تجربه کردن شکسپیر: از صفحه به صحنه (همراه با زیرنویس فارسی)

توضیحات

تجربه کردن شکسپیر: از صفحه به صحنه

نگاه اجمالی به دوره

چهارصد سال پس از مرگش، نمایشنامه‌های ویلیام شکسپیر همچنان سرزنده به حیات خود ادامه می‌دهند و در میان پر اجراترین نمایش‌ها حتی در تئاتر مدرن باقی مانده‌اند. اما به‌راستی چه چیزی در کار او وجود دارد که او را به یک نام پرآوازه تبدیل کرده است؟ در حالی که اطلاعات کمی در مورد زندگی این مرد وجود دارد، خوشبختانه، ما یک راهنمای مکتوب، یعنی کلمات او، را در اختیار داریم که به ما کمک می‌کند تا نحوه‌ی تفسیر و اجرای نمایشنامه‌های او را رمزگشایی کنیم.

اگر تا کنون در مورد همه‌ی چیزهایی که در یک اجرای تئاتر از نمایشنامه‌ی شکسپیر، که در تئاتر مدرن در جریان است کنجکاو شده‌اید، در اینجا فرصتی برای شما فراهم شده که در تجربه کرد شکسپیر: از صفحه به صحنه به پشت صحنه نگاهی بیندازید. پروفسور آلیسا برنچ، بازیگر برنده‌ی جایزه، کارگردان، و خالق برنامه‌ی درسی پیشرفته اجرای شکسپیر، ۱۲ درس جذاب را ارائه می‌دهد که نشان می‌دند بازیگران امروزی چگونه به کاوش، تمرین و اجرای نمایشنامه‌های شکسپیر می‌پردازند. بروک و کَم، دو بازیگر حرفه‌ای تئاتر او را همراهی می‌کنند، تا به شما کمک کنند کار این شاعر حماسه‌سرا را از نقطه نظر بازیگران نظاره کنید.

مشاهده نمونه درس هایی از این دوره آموزشی :

Experiencing Shakespeare: From Page to Stage

پیمان بین اجراگران و تماشاگران

تجربه‌ی یک اجرا مستلزم تعلیق خودخواسته‌ی  ناباوری است. وقتی به عنوان تماشاگر به تئاتر می‌روید، با بازیگرانی که داستان را تعریف می‌کنند، پیمان ناگفته‌ای می‌بندید و می‌پذیرید که خود را درگیر موقعیت خیالی نمایش کنید. به همین ترتیب، بازیگران متعهد می‌شوند که در هر اجرا نهایت تلاش خود را به کار گیرند تا داستان را به گونه‌ای خودانگیخته و هیجان‌انگیز ارائه کنند، که گویی برای اولین بار درست در مقابل تماشاگران آشکار می‌شود.

برای اینکه این جادو اتفاق بیفتد، حجم زیادی از کار وجود دارد که باید از قبل صورت پذیرد و اجراگران باید تصمیمات زیادی بگیرند. در تئاترهای دوره‌ی الیزابت، یک دیوار پشتی بر روی صحنه وجود داشت، اما مناظر و صحنه‌آرایی زیادی ساخته نمی‌شد و یا صحنه به صحنه یا اجرا به اجرا تغییر نمی‌کرد. انتظار می‌رفت که تماشاگران با گوش دادن به کلماتی که کنش را توصیف می‌کنند چیزی را تصور کنند که ‌نمی‌توانستند ببینند.

این بدان معناست که اجرای نمایشنامه‌ای از شکسپیر، از بازیگر می‌خواهد که مناظر را با کلمات خود ترسیم کند و از بدن و صدای خود برای بیان و خلق یک دنیای کامل روی صحنه برای تماشاگر استفاده کند. خوشبختانه، شکسپیر در متون خود سرنخ‌های زیادی در مورد چگونگی انجام این کار به بازیگران می‌دهد.

این اسطوره که بود؟

برای درک نمایشنامه‌های او، شناخت مردی که پشت این کلمات بود و فرهنگ تئاتری که در آن زندگی می‌کرد، مفید است. اما اگر از علاقه‌مندان به شکسپیر هستید، ممکن است از قبل بدانید که بحث‌هایی در مورد اینکه شکسپیر واقعاً چه کسی بود وجود دارد. برخی از محققین قرن ۱۹ و ۲۰ ادعا می‌کنند که نام «ویلیام شکسپیر» صرفاً یک پوشش برای نویسنده‌ی دیگری بود که – بنا به دلایل خاص خود از مقام سلطنتی یا احتمالاً جنسیت – نمی‌خواست هویت‌اش به طور عمومی شناخته شود.

اما در اینجا حقایقی وجود دارد که می‌توانیم به طور قطع در مورد شکسپیر بیان کنیم:

• او نمایشنامه‌نویس اهل استراتفورد بود که از آوریل ۱۵۶۴ تا آوریل ۱۶۱۶ زندگی کرد
• او پسر یک دستکش‌ساز موفق بود، که این امر را تقریباً مسلم می‌سازد که او در مدرسه‌ی گرامر شهر تحصیل کرده است.
• او متاهل و دارای سه فرزند بود و در نهایت خانواده‌اش را ترک کرد و به دنبال تئاتر در لندن رفت.
• او به عنوان بازیگر، یک نمایشنامه‌نویس موفق؛ و در نهایت یک شریک در یک کمپانی بازیگری محبوب فعالیت می‌کرد
• او در استراتفورد بازنشسته شد و به نظر می‌رسد در ۵۲ سالگی در همان‌جا درگذشت

دانستن این نکته مفید است که او در مدرسه‌ی گرامر انگلیسی حضور پیدا کرد. زیرا این مدارس به ادبیات کلاسیک و تاریخ بها می‌دادند، و به دانش‌آموزان یونانی و لاتین آموزش می‌دادند. و از دانش‌آموزان بازخوانی شفاهی بسیار زیادی را طلب می‌کردند. این امر آشکار می‌سازد که با هر استاندارد مدرنی، شکسپیر به اندازه‌ی کافی آموزش دقیق و سفت و سختی را دریافت کرده است تا مهارت‌های لازم برای نمایشنامه‌نویس شدن را آموخته باشد.

و همچنین نبوغ زبان شکسپیر نیز حائز اهمیت است. او در تمامی آثارش ۱۷۶۷۷ کلمه را به کار برده است، کلمات جدیدی ابداع کرده و در نحوه‌ی استفاده از آنها، نوآوری به خرج داده است. در واقع، دانشمندان ادعا می‌کنند که آثار او نحوه‌ی واکنش مغز ما به زبان را تغییر می‌دهد

کاوش در جعبه ابزار

در طول این درس‌ها، پروفسور برنچ شما را در کاوش در ابزارهای خاصی که بازیگران مدرن در تمرین برای رمزگشایی کردن از شعر و نظم شکسپیر و جان بخشیدن به نمایشنامه‌های او روی صحنه استفاده می‌کنند، راهنمایی می‌کند. زبانی که او برای شخصیت‌هایش نوشته می‌تواند مرعوب‌ کننده باشد و بازیگران امروزی وظیفه دارند نحوه‌ی اجرا کردن و ادای احترام به آن را بررسی کنند.

یکی از ابزارهای ضروری در دسترس برای کمک به رمزگشایی این موضوع، این است که شکسپیر پنج بحری ایامبیک یا شعر آزاد استفاده می‌کرد. به این معنا که هر خط از ۱۰ «ضربه» تشکیل شده است که در یک الگوی تقریبی «غیرموکد/موکد» قرار گرفته‌اند. این ریتم شبیه به ضربان قلب به طور طبیعی و ذاتی در گرایش انگلیسی‌زبان‌ها وجود دارد و با ارائه‌ی سرنخ‌هایی برای تاکید بر کلمات و لحظات مهم و حیاتی از بازی بازیگر حمایت و پشتیبانی می‌کند. برخی از ابزارهای مهم دیگر عبارتند از:

• اجازه بدهید متن شما را پیش ببرد: بر خلاف نمایشنامه‌های مدرن با اهدافی پنهان و ضمنی، شخصیت‌های شکسپیر اغلب دقیقاً آنچه را که می‌خواهند بر زبان می‌آورند. بنابراین، تجزیه و تحلیل زبان و نحوه‌ی صحبت کردن آنها کلید درک بازیگران از حرکات فیزیکی است
• بلاغت: شخصیت‌های شکسپیر از تکنیک‌های کلامی متقاعدکننده مانند شوخی، استدلال عاطفی و دلایل منطقی در نظم و نثر برای رسیدن به اهداف خود استفاده می‌کنند
• خودگویی: شکسپیر اغلب از مونولوگی استفاده می‌کند که توسط یک شخصیت بیان می‌شود، نه اینکه توسط شخصیت‌های دیگر در یک نمایش شنیده شود. شکسپیر «دیوار چهارم» را می‌شکند و به مخاطبش دسترسی منحصربه‌فردی را به شخصیت‌های اصلی خود می‌دهد، زمانی که آنها به طور مستقیم تماشاگر را خطاب قرار می دهند
• نظم در برابر نثر: بررسی دقیق‌تر تغییراتی که شکسپیر بین نوشتن در قالب شعر و نثر ایجاد می‌ کند، راهنمایی‌‌هایی را در مورد احساسات و رفتار شخصیت‌ها نسبت به یکدیگر ارائه می‌دهد

از اولین تمرین، تا روز افتتاحیه

هنگامی که پرداختن عمیق بازیگرها و کارگردان‌ها به متن را مورد توجه قرار دادید، پروفسور برنچ نگاهی از نزدیک از پشت صحنه و روند تمرین و طراحی و کارگردانی نمایش‌ها به شما ارائه می‌دهد. از تصمیماتی که در حین تمرین گرفته می‌شود تا مشاغل بی‌شماری که برای حمایت از بازیگران (تهیه کننده‌ها، مسئولین لوازم صحنه، طراحان لباس، مدیران صحنه و غیره) مورد نیاز است، تعداد بسیار زیادی مسئولیت و سمت وجود دارد.

هر تیم تولید و اجرا باید هنگام آماده شدن برای به صحنه بردن یک نمایش، سه سوال اساسی از خود بپرسد:

• چه کسی این اجرا را می‌بیند؟
• این مخاطب چه تجربیات، دیدگاه‌ها و پیش‌داوری‌هایی ممکن است با خود به همراه بیاورد که متفاوت از دیدگاه‌هایی باشد که یک تماشاگر دوره‌ی الیزابت ممکن بود داشته باشد؟
• چرا این نمایشنامه‌ی خاص را برای این گروه خاص از مردم اجرا می‌کنیم؟

اکنون، با تجربه کردن شکسپیر: از صفحه به صحنه، می‌توانید نگاهی عمیق‌تر به این پرسش‌ها بیندازید. شما به پیشینه‌ی نمایشنامه‌نویس، فرهنگ تئاتر دوران الیزابت، و جعبه ابزار بازیگری که شکسپیر در نمایشنامه‌هایش تعبیه کرده است، نگاه خواهید کرد – همه‌ی اینها گرد هم می‌آیند تا درک غنی‌تری از نبوغ پشت این کلمات و نحوه‌ی اجرای آنها در روزگار فعلی ارائه دهد.

درباره مدرس : پروفسور آلیسا برنچ

واژه‌ی Play، بر یک کنش دلالت دارد. و تجربه کردن یک نمایش باید یک تجربه‌ی بازیگوشانه و فعالانه باشد، نه یک تجربه‌ی منفعلانه. هم برای بازیگرها و هم برای مخاطبین.

آلیسا برنچ، دانشیار بازیگری در دانشکده‌ی نمایش هلمریک در دانشگاه اوکلاهما است. جایی که او برنامه‌ی درسی پیشرفته‌ی نمایش شکسپیر را ایجاد کرد. او همچنین یک بازیگر و کارگردان است که اجراهایش جوایز متعددی از مرکز کندی دریافت کرده‌اند. از جمله آثار او در مقام کارگردان می‌توان به «ژولیوس سزار» و «شب دوازدهم» شکسپیر، درکنار سایر نمایش‌ها، اشاره کرد. او بازیگری را در مرکز هنرهای نمایشی دنور و شکسپیر گلوب فراگرفته و مدرک کارشناسی ارشد خود را در رشته‌ی نمایش از دانشگاه واشینگتن در سنت لوئیس دریافت کرده است.