اکتورز استودیو : رابرت دنیرو (همراه با زیرنویس فارسی)

توضیحات

مشاهده بخش هایی از این برنامه :

در مورد برنامه درون اکتورز استودیو (Inside the Actors Studio)

این برنامه به عنوان یک سمینار تلویزیونی برای هنرجویان مدرسه‌ی هنرهای نمایشی اکتورز استودیو آغاز شد؛ و در اصل فعالیت مشترک اکتورز استودیو و نیواسکول، در سال ۱۹۹۴، همراه با پل نیومن مدیر اسبق اکتورز استودیو به عنوان اولین مهمان برنامه بود، و خیلی زود به مهمترین برنامه‌ی شبکه‌ی براوو مبدل شد. در ابتدا در سالن اجتماعات Tishman نیواسکول در دهکده‌ی گرین‌ویچ نیویورک ضبط می‌شد، و بعد از آن به مکان فعلی یعنی مرکز هنری مایکل شیمل در دانشگاه پیس نیویورک منتقل شد. این برنامه به عنوان سمیناری برای دانشجویان دانشکده‌ی هنرهای نمایشی اکتورز استودیو در دانشگاه پیس ارائه شده است.

در این برنامه در قیاس با مصاحبه‌های معمول با سلبریتی‌ها، مصاحبه‌ها ریتم کندتری دارند. بنابراین دوربین‌ها معمولاً چند ساعت گفت‌وگو را ضبط می‌کنند ، که بعداً به اندازه‌ی یک یا دو ساعت تدوین می‌شوند. نتیجه، همانطور که در مقاله‌ی نیویورک‌تایمز بیان شد: «روی صندلی مهمان آقای لیپتون‌‌، بازیگران مدتی از ستاره بودن دست می‌کشند و هنرمند و معلم می‌شوند.» این مصاحبه‌ها توسط سؤالاتی لیپتون روی کارت‌های مشهور خود دارد پیش می‌روند، که گاهی اوقات دانش و تحقیق خوب وی در مورد زندگی میهمانان را نشان می‌دهد، که اغلب، برخی از آنها را شگفت‌زده می‌کند.

ای.ای.گیل منتقد ساندی تایمز در نقد و بررسی خود بر این برنامه نوشت: «قالب این برنامه ساده و به طرز احمقانه‌ای الهام‌بخش است. اکتورز استودیو مدرسه‌ی هنرهای نمایشی در نیویورک است که توسط استانیسلاوسکی و متد او به شهرت رسیده (اگرچه این برنامه جای دیگری فیلمبرداری شده است) این برنامه‌ها به طور مشخص مسترکلاس‌هایی برای دانشجویان محسوب می‌شوند. هوشمندی برنامه در غروری است که به مهمانان می‌دهد، کسانی که بزرگترین و خودمحورترین بازیگران و سازندگان تئاتر و سینما هستند. افرادی که برای صحبت با دیگران بیش از اندازه بزرگ هستند، با «درون اکتورز استودیو» صحبت می‌کنند. آنها باور دارند که چیزی را برمی‌گردانند و مرواریدهای گران‌بهای بینش را به نسل جدید ارائه می‌دهند. و چه کسی خوب به نظر نمی‌رسد وقتی آن را به دانشجویان علاقمند منتقل می‌کند؟ در حقیقت، این صرفاً یک برنامه‌ی گفت‌وگو محور است، اما پوشش آموزش نسل‌های آینده، به طور زیبنده‌ای برافراشته شده است، بنابراین همه با لبخند حاضر شده و صحبت می‌کنند»

بیوگرافی مهمان برنامه : رابرت دنیرو

یکی از بزرگترین بازیگران تاریخ، رابرت دنیرو در ۱۷ آگوست ۱۹۴۳، در منهتن نیویورک متولد شد؛ والدین او هنرمندانی به نام‌های ویرجینیا (ادمیرال) و رابرت دنیرو سینیور بودند. پدربزرگ پدری وی، از تبار ایتالیایی بود و سایر نیاکان او ایرلندی، انگلیسی، هلندی، آلمانی و فرانسوی بودند. وی در هنرستان استلا آدلر و کارگاه آمریکایی آموزش دیده بود. دنیرو برای اولین بار به خاطر نقش خود در «طبل را آهسته بزن» (۱۹۷۳) به شهرت رسید. اما شهرتش به عنوان یک بازیگر منعطف و توانا را در فیلم «خیابان‌های پایین شهر» (۱۹۷۲) کسب کرد، که اولین فیلم او با کارگردانی مارتین اسکورسیزی بود. او برای ایفای نقش خود در فیلم «پدرخوانده ۲» (۱۹۷۴) جایزه‌ی اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را به دست آورد، و همچنین برای فیلم‌های «راننده‌ تاکسی» (۱۹۷۶)، «شکارچی گوزن» (۱۹۷۸) و «تنگه‌ی وحشت» (۱۹۹۱) نامزد دریافت جایزه‌ی اسکار شد. او جایزه‌ی اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد را برای ایفای نقش جیک لاموتا در فیلم «گاو خشمگین» (۱۹۸۰) به دست آورد.

دنیرو همچنین، برای بازی در فیلم «نیویورک، نیویورک» (۱۹۷۷) در مقابل لیزا مینلی، «فرار نیمه‌شب» (۱۹۸۸)، «تحلیلش کنید» (۱۹۹۹)، و «ملاقات با والدین» (۲۰۰۰) چهار بار نامزد دریافت جایزه‌ی گلدن گلوب برای بهترین بازیگر مرد فیلم‌های کمدی‌ موزیکال شده است. سایر نقش‌آفرینی‌های قابل‌توجه او شامل فیلم‌های «برزیل» (۱۹۸۵)، «تسخیرناپذیران» (۱۹۸۷)، «بازافروختگی» (۱۹۹۱)، «فرانکنشتاین» مری شلی (۱۹۹۴)، «مخمصه» (۱۹۹۵)، «کازینو» (۱۹۹۵)، و «جکی براون» (۱۹۹۷) می‌شوند. در عین حال، او همچنین کارگردانی و بازی در فیلم‌هایی مانند «داستانی از برانکس» (۱۹۹۳) و «چوپان خوب» (۲۰۰۶) را نیز در کارنامه‌ی خود دارد. دنیرو همچنین در سال ۲۰۰۳ جایزه‌ی یک عمر دستاورد هنری AFI و همینطور در سال ۲۰۱۰ جایزه‌ی سیسیل بی‌.دمیل گلدن گلوب را کسب کرده است.