تاریخ سینما با ژان لوک گدار (همراه با زیرنویس فارسی)

توضیحات

تاریخ (های) سینما – ساخته شده توسط ژان لوک گدار

تاریخ(های) سینما یا سرگذشت(های) سینما (به فرانسوی: (Histoire(s) du cinéma  یک مجموعه ویدئویی هشت قسمتی است که ساخت آن توسط «ژان لوک گدار» در اواخر دهه ۱۹۸۰ آغاز و در سال ۱۹۹۸ تکمیل شد. این مجموعه ۲۶۴ دقیقه‌ای ، یکی از پیچیده ترین فیلم های گدار و طولانی ترینِ آن است که ساخت آن بیست سال طول کشید ، Histoire(s) du  cinéma، به بررسی تاریخچه مفهوم سینما و ارتباط آن با قرن بیستم می‌پردازد . از این نظر، می‌توان آن را نقدی از قرن بیستم و نگاهی به آن دانست . او خود و سینما را به دلیل انفعال در برابر فجایع قرن بیستم مورد نقد قرار می‌دهد. این پروژه عمدتاً به عنوان بزرگترین اثر گدار در نظر گرفته می شود.

مشاهده بخش هایی از این مستند تاریخ (های) سینما :

Histoire(s) du cinéma

 Histoire(s) du cinéma همیشه به دلیل بازیِ زبانیِ ترجمه‌ناپذیری که دارد با عنوان فرانسوی‌اش یاد می‌شود .چون کلمه فرانسوی Histoire هم به معنی تاریخ و هم به معنی داستان است. از این رو نام این فیلم را می‌توان به تاریخ سینما، تاریخچه سینما ، داستان‌های سینما یا سرگذشت‌های سینما هم ترجمه کرد . معانی دو یا سه گانه به همین شکل و همچنین جناس، یک موتیف تکرارشونده در سراسر تاریخ(ها) و بسیاری از آثار گدار است.

این فیلم از رقابت در جشنواره کن سال ۱۹۸۸ خارج شد و نُه سال بعد، در بخش «نوعی نگاه» در جشنواره ۱۹۹۷ به نمایش درآمد.

موسیقی متن آن به صورت یک مجموعه جعبه‌دار شامل ۵ سی‌دی با لیبل ضبط ECM منتشر شد.

در سال ۲۰۱۲، در نظرسنجی مجله Sight & Sound از کارگردانان فیلم به عنوان چهل و هشتمین فیلم برتر تمام دوران انتخاب شد.

محتوای اثر :

Histoire(s) du cinéma  یک نقاشی سینمایی فرض می شود که مولفه های رمان و نقاشی را گرد هم آورده . تاریخ(های) سینما می‌کوشد به این پرسش‌ها پاسخ بدهد: این قرن با سینما چه کرده ؟ سینما با این قرن چه کرده ؟ به طور کلی چه چیزی تصویر (سینمایی یا غیره) را می سازد.

تاریخ(ها) فراتر از بُعد علمی خود، پروژه ای کامل و سازنده درمورد اختراع مجدد سینما از طریق ادراک ایده های پیشین گدار در مورد تاریخ سینما و شیوه های سینمایی اندیشه و تاریخ ، همراه با ابداع «متا-سینما» به عنوان راهی برای دیدن جهان با پیروی از آرای هانری برگسون و ژیل دلوز است . در عین حال، گدار به دنبال آن است که محدودیت های سینما را کنار بزند تا «بازسازی بصری سینما از منظر تکنیکی، هستی شناختی و فلسفی لزوماً مستلزم رساندن سینما به مرزهایش» باشد.

 اپیزودها :

تاریخچه سینما ۴ فصل دارد که هر فصل به دو قسمت تقسیم می شود و در مجموع ۸ قسمت را تشکیل می دهد. دو قسمت اول، تاریخ(های) سینما:همه داستان‌ها (۱۹۸۸) و تاریخ(های) سینما: یک داستان (۱۹۸۹) به ترتیب ۵۲ دقیقه و ۴۲ دقیقه اند. ۶ قسمت باقی مانده، که اولین بار در سال ۱۹۹۷ – ۱۹۹۸ پخش شدند، هر کدام کمتر از ۴۰ دقیقه پخش شد.

فصل ۱ (الف):

تاریخ(های) سینما:همه داستان‌ها (۱۹۸۸)

فصل ۱ (ب):

تاریخ(های) سینما: یک داستان (۱۹۸۹)

فصل ۲ (الف):

تاریخ(های سینما): فقط سینما (۱۹۹۷)

فصل ۲ (ب):

تاریخ(های سینما): زیبایی مرگ‌بار (۱۹۹۷)

فصل ۳ (الف):

تاریخ(های) سینما: پول مطلق (۱۹۹۸)

فصل ۳ (ب):

تاریخ(های) سینما: موج نو  (۱۹۹۸)

فصل ۴ (الف):

تاریخ(های) سینما: کنترل جهان (۱۹۹۸)

فصل ۴ (ب):

تاریخ(های) سینما: نشانه‌ها در میان ما (۱۹۹۸)

 فیلم های ارجاع شده و مذکور :

Histoire(s) du cinéma تقریباً به طور کامل از نقل قول های دیداری و شنیداری فیلم ها تشکیل شده است، یک سری از آن ها معروفند و بعضی ها گمنام. منابع فیلم‌های ارجاع‌شده و نقل‌قول‌های ادبی ، به ترتیب زمانی توسط منتقد فیلم ، «Céline Scemamaheard »  ، نویسنده کتاب «Histoire(s) du cinéma de Jean-Luc Godard La force faible d’un art »  چیده شده‌اند.

این فهرست ناقص است .  آثاری  که گدار برای ساخت این پروژه از آنها استفاده کرده ، یک لیست کامل با صدها نام را شامل می شود.

یک آمریکایی در پاریس

کنتس پابرهنه

دزد دوچرخه

باراندازهای نیویورک

پرتو سبز

یک سلطان در نیویورک

تعقیب تبهکار

بدنام

شب شکارچی

فقط فرشتگان بال دارند

مصائب ژان دارک ، که گدار بعداً در فیلم «گذران زندگی»خودش به نمایش گذاشت

پنجره عقبی

صورت‌زخمی

سفیدبرفی و هفت کوتوله

تئورما

نمره اخلاق صفر

بازخوردها :

بازخورد منتقدان به Histoire(s) du cinéma بسیار مثبت بوده است. «مارجوری بومگارتن» ، در نقدی که در روزنامه The Austin Chronicle   نوشت گفت: «فیلمسازان معدودی توانسته اند گفتمانی به این گستردگی و وسعت درباب هنر و فرآیند تفکر قرن بیستم داشته باشند». آدریَن مارتین »، منتقد سینما و هنر استرالیایی، در نقدی چهار ستاره، اظهار داشت: «گدار در تمام تکنیک‌هایِ شگفت‌انگیز خود در «تاریخ (های) سینما» ،  شکلی از یک تاریخ به یاد ماندنی، خواه ناخواه ناقص، آشفته و غمگین را تداعی می‌کند. Dave Kehr ، منتقد فیلم نیویورک تایمز آن را یک «استریپتیز روشنفکرانه» ‌خواند و نوشت: شاید این اثر هم مثل رمان بیداری فینیگان ها اثر جیمز جویس ، برای خواندن نباشد، اثری باشد که باید آن را طی مدتی به تدریج خواند و دریافت کرد : برداشت و کنار گذاشت ، سرمشق گرفت و بررسی کرد . . ۳۰ سال طول کشید تا ژان لوک گدار تاریخ(های) خود را بسازد  . فهم آن هم ممکن است به همان اندازه طول بکشد.” جاناتان رُزنبام در شیکاگو ریدر با این موضوع موافق است و می‌گوید: «چه خوب و چه بد، هم از نظر سختی و هم از لحاظ بازیگوشی با رمان بیداری فینیگان‌های جیمز جویس قابل مقایسه است». جیمز اس. ویلیامز در مجله دانشگاهی “فیلم کوارترلی” ، این پروژه را به عنوان “هدیه گدار به ما : مرثیه ای از عشق” میخواند و میگوید که “مدرک غیر قابل انکاری است” مبنی بر اینکه “اشکال هنر – اشکالی که به اندیشه وابسته اند – می توانند به پایه گذاری فرم جدیدِ هستی کمک کنند” علیفلتی براون، نویسنده مجله Senses of Cinema، این مجموعه را با عبارت “تأثیرگذارترین دستاورد گدار به عنوان فیلمساز/منتقد/هنرمند/شاعر/تاریخ” تحسین کرد. مایکل وود این مجموعه را با «باستان‌شناسی ذهن، نجات ظاهراً مغشوش خاطره یک عمر فیلمسازی» در قطعه‌ای برای مجله‌ «لندن ریویو آو بوکز» مقایسه کرد.