اکتورز استودیو : ژولیت بینوش (همراه با زیرنویس فارسی)

توضیحات

مشاهده بخش هایی از این برنامه :

در مورد برنامه درون اکتورز استودیو (Inside the Actors Studio)

این برنامه به عنوان یک سمینار تلویزیونی برای هنرجویان مدرسه‌ی هنرهای نمایشی اکتورز استودیو آغاز شد؛ و در اصل فعالیت مشترک اکتورز استودیو و نیواسکول، در سال ۱۹۹۴، همراه با پل نیومن مدیر اسبق اکتورز استودیو به عنوان اولین مهمان برنامه بود، و خیلی زود به مهمترین برنامه‌ی شبکه‌ی براوو مبدل شد. در ابتدا در سالن اجتماعات Tishman نیواسکول در دهکده‌ی گرین‌ویچ نیویورک ضبط می‌شد، و بعد از آن به مکان فعلی یعنی مرکز هنری مایکل شیمل در دانشگاه پیس نیویورک منتقل شد. این برنامه به عنوان سمیناری برای دانشجویان دانشکده‌ی هنرهای نمایشی اکتورز استودیو در دانشگاه پیس ارائه شده است.

در این برنامه در قیاس با مصاحبه‌های معمول با سلبریتی‌ها، مصاحبه‌ها ریتم کندتری دارند. بنابراین دوربین‌ها معمولاً چند ساعت گفت‌وگو را ضبط می‌کنند ، که بعداً به اندازه‌ی یک یا دو ساعت تدوین می‌شوند. نتیجه، همانطور که در مقاله‌ی نیویورک‌تایمز بیان شد: «روی صندلی مهمان آقای لیپتون‌‌، بازیگران مدتی از ستاره بودن دست می‌کشند و هنرمند و معلم می‌شوند.» این مصاحبه‌ها توسط سؤالاتی لیپتون روی کارت‌های مشهور خود دارد پیش می‌روند، که گاهی اوقات دانش و تحقیق خوب وی در مورد زندگی میهمانان را نشان می‌دهد، که اغلب، برخی از آنها را شگفت‌زده می‌کند.

ای.ای.گیل منتقد ساندی تایمز در نقد و بررسی خود بر این برنامه نوشت: «قالب این برنامه ساده و به طرز احمقانه‌ای الهام‌بخش است. اکتورز استودیو مدرسه‌ی هنرهای نمایشی در نیویورک است که توسط استانیسلاوسکی و متد او به شهرت رسیده (اگرچه این برنامه جای دیگری فیلمبرداری شده است) این برنامه‌ها به طور مشخص مسترکلاس‌هایی برای دانشجویان محسوب می‌شوند. هوشمندی برنامه در غروری است که به مهمانان می‌دهد، کسانی که بزرگترین و خودمحورترین بازیگران و سازندگان تئاتر و سینما هستند. افرادی که برای صحبت با دیگران بیش از اندازه بزرگ هستند، با «درون اکتورز استودیو» صحبت می‌کنند. آنها باور دارند که چیزی را برمی‌گردانند و مرواریدهای گران‌بهای بینش را به نسل جدید ارائه می‌دهند. و چه کسی خوب به نظر نمی‌رسد وقتی آن را به دانشجویان علاقمند منتقل می‌کند؟ در حقیقت، این صرفاً یک برنامه‌ی گفت‌وگو محور است، اما پوشش آموزش نسل‌های آینده، به طور زیبنده‌ای برافراشته شده است، بنابراین همه با لبخند حاضر شده و صحبت می‌کنند»

بیوگرافی مهمان برنامه : ژولیت بینوش

ژولیت بینوش در پاریس، فرانسه در خانواده مونیک ایوت استالنس، کارگردان، معلم و بازیگر و ژان ماری بینوش، مجسمه‌ساز، کارگردان و بازیگر متولد شد. مادرش در چستوهووا، لهستان، با تبار فرانسوی، بلژیکی والونی و لهستانی متولد شد، در حالی که پدرش فرانسوی است. ژولیت تنها ۲۳ سال داشت که برای اولین بار با سبکی تحمل ‌ناپذیر هستی (۱۹۸۸) توجه منتقدان بین المللی فیلم را به خود جلب کرد. راجر ایبرت، منتقد فیلم شیکاگو سان‌تایمز که نقدهای سینمایی و تلویزیونی اش دنبال‌کنندگان بین‌المللی دارند نوشته که زیبایی و معصومیت او آسمانی است». زمانی که بینوش فیلم آسیب اثر لویی مال (۱۹۹۲) را تکمیل کرد، این معصومیت از بین رفت. بینوش در مصاحبه ای پس از اکران این فیلم گفت: “مال به طور مستقیم تلاش می کرد و چیزی پیچیده تر می خواست”. یک سال بعد ، فیلم سه رنگ: آبی (۱۹۹۳) کریستوف کیشلوفسکی به لیست آثار او اضافه شد. بینوش پس از استراحت از ساخت فیلم برای مادر شدن در سال ۱۹۹۴، به عنوان قهرمان پرهزینه ترین فیلم فرانسه یعنی سوارکار روی بام (۳۵ میلیون دلار) انتخاب شد. او در چند وقت اخیر در «بیمار انگلیسی» (۱۹۹۶)، فیلمی که برای آن اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن دریافت کرد، و «شکلات» (۲۰۰۰) بازی کرده است.