اکتورز استودیو : اسکارلت جوهانسون (همراه با زیرنویس فارسی)

توضیحات

مشاهده بخش هایی از این برنامه :

در مورد برنامه درون اکتورز استودیو (Inside the Actors Studio)

این برنامه به عنوان یک سمینار تلویزیونی برای هنرجویان مدرسه‌ی هنرهای نمایشی اکتورز استودیو آغاز شد؛ و در اصل فعالیت مشترک اکتورز استودیو و نیواسکول، در سال ۱۹۹۴، همراه با پل نیومن مدیر اسبق اکتورز استودیو به عنوان اولین مهمان برنامه بود، و خیلی زود به مهمترین برنامه‌ی شبکه‌ی براوو مبدل شد. در ابتدا در سالن اجتماعات Tishman نیواسکول در دهکده‌ی گرین‌ویچ نیویورک ضبط می‌شد، و بعد از آن به مکان فعلی یعنی مرکز هنری مایکل شیمل در دانشگاه پیس نیویورک منتقل شد. این برنامه به عنوان سمیناری برای دانشجویان دانشکده‌ی هنرهای نمایشی اکتورز استودیو در دانشگاه پیس ارائه شده است.

در این برنامه در قیاس با مصاحبه‌های معمول با سلبریتی‌ها، مصاحبه‌ها ریتم کندتری دارند. بنابراین دوربین‌ها معمولاً چند ساعت گفت‌وگو را ضبط می‌کنند ، که بعداً به اندازه‌ی یک یا دو ساعت تدوین می‌شوند. نتیجه، همانطور که در مقاله‌ی نیویورک‌تایمز بیان شد: «روی صندلی مهمان آقای لیپتون‌‌، بازیگران مدتی از ستاره بودن دست می‌کشند و هنرمند و معلم می‌شوند.» این مصاحبه‌ها توسط سؤالاتی لیپتون روی کارت‌های مشهور خود دارد پیش می‌روند، که گاهی اوقات دانش و تحقیق خوب وی در مورد زندگی میهمانان را نشان می‌دهد، که اغلب، برخی از آنها را شگفت‌زده می‌کند.

ای.ای.گیل منتقد ساندی تایمز در نقد و بررسی خود بر این برنامه نوشت: «قالب این برنامه ساده و به طرز احمقانه‌ای الهام‌بخش است. اکتورز استودیو مدرسه‌ی هنرهای نمایشی در نیویورک است که توسط استانیسلاوسکی و متد او به شهرت رسیده (اگرچه این برنامه جای دیگری فیلمبرداری شده است) این برنامه‌ها به طور مشخص مسترکلاس‌هایی برای دانشجویان محسوب می‌شوند. هوشمندی برنامه در غروری است که به مهمانان می‌دهد، کسانی که بزرگترین و خودمحورترین بازیگران و سازندگان تئاتر و سینما هستند. افرادی که برای صحبت با دیگران بیش از اندازه بزرگ هستند، با «درون اکتورز استودیو» صحبت می‌کنند. آنها باور دارند که چیزی را برمی‌گردانند و مرواریدهای گران‌بهای بینش را به نسل جدید ارائه می‌دهند. و چه کسی خوب به نظر نمی‌رسد وقتی آن را به دانشجویان علاقمند منتقل می‌کند؟ در حقیقت، این صرفاً یک برنامه‌ی گفت‌وگو محور است، اما پوشش آموزش نسل‌های آینده، به طور زیبنده‌ای برافراشته شده است، بنابراین همه با لبخند حاضر شده و صحبت می‌کنند»

بیوگرافی مهمان برنامه : اسکارلت جوهانسون

اسکارلت اینگرید جوهانسون در ۲۲ نوامبر ۱۹۸۴ در منهتن، نیویورک سیتی، نیویورک به دنیا آمد. مادرش ملانی اسلون از خانواده ای یهودی اهل برانکس و پدرش کارستن جوهانسون معمار دانمارکی تبار اهل کپنهاگ است. او یک خواهر به نام ونسا جوهانسون دارد که او هم بازیگر است، یک برادر به نام آدریان، یک برادر دوقلو به نام هانتر جوهانسون که سه دقیقه بعد از او به دنیا آمد و یک برادر ناتنی پدری به نام کریستین دارد. پدربزرگ او “اینر جوهانسون”  مورخ هنر، استاد هنر، نویسنده و کارگردان فیلم مستند دانمارکی بود.

جوهانسون بازیگری را در دوران کودکی و پس از اینکه مادرش شروع به بردن او به تست‌های بازیگری کرد، شروع کرد. او اولین ایفای نقش حرفه‌ای خود را در سن هشت سالگی در یک اجرای آف برادوی به اسم «Sophistry» با ایتان هاوک در افق نمایشنامه‌نویسان در آف-برادوی شهر نیویورک انجام داد. او برای آگهی‌های بازرگانی هم تست بازیگری می‌داد، اما آنقدر رد میشد که مادرش شروع به محدود کردن او برای تست های بازیگری کرد. او اولین فیلم خود را در سن ۹ سالگی در نقش دختر شخصیت جان ریتر در کمدی فانتزی شمال (۱۹۹۴) بازی کرد. پس از آن در نقش‌های کوچکی در فیلم هایی مثل : تنها علت (۱۹۹۵)، در نقش دختر شان کانری و شخصیت کیت کپشاو، و در فیلم اگر لوسی بیفتد (۱۹۹۶) نقش امیلی و نقش آماندا را در مانی و لو (۱۹۹۶) بازی کرد. بازی او در فیلم “مانی و لو” نامزدی جایزه ایندیپندنت اسپیریت برای بهترین نقش اول زن، و نقدهای مثبت فراوانی را به ارمغان آورد، یکی از آنها اشاره کرد، “[فیلم] بخاطر شما زیبایی دارد، تا حد زیادی به دلیل دلربایی اسکارلت جوهانسون”، میک لاسال، منتقد سان فرانسیسکو کرونیکل، درباره “هاله آرامش بخش” او اظهار نظر کرد و نوشت: “اگر او بتواند بدون ایجاد اختلال در آن هاله بلوغ را پشت سر بگذارد، می تواند به بازیگر مهمی تبدیل شود.”