اکتورز استودیو : فرانسیس فورد کاپولا (همراه با زیرنویس فارسی)

توضیحات

مشاهده بخش هایی از این برنامه :

در مورد برنامه درون اکتورز استودیو (Inside the Actors Studio)

این برنامه به عنوان یک سمینار تلویزیونی برای هنرجویان مدرسه‌ی هنرهای نمایشی اکتورز استودیو آغاز شد؛ و در اصل فعالیت مشترک اکتورز استودیو و نیواسکول، در سال ۱۹۹۴، همراه با پل نیومن مدیر اسبق اکتورز استودیو به عنوان اولین مهمان برنامه بود، و خیلی زود به مهمترین برنامه‌ی شبکه‌ی براوو مبدل شد. در ابتدا در سالن اجتماعات Tishman نیواسکول در دهکده‌ی گرین‌ویچ نیویورک ضبط می‌شد، و بعد از آن به مکان فعلی یعنی مرکز هنری مایکل شیمل در دانشگاه پیس نیویورک منتقل شد. این برنامه به عنوان سمیناری برای دانشجویان دانشکده‌ی هنرهای نمایشی اکتورز استودیو در دانشگاه پیس ارائه شده است.

در این برنامه در قیاس با مصاحبه‌های معمول با سلبریتی‌ها، مصاحبه‌ها ریتم کندتری دارند. بنابراین دوربین‌ها معمولاً چند ساعت گفت‌وگو را ضبط می‌کنند ، که بعداً به اندازه‌ی یک یا دو ساعت تدوین می‌شوند. نتیجه، همانطور که در مقاله‌ی نیویورک‌تایمز بیان شد: «روی صندلی مهمان آقای لیپتون‌‌، بازیگران مدتی از ستاره بودن دست می‌کشند و هنرمند و معلم می‌شوند.» این مصاحبه‌ها توسط سؤالاتی لیپتون روی کارت‌های مشهور خود دارد پیش می‌روند، که گاهی اوقات دانش و تحقیق خوب وی در مورد زندگی میهمانان را نشان می‌دهد، که اغلب، برخی از آنها را شگفت‌زده می‌کند.

ای.ای.گیل منتقد ساندی تایمز در نقد و بررسی خود بر این برنامه نوشت: «قالب این برنامه ساده و به طرز احمقانه‌ای الهام‌بخش است. اکتورز استودیو مدرسه‌ی هنرهای نمایشی در نیویورک است که توسط استانیسلاوسکی و متد او به شهرت رسیده (اگرچه این برنامه جای دیگری فیلمبرداری شده است) این برنامه‌ها به طور مشخص مسترکلاس‌هایی برای دانشجویان محسوب می‌شوند. هوشمندی برنامه در غروری است که به مهمانان می‌دهد، کسانی که بزرگترین و خودمحورترین بازیگران و سازندگان تئاتر و سینما هستند. افرادی که برای صحبت با دیگران بیش از اندازه بزرگ هستند، با «درون اکتورز استودیو» صحبت می‌کنند. آنها باور دارند که چیزی را برمی‌گردانند و مرواریدهای گران‌بهای بینش را به نسل جدید ارائه می‌دهند. و چه کسی خوب به نظر نمی‌رسد وقتی آن را به دانشجویان علاقمند منتقل می‌کند؟ در حقیقت، این صرفاً یک برنامه‌ی گفت‌وگو محور است، اما پوشش آموزش نسل‌های آینده، به طور زیبنده‌ای برافراشته شده است، بنابراین همه با لبخند حاضر شده و صحبت می‌کنند»

بیوگرافی مهمان برنامه : فرانسیس فورد کوپولا

فرانسیس فورد کاپولا در سال ۱۹۳۹ در دیترویت میشیگان متولد شد، اما در حومه‌ی شهر نیویورک در یک خانواده‌ی خلاق و حمایت‌گر ایتالیایی‌آمریکایی بزرگ شد. پدرش کارماین کاپولا آهنگساز و موسیقیدان بود. مادرش ایتالیا کاپولا (موسوم به پنینو) بازیگر بود. فرانسیس فورد کاپولا با مدرک نمایش، از دانشگاه هافسترا فارغ‌التحصیل شد و تحصیلات تکمیلی‌اش را در دانشگاه یو‌سی‌ال‌ای، در رشته‌ی فیلمسازی گذراند. او به عنوان دستیار راجر کورمن فیلمسازی را فرا گرفت، و در سمت‌هایی مانند صدابردار، مسئول دیالوگ‌ها و دستیار تهیه نیز فعالیت کرد، و در نهایت در سال ۱۹۶۳ فیلم «Dementia 13» را به عنوان اولین فیلم خود کارگردانی کرد. در چهار سال آینده کاپولا درگیر همکاری در نوشتن فیلمنامه‌های مختلفی شد، از جمله اقتباس از «این ملک محکوم است» اثر تنسی ویلیامز، (همراه با فرد کو و ادیث سامر) و همچنین فیلمنامه‌ی « آیا پاریس در حال سوختن است؟» (۱۹۶۶) و «جوخه» (۱۹۷۰) فیلمی که برای آن کاپولا جایزه‌ی اسکار بهترین فیلمنامه‌ی غیراقتباسی را از آن خود کرد. در سال ۱۹۶۶ دومین فیلم کاپولا برایش نقدها و ستایش‌های بسیار و همچنین مدرک کارشناسی ارشد هنرهای زیبا را به ارمغان آورد. در سال ۱۹۶۹ کاپولا و جرج لوکاس شرکت آمریکن زئوتروپ را تاسیس کردند، یک شرکت مستقل فیلمسازی در سن‌فرانسیسکو.