۰ ون گوگ بر اثر جراحات ناشی از شلیک گلوله به سینه خود با یک هفت‌تیر درگذشت.

آثار ون گوگ در آخرین سال زندگی‌اش شروع به جلب توجه انتقادی هنری کرد. پس از مرگش، داستان هنر و زندگی او تخیل عمومی را به عنوان نمادی از نبوغِ درک‌نشده تسخیر کرد، که بخش بزرگی از آن مدیون تلاش‌های خواهرزن بیوه‌اش، یوهانا ون گوگ-بونگر بود. استفاده جسورانه او از رنگ، خطوط اکسپرسیو (بیانی) و کاربرد ضخیم رنگ، گروه‌های هنری آوانگارد مانند فوو‌ها و اکسپرسیونیست‌های آلمانی را در اوایل قرن بیستم ملهم ساخت. آثار ون گوگ در دهه‌های بعد به موفقیت گسترده انتقادی و تجاری دست یافت و او به نمادی ماندگار از ایده آلِ رمانتیکِ «هنرمند رنج‌کشیده» تبدیل شده است. امروزه، آثار ون گوگ در میان گران‌ترین نقاشی‌های فروخته‌شده جهان قرار دارند. میراث او توسط موزه ون گوگ در آمستردام که بزرگترین مجموعه نقاشی‌ها و طراحی‌های او در جهان را در خود جای داده، گرامی داشته می‌شود.