چگونه می توان مانند دنیس ویلنوو یک موقعیت پرتنش را کارگردانی کرد - خلاصه صحنه مرزی سیکاریو
تجزیه و تحلیل صحنه مرزی سیکاریو - چگونه دنیس ویلنوو صحنه ای پر تنش و دارای خشونت را کارگردانی کرد.
تحلیل صحنه مرزی سیکاریو
صحنه مرزی سیکاریو یکی از آن صحنه هایی است که در خاطر شما می ماند. چه تنش نفس گیر آن باشد و چه خشونت وحشیانه و بدون تشریفات، نمی توان انکار کرد که این صحنه به خوبی ساخته شده است. در این مقاله ویدیویی در مورد فیلم سیکاریو، ما می‌خواهیم صحنه مرزی و تیراندازی را بررسی کنیم تا ببینیم کارگردان دنیس ویلنوو چگونه تنش و تروما را کارگردانی کرده است.
رویکرد دنیس ویلنوو به خشونت
در مصاحبه ای در مورد صحنه مرزی سیکاریو، ویلنوو این را برای گفتن داشت. «من می‌خواستم همان رویکردی را که در فیلم‌های قبلی‌ام داشتم، یعنی درک دیدگاه قربانیان، در قبال خشونت داشته باشم. می‌خواستم بی‌رحمی خشونت، زشتی آن را نشان دهم، بدون تمجید از آن یا ایجاد منظره زیاد.» در این مورد، قربانی مورد بحث در واقع کیت مرسر است، مامور ایده آلیست اف بی آی که از تیراندازی خشونت آمیز و سازش های اخلاقی در حال انجام آسیب دیده است. پس چگونه ویلنوو خشونت بی‌نظیر و ترومایی که کیت تجربه می‌کند را، نمایش می دهد؟
تجزیه و تحلیل سیکاریو
چند تاکتیک در این صحنه اتفاق می افتد - کار دوربین آرام و کنترل شده که با لحظات کوتاهی از سردرگمی، تدوین سریع و شلیک گلوله مشخص می شود. همانطور که راهزنان مرزی حرکت خود را انجام می دهند، به سرعت از هر طرف توسط سربازهای دلتا فورس محاصره می شوند. هنگامی که از ماشین اس یو وی خارج می شوند، ویلنوو بین شش شات مختلف در هفت ثانیه، همه از زوایای مختلف، کات می دهد. موضوعی ساده مثل پیاده شدن کاراکترها از یک ماشین نباید آن قدر دلهره آور باشد، اما دلیلی برای این ارائه وجود دارد – اینکه ما هم به اندازه کیت در آن لحظه ، وحشت زده و سرگردان باشیم.
سپس راهزنانی که در ماشین ایمپالا قرمز هستند اسلحه های خود را می کشند اما به سرعت کشته می شوند. باز هم، ما مجموعه ای از شات های سریع می بینیم (5 کات در 3 ثانیه) – وحشیانه بودن اکشن و عمل توسط تدوین متلاطم بیشتر نشان داده می شود - و سپس کات داریم به عکس العمل ناباورانه کیت. یک بار دیگر، سربازها ماشین دوم قاتلان احتمالی را محاصره می کنند و این الگو از شات ها با کات های گمراه کننده و به دنبال آن عکس العمل کیت تکرار می شود. صحنه با آخرین نمایش کوچک خشونت به پایان می رسد، این بار زمانی که خود کیت با سلاحش شلیک می کند.
همانطور که ویلنوو توضیح داد، ما صحنه‌ای پرتنش داریم اما با خشونت تا حد امکان سرد و بی‌رحمانه رفتار می‌شود. در اینجا هیچ نمایش یا تمجید از خشونت وجود ندارد - فقط یک تجربه سریع و شگفت‌انگیز برای کیت و بینندگان.
