اکتورز استودیو : کالین فرث (همراه با زیرنویس فارسی)

توضیحات

مشاهده بخش هایی از این برنامه :

در مورد برنامه درون اکتورز استودیو (Inside the Actors Studio)

این برنامه به عنوان یک سمینار تلویزیونی برای هنرجویان مدرسه‌ی هنرهای نمایشی اکتورز استودیو آغاز شد؛ و در اصل فعالیت مشترک اکتورز استودیو و نیواسکول، در سال ۱۹۹۴، همراه با پل نیومن مدیر اسبق اکتورز استودیو به عنوان اولین مهمان برنامه بود، و خیلی زود به مهمترین برنامه‌ی شبکه‌ی براوو مبدل شد. در ابتدا در سالن اجتماعات Tishman نیواسکول در دهکده‌ی گرین‌ویچ نیویورک ضبط می‌شد، و بعد از آن به مکان فعلی یعنی مرکز هنری مایکل شیمل در دانشگاه پیس نیویورک منتقل شد. این برنامه به عنوان سمیناری برای دانشجویان دانشکده‌ی هنرهای نمایشی اکتورز استودیو در دانشگاه پیس ارائه شده است.

در این برنامه در قیاس با مصاحبه‌های معمول با سلبریتی‌ها، مصاحبه‌ها ریتم کندتری دارند. بنابراین دوربین‌ها معمولاً چند ساعت گفت‌وگو را ضبط می‌کنند ، که بعداً به اندازه‌ی یک یا دو ساعت تدوین می‌شوند. نتیجه، همانطور که در مقاله‌ی نیویورک‌تایمز بیان شد: «روی صندلی مهمان آقای لیپتون‌‌، بازیگران مدتی از ستاره بودن دست می‌کشند و هنرمند و معلم می‌شوند.» این مصاحبه‌ها توسط سؤالاتی لیپتون روی کارت‌های مشهور خود دارد پیش می‌روند، که گاهی اوقات دانش و تحقیق خوب وی در مورد زندگی میهمانان را نشان می‌دهد، که اغلب، برخی از آنها را شگفت‌زده می‌کند.

ای.ای.گیل منتقد ساندی تایمز در نقد و بررسی خود بر این برنامه نوشت: «قالب این برنامه ساده و به طرز احمقانه‌ای الهام‌بخش است. اکتورز استودیو مدرسه‌ی هنرهای نمایشی در نیویورک است که توسط استانیسلاوسکی و متد او به شهرت رسیده (اگرچه این برنامه جای دیگری فیلمبرداری شده است) این برنامه‌ها به طور مشخص مسترکلاس‌هایی برای دانشجویان محسوب می‌شوند. هوشمندی برنامه در غروری است که به مهمانان می‌دهد، کسانی که بزرگترین و خودمحورترین بازیگران و سازندگان تئاتر و سینما هستند. افرادی که برای صحبت با دیگران بیش از اندازه بزرگ هستند، با «درون اکتورز استودیو» صحبت می‌کنند. آنها باور دارند که چیزی را برمی‌گردانند و مرواریدهای گران‌بهای بینش را به نسل جدید ارائه می‌دهند. و چه کسی خوب به نظر نمی‌رسد وقتی آن را به دانشجویان علاقمند منتقل می‌کند؟ در حقیقت، این صرفاً یک برنامه‌ی گفت‌وگو محور است، اما پوشش آموزش نسل‌های آینده، به طور زیبنده‌ای برافراشته شده است، بنابراین همه با لبخند حاضر شده و صحبت می‌کنند»

بیوگرافی مهمان برنامه : کالین فرث

کالین آندرو فرث در یک خانواده دانشگاهی تو گریشات، هامپشر انگلستان به دنیا اومد. مادرش، شیرلی جین (رولز)، مدرس مقایسه ادیان در دانشگاه آزاد بود، و پدرش، دیوید نرمن لوئیس فرث، در کالج دانشگاه وینچستر (که قبلاً کالج کینگ آلفرد بود) تاریخ درس می‌داد و برای دولت نیجریه کار آموزشی می‌کرد. پدربزرگ و مادربزرگ‌هاش مبلغ مذهبی بودن. خواهر و برادرش، کیتی فرث و جاناتان فرث، هم بازیگرن.

اولین تجربه بازیگریش تو مدرسه بود، وقتی نقش “جک فراست” رو تو یک پانتومیم کریسمس بازی کرد. سه‌تاشون، پدربزرگ و مادربزرگ‌های نَش، مبلغ مذهبی متدیست بودن و بچگی رو تو نیجریه گذرونده بود، ولی وقتی پنج ساله شد برگشت انگلستان و وارد مدرسه جامع شد تو وینچستر. دو سال تو مرکز تئاتر درس خوند، بعدش تو چاک فارم، جایی که در حین آخرین ترمش، “هملت” بازی می‌کرد، کشف شد. اولین نقش حرفه‌ایش نقش “بنت” تو اجرای وستمینستر از “ملک دیوانه” بود. از همین اجرا، براش انتخاب شد که نقش “جود” رو تو فیلم خودش بازی کنه. بعدش هم تو فیلم و تلویزیون نقش‌های مختلف بازی کرد. برای نقش “رابرت لورنس” تو سریال تلویزیونی “تامبل‌داون” (۱۹۸۸) در سال ۱۹۸۹، جایزه بهترین بازیگر سازمان تلویزیون سلطنتی رو گرفت و همچنین نام‌نویسی برای بفتا داشت. بفتای دیگری هم برای نقش “آقای دارسی” تو نسخه تلویزیونی “غرور و تعصب” در سال ۱۹۹۵ دریافت کرد. تو ۲۰۱۱، برنده اسکار بهترین بازیگر شد، وقتی نقش پادشاه بریتانیا، جورج ششم، رو در فیلم “سخنرانی پادشاه” (۲۰۱۰) بازی کرد و نقش رو بسیار محکم و تاثیرگذار اجرا کرد.