آنالیز فیلم انگل - خبرگی و تسلط بونگ جون-هو بر ژانر و لحن
انگل ( 2019 ) جهان را غافلگیر کرد . این پارابل ، سبب برانگیختن احساسات همگان شد و موجی از نظرات منتقدان و مردم را به راه انداخت ، تا اینکه به یکی از نامزدهای بهترین فیلم در سال 2020 تبدیل شد - و در نهایت هم موفق شد برنده بهترین فیلم اسکار شود . کارگردان کار ، بونگ جون-هو ( آثار : برف‌شکن ، اوکجا ، مادر ، میزبان ، خاطرات قتل و سگهایی که پارس میکنند هرگز گاز نمیگیرند ) فیلمسازی خود را با انگل به مرحله جدید و بالایی برد ، خصوصاً توانایی او در انتقال و حرکت بین زوایای متضاد کمدی تلخ (سیاه) و هیجان انگیز (تریلر ) .
در این مقاله ویدئویی ، توییست ( پیچش پیرنگ ) میانی انگل به طور دقیق مورد بررسی قرار گرفته است - از جمله نحوه ترکیب کمدی سیاه و تریلر در چیزی واقعاً پریشان کننده و ناراحت کننده . در انگل ، زبان فیلم به ما می گوید "زیرزمین بتنی تاریک" به معنای خطر است ، اما سپس عناصر کمدی اسلپ استیک در قاب وارد میشود ( به معنای واقعی کلمه ، هنگامی که کیم از پله ها سقوط می کند ). فقط یک کارگردان چیره دست و ماهری مانند بونگ جون هو می تواند از پس همچین صحنه ای بر بیاید و چنین چیزی را به نمایش بگذارد .
پاراسایت به هیچ وجه اولین تلاش بونگ جون هو برای وارد کردن سیاست در فیلم هایش نیست . به همین ترتیب ، آمیختن ژانر و لحن چیزی است که او در فیلم های اخیر خود مانند اوکجا و برف شکن نیز به حد کمال رسانده است . ساخت فیلم و کارگردانی تماماً درباره ی برقراری تعادل بین عناصر مختلف ، برای روایت داستانی لایه لایه و متنوع است ، مانند انگل که این کار را به خوبی انجام داده است . با وجود فیلمسازانی مثل بونگ جون هو ، که فیلم هایی مثل پاراسایت ( انگل ) میسازند و رسما به ما یک مستر کلاس ( کلاس پیشرفته ) سینما میدهند ، چه کسی به مدرسه سینما احتیاج دارد ؟
