چگونه کوئنتین تارانتینو ، چارلی کافمن و برادران سفدی زندگی واقعی را دچار پیچش (توییست) میکنند . ( که شما هم میتوانید)
روزی روزگاری در هالیوود ، آخرین مثال از کوئنتین تارانتینو است که حوادث واقعی زندگی را میگیرد و یک تاریخ کاملاً جدید خلق می کند . در فیلم جواهرات تراش‌نخورده هم همچنین ، برادران سفدی داستانی خیالی پیرامون کوین گارنت و بازی های واقعی پلی آف ان‌بی‌ای (اتحادیهی ملی بسکتبال ) ساختند . چارلی کافمن قصد داشت کتابی را اقتباس کند اما نشد - و واکنشش این بود که خودش را در پروسه ی اقتباس ، داستان پردازی کرد .
وجه اشتراک این فیلم های با داستان واقعی ، تمایل به تغییر یا حتی نقض واقعیت ماجرا است . در این رویکرد نسبتاً رادیکال به فیلمنامه نویسی ، داستان های واقعی مانند خشت سفالگری در دست نویسندگان جسوری مانند تارانتینو ، جاش و بنی سفدی و چارلی کافمن قرار می گیرند . مثلا اگر تارانتینو به زندگی واقعی پایبند میبود ، پایان فیلم روزی روزگاری در هالیوود بسیار متفاوت میشد . در روزی روزگاری در هالیوود مارگوت رابی نقش یک بازیگر واقعی آن دوران به نام شارون تیت را بازی می کند که به طور وحشیانه ای توسط وفاداران روان پریش چارلز مانسون به قتل رسید . به لطف شخصیت های خیالی مانند ریک دالتون (لئوناردو دی کاپریو) و کلیف بوث (برد پیت) ، اوضاع به آن منوال و طبق واقعیتش در فیلم پیش نرفت .
در جواهرات تراش نخورده ، آدام سندلر در کنار کوین گارنت در یک تریلر نیمه داستانی و نیمه واقعی بازی می کند که با ابتکار برادران سفدی ساخته شده است . در فیلم « اقتباس » ، نیکلاس کیج به عنوان چارلی کافمن واقعی ... و برادر دوقلوی خیالی او ، دونالد ، بازی می کند . فیلمنامه نویسان یادداشت برمیدارند - واقعیت و زندگی واقعی یک متریال عالی است ، اما هنگام نوشتن ، شما همیشه نباید دقیقا به زندگی واقعی وفادار بمانید .
داستان های واقعی تقریباً همیشه با عناصر خیالی تقویت می شوند - اما برای خلق داستان هایی واقعا اوریجینال و هیجان انگیز ، بر اساس داستان های واقعی ، به انتخاب های جسورانه ای مانند تارانتینو ، سفدی ها و چارلی کافمن نیاز است .
