اکتورز استودیو : جف بریجز (همراه با زیرنویس فارسی)

توضیحات

مشاهده بخش هایی از این برنامه :

در مورد برنامه درون اکتورز استودیو (Inside the Actors Studio)

این برنامه به عنوان یک سمینار تلویزیونی برای هنرجویان مدرسه‌ی هنرهای نمایشی اکتورز استودیو آغاز شد؛ و در اصل فعالیت مشترک اکتورز استودیو و نیواسکول، در سال ۱۹۹۴، همراه با پل نیومن مدیر اسبق اکتورز استودیو به عنوان اولین مهمان برنامه بود، و خیلی زود به مهمترین برنامه‌ی شبکه‌ی براوو مبدل شد. در ابتدا در سالن اجتماعات Tishman نیواسکول در دهکده‌ی گرین‌ویچ نیویورک ضبط می‌شد، و بعد از آن به مکان فعلی یعنی مرکز هنری مایکل شیمل در دانشگاه پیس نیویورک منتقل شد. این برنامه به عنوان سمیناری برای دانشجویان دانشکده‌ی هنرهای نمایشی اکتورز استودیو در دانشگاه پیس ارائه شده است.

در این برنامه در قیاس با مصاحبه‌های معمول با سلبریتی‌ها، مصاحبه‌ها ریتم کندتری دارند. بنابراین دوربین‌ها معمولاً چند ساعت گفت‌وگو را ضبط می‌کنند ، که بعداً به اندازه‌ی یک یا دو ساعت تدوین می‌شوند. نتیجه، همانطور که در مقاله‌ی نیویورک‌تایمز بیان شد: «روی صندلی مهمان آقای لیپتون‌‌، بازیگران مدتی از ستاره بودن دست می‌کشند و هنرمند و معلم می‌شوند.» این مصاحبه‌ها توسط سؤالاتی لیپتون روی کارت‌های مشهور خود دارد پیش می‌روند، که گاهی اوقات دانش و تحقیق خوب وی در مورد زندگی میهمانان را نشان می‌دهد، که اغلب، برخی از آنها را شگفت‌زده می‌کند.

ای.ای.گیل منتقد ساندی تایمز در نقد و بررسی خود بر این برنامه نوشت: «قالب این برنامه ساده و به طرز احمقانه‌ای الهام‌بخش است. اکتورز استودیو مدرسه‌ی هنرهای نمایشی در نیویورک است که توسط استانیسلاوسکی و متد او به شهرت رسیده (اگرچه این برنامه جای دیگری فیلمبرداری شده است) این برنامه‌ها به طور مشخص مسترکلاس‌هایی برای دانشجویان محسوب می‌شوند. هوشمندی برنامه در غروری است که به مهمانان می‌دهد، کسانی که بزرگترین و خودمحورترین بازیگران و سازندگان تئاتر و سینما هستند. افرادی که برای صحبت با دیگران بیش از اندازه بزرگ هستند، با «درون اکتورز استودیو» صحبت می‌کنند. آنها باور دارند که چیزی را برمی‌گردانند و مرواریدهای گران‌بهای بینش را به نسل جدید ارائه می‌دهند. و چه کسی خوب به نظر نمی‌رسد وقتی آن را به دانشجویان علاقمند منتقل می‌کند؟ در حقیقت، این صرفاً یک برنامه‌ی گفت‌وگو محور است، اما پوشش آموزش نسل‌های آینده، به طور زیبنده‌ای برافراشته شده است، بنابراین همه با لبخند حاضر شده و صحبت می‌کنند»

بیوگرافی مهمان برنامه : جف بریجز

جفری لئون “جف” بریجز در ۴ دسامبر ۱۹۴۹ در لس آنجلس، کالیفرنیا متولد شد . پدرش «لوید بریجز» هنرپیشه سرشناس سینما و تلویزیون و مادرش دوروتی سیمپسون (دورتی بریجز) نیز از هنرپیشگان آن زمان بود. او وسط صحنه های هالیوود با برادر بزرگترش بو بریجز بزرگ شد. هر دو پسر بدون بدون اینکه نامی از آن ها در تیتراژ آورده شود در کنار مادرشان در فیلم The Company She Keeps (1951) ظاهر شدند و در زمان بزرگ شدن با پدر مشهورشان در سریال تلویزیونی محبوب Sea Hunt (1958) ظاهر شدند. جف در سن ۱۴ سالگی، به همراه پدرش به تور اجرای صحنه ای «Anniversary Waltz» رفت. در سال‌های « دردسرساز نوجوانی» جف و والدینش در یک مقطع زمانی که مشکلات مواد مخدر و ماری‌جوانا از کنترل خارج شد، مجبور شدند مداخله کنند.

او بهبود یافت و با حضور در تلویزیون به عنوان نسخه جوان‌تر از پدرش در فیلم تلویزیونی تحسین‌شده «شب خاموش، شب تنها» (۱۹۶۹) و در فیلم عجیب بورگس مریدیت «یین و ینگ آقای گو» در تلویزیون شروع به شکل‌دهی حرفه دوران جوانی خود کرد. در سال ۱۹۷۰ پس از دیده شدن در فیلم «Halls of Anger» برای ایفای نقش دانش‌آموز سفیدپوستی که وسط یک ماجرای نژادی گرفتار شده بود ، برگ برنده شغلی اش تنها یک سال بعد زمانی که نقشی در فیلم تحسین‌برانگیز آخرین نمایش فیلم بازی کرد به دست آورد، وارد شد. این فیلم که به کارگردانی پیتر باگدانوویچ بود، از بازیگران جوان خود یعنی (بریج، تیموتی باتومز، سیبل شفرد) ستاره ساخت و برای بازیگران قدیمی‌اش (بن جانسون، کلوریس لیچمن) اسکار به ارمغان آورد. بازی در نقش دوین جکسون در فیلم The Last Picture Show، که جف با آن اولین نامزدی اسکار خود را دریافت کرد  (“بهترین بازیگر نقش مکمل مرد”)، نوع نقش هایی که جف با آن ها برای طرفدارانش محبوب بود را تعیین کرد – پرهیجان، بی پروا، شرورانه و معمولاً غیرقابل پیش بینی).