اکتورز استودیو : ویلم دفو (همراه با زیرنویس فارسی)

توضیحات

مشاهده بخش هایی از این برنامه :

در مورد برنامه درون اکتورز استودیو (Inside the Actors Studio)

این برنامه به عنوان یک سمینار تلویزیونی برای هنرجویان مدرسه‌ی هنرهای نمایشی اکتورز استودیو آغاز شد؛ و در اصل فعالیت مشترک اکتورز استودیو و نیواسکول، در سال ۱۹۹۴، همراه با پل نیومن مدیر اسبق اکتورز استودیو به عنوان اولین مهمان برنامه بود، و خیلی زود به مهمترین برنامه‌ی شبکه‌ی براوو مبدل شد. در ابتدا در سالن اجتماعات Tishman نیواسکول در دهکده‌ی گرین‌ویچ نیویورک ضبط می‌شد، و بعد از آن به مکان فعلی یعنی مرکز هنری مایکل شیمل در دانشگاه پیس نیویورک منتقل شد. این برنامه به عنوان سمیناری برای دانشجویان دانشکده‌ی هنرهای نمایشی اکتورز استودیو در دانشگاه پیس ارائه شده است.

در این برنامه در قیاس با مصاحبه‌های معمول با سلبریتی‌ها، مصاحبه‌ها ریتم کندتری دارند. بنابراین دوربین‌ها معمولاً چند ساعت گفت‌وگو را ضبط می‌کنند ، که بعداً به اندازه‌ی یک یا دو ساعت تدوین می‌شوند. نتیجه، همانطور که در مقاله‌ی نیویورک‌تایمز بیان شد: «روی صندلی مهمان آقای لیپتون‌‌، بازیگران مدتی از ستاره بودن دست می‌کشند و هنرمند و معلم می‌شوند.» این مصاحبه‌ها توسط سؤالاتی لیپتون روی کارت‌های مشهور خود دارد پیش می‌روند، که گاهی اوقات دانش و تحقیق خوب وی در مورد زندگی میهمانان را نشان می‌دهد، که اغلب، برخی از آنها را شگفت‌زده می‌کند.

ای.ای.گیل منتقد ساندی تایمز در نقد و بررسی خود بر این برنامه نوشت: «قالب این برنامه ساده و به طرز احمقانه‌ای الهام‌بخش است. اکتورز استودیو مدرسه‌ی هنرهای نمایشی در نیویورک است که توسط استانیسلاوسکی و متد او به شهرت رسیده (اگرچه این برنامه جای دیگری فیلمبرداری شده است) این برنامه‌ها به طور مشخص مسترکلاس‌هایی برای دانشجویان محسوب می‌شوند. هوشمندی برنامه در غروری است که به مهمانان می‌دهد، کسانی که بزرگترین و خودمحورترین بازیگران و سازندگان تئاتر و سینما هستند. افرادی که برای صحبت با دیگران بیش از اندازه بزرگ هستند، با «درون اکتورز استودیو» صحبت می‌کنند. آنها باور دارند که چیزی را برمی‌گردانند و مرواریدهای گران‌بهای بینش را به نسل جدید ارائه می‌دهند. و چه کسی خوب به نظر نمی‌رسد وقتی آن را به دانشجویان علاقمند منتقل می‌کند؟ در حقیقت، این صرفاً یک برنامه‌ی گفت‌وگو محور است، اما پوشش آموزش نسل‌های آینده، به طور زیبنده‌ای برافراشته شده است، بنابراین همه با لبخند حاضر شده و صحبت می‌کنند»

بیوگرافی مهمان برنامه : ویلم دفو

ویلم دافو با داشتن بیش از صد فیلم در کارنامه افسانه‌ای خود، به خاطر به ارمغان آوردن تنوع، جسارت و شهامت به برخی از نمادین‌ترین فیلم‌های زمانه ما، در سطح بین‌المللی مورد احترام و مشهور است. حس کنجکاوی هنری او در کند و کاو در وضعیت انسانی، او را به پروژه های بزرگ و کوچک در سراسر جهان، فیلم های هالیوودی و همچنین سینمای مستقل سوق داده است.

در سال ۱۹۷۹ به او نقشی در فیلم دروازه بهشت به کارگردانی ​​مایکل چیمینو داده شد که از آنجا اخراج گردید. از آن زمان، او با کارگردانانی که نماینده دایره المعارف مجازی سینمای مدرن هستند همکاری کرده است: یعنی جیمز وان، رابرت اگرز، شان بیکر، کنت برانا، کاترین بیگلو، سم ریمی، آلن پارکر، والتر هیل، مری هارون، ویم وندرس، آنتون کوربین، ژانگ ییمو، وس اندرسون، مارتین اسکورسیزی، دیوید لینچ، الیور استون، ویلیام فریدکین ورنر هرتزوگ، لارس فون تریر، آبل فرارا، اسپایک لی، دیوید کراننبرگ، پل شریدر، آنتونی مینگلا، تئو آنجلوپولوس، رابرت رودریگز، فیلیپ نویس، هکتور بابنکو، جان میلیوس، پل وایتز، برادران اسپیریگ، اندرو استانتون، جاش بون ، دی ریس و جولیان اشنابل.

دافو با چهار نامزدی جایزه اسکار شناخته شده است: بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برای فیلم Platoon، بهترین بازیگر مرد در نقش مکمل برای Shadow Of The Vampire، که برای آن نامزدی گلدن گلوب ، انجمن بازیگران سینما و بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را نیز دریافت کرد. برای پروژه فلوریدا، که برای آن نامزدی گلدن گلوب و انجمن بازیگران سینما را هم دریافت کرد، و اخیراً، بهترین بازیگر نقش اول مرد برای فیلم At Eternity’s Gate، که برای آن نامزدی گلدن گلوب هم دریافت کرد. از دیگر نامزدها و جوایز او، دو جایزه منتقدان فیلم لس آنجلس، یک جایزه حلقه منتقدان فیلم نیویورک، یک جایزه هیئت ملی نقد، دو جایزه مستقل روح، جام Volpi جشنواره فیلم ونیز و همچنین یک جایزه طلایی افتخاری برلیناله است.