تمثیل غار افلاطون چیست - راهنمای داستان نویس برای استفاده از تمثیل
تمثیل غار افلاطون به صورت خلاصه تعریف و تحلیل شده است و این که نویسندگان امروزی چه استفاده ای از آن می توانند داشته باشند.
تمثیل غار افلاطون بیش از 2000 سال پیش نوشته شده است - پس چرا امروز هنوز درباره آن صحبت می کنیم؟ به عنوان بخشی از اثر بزرگتر او، جمهوری، تمثیل غار افلاطون داستانی ساده با پیامی پیچیده است. و در این ویدئو، ما به اعماق غار فرود می‌رویم و روشن‌فکر بیرون می‌آییم. تمثیل، تفاسیر مختلف، فیلم‌هایی که مستقیماً از آن الهام گرفته‌اند، و آنچه نویسندگان امروزی می‌توانند از آن یاد بگیرند را تحلیل می کنیم.
خلاصه تمثیل غار
تمثیل افلاطون را می توان در گفتگوی دو شخصیت، سقراط و گلاکون خلاصه کرد. سقراط برای نشان دادن نکته ای که درباره نقش فلسفه در حکومت بیان می کند، این تمثیل را ارائه می کند.
گروهی از زندانیان در تمام زندگی خود در داخل غار به زنجیر بسته شده اند. بر روی دیوار روبروی آنها، سایه ها نمایش داده می شود - زیرا این تنها چیزی است که آنها می بینند، این سایه ها واقعیت آنهاست. سپس یکی از این زندانیان آزاد می شود و برای دیدن حقیقت سر می چرخاند. سایه ها توسط مردانی ایجاد می شود که مجسمه ها و اشکالی از اشیاء را در مقابل آتش نگه داشته اند.
سپس زندانی آزاد شده بقیه راه را از غار بالا می‌رود. در زیر نور خورشید چشمانش موقتاً کور می شود. اما همانطور که دید او تنظیم می شود، شروع به دیدن این واقعیت جدید می کند به جای سایه درخت، درخت واقعی را می بیند. با این دانش و روشنگری جدید، زندانی دوباره به غار بر می گردد تا یافته های خود را با بقیه زندانیان در میان بگذارد. اما چشمان او اکنون با نور تنظیم شده و اساساً بار دیگر در تاریکی نابینا شده است. زندانیان دیگر حرف های او را دیوانگی در نظر می گیرند و در واقع زندانی آزاد شده را تهدید می کنند که اگر بخواهد آنها هم این تجربه را داشته باشند.
تحلیل تمثیل غار
در نگارش کتاب جمهوری، یکی از اهداف این بود که در مورد چگونگی شکل گیری یک جامعه اتوپیایی بحث شود. تمثیل غار افلاطون بخشی از یک نکته بزرگتر بود که این جامعه پیشنهادی توسط کسانی اداره می شود که «نور را دیده اند». اما راه های بسیار دیگری برای تفسیر تمثیل وجود دارد. تمثیل ها، طبق تعریف، از نمادگرایی برای ارائه مضامینی استفاده می کنند که در غیر این صورت ممکن است بدون آن بسیار پیچیده یا بحث برانگیز باشند. و ماهیت نمادگرایی ،فضایی را برای تفسیر فراهم می کند.
ما دیده‌ایم که فیلم‌ها مستقیماً از تمثیل غار افلاطون الهام گرفته‌اند (فیلم های ماتریکس، نمایش ترومن، ما) اما چیزی که نویسندگان و فیلم‌نامه‌نویسان نیز می‌توانند از این موضوع برداشت کنند این است که چگونه از تمثیل‌ها برای بیان داستان‌های خود استفاده کنند.
