اکتورز استودیو : ساموئل ال. جکسون (همراه با زیرنویس فارسی)

توضیحات

مشاهده بخش هایی از این برنامه :

در مورد برنامه درون اکتورز استودیو (Inside the Actors Studio)

این برنامه به عنوان یک سمینار تلویزیونی برای هنرجویان مدرسه‌ی هنرهای نمایشی اکتورز استودیو آغاز شد؛ و در اصل فعالیت مشترک اکتورز استودیو و نیواسکول، در سال ۱۹۹۴، همراه با پل نیومن مدیر اسبق اکتورز استودیو به عنوان اولین مهمان برنامه بود، و خیلی زود به مهمترین برنامه‌ی شبکه‌ی براوو مبدل شد. در ابتدا در سالن اجتماعات Tishman نیواسکول در دهکده‌ی گرین‌ویچ نیویورک ضبط می‌شد، و بعد از آن به مکان فعلی یعنی مرکز هنری مایکل شیمل در دانشگاه پیس نیویورک منتقل شد. این برنامه به عنوان سمیناری برای دانشجویان دانشکده‌ی هنرهای نمایشی اکتورز استودیو در دانشگاه پیس ارائه شده است.

در این برنامه در قیاس با مصاحبه‌های معمول با سلبریتی‌ها، مصاحبه‌ها ریتم کندتری دارند. بنابراین دوربین‌ها معمولاً چند ساعت گفت‌وگو را ضبط می‌کنند ، که بعداً به اندازه‌ی یک یا دو ساعت تدوین می‌شوند. نتیجه، همانطور که در مقاله‌ی نیویورک‌تایمز بیان شد: «روی صندلی مهمان آقای لیپتون‌‌، بازیگران مدتی از ستاره بودن دست می‌کشند و هنرمند و معلم می‌شوند.» این مصاحبه‌ها توسط سؤالاتی لیپتون روی کارت‌های مشهور خود دارد پیش می‌روند، که گاهی اوقات دانش و تحقیق خوب وی در مورد زندگی میهمانان را نشان می‌دهد، که اغلب، برخی از آنها را شگفت‌زده می‌کند.

ای.ای.گیل منتقد ساندی تایمز در نقد و بررسی خود بر این برنامه نوشت: «قالب این برنامه ساده و به طرز احمقانه‌ای الهام‌بخش است. اکتورز استودیو مدرسه‌ی هنرهای نمایشی در نیویورک است که توسط استانیسلاوسکی و متد او به شهرت رسیده (اگرچه این برنامه جای دیگری فیلمبرداری شده است) این برنامه‌ها به طور مشخص مسترکلاس‌هایی برای دانشجویان محسوب می‌شوند. هوشمندی برنامه در غروری است که به مهمانان می‌دهد، کسانی که بزرگترین و خودمحورترین بازیگران و سازندگان تئاتر و سینما هستند. افرادی که برای صحبت با دیگران بیش از اندازه بزرگ هستند، با «درون اکتورز استودیو» صحبت می‌کنند. آنها باور دارند که چیزی را برمی‌گردانند و مرواریدهای گران‌بهای بینش را به نسل جدید ارائه می‌دهند. و چه کسی خوب به نظر نمی‌رسد وقتی آن را به دانشجویان علاقمند منتقل می‌کند؟ در حقیقت، این صرفاً یک برنامه‌ی گفت‌وگو محور است، اما پوشش آموزش نسل‌های آینده، به طور زیبنده‌ای برافراشته شده است، بنابراین همه با لبخند حاضر شده و صحبت می‌کنند»

بیوگرافی مهمان برنامه : ساموئل ال. جکسون

رابین مک‌لورین ویلیامز در روز شنبه، ۲۱ ژوئیه ۱۹۵۱، در شیکاگو، ایلینویز، از نوه‌ی فرماندار و سناتور می‌سی‌سی‌پی، آنسلم جی مک لورین،متولد شد. مادرش، لوری مک لورین (با نام خانوادگی جنین)، یک مدل سابق اهل می سی سی پی بود و پدرش، رابرت فیتزجرالد ویلیامز، یکی از مدیران شرکت خودروسازی فورد از ایندیانا بود. ویلیامز تباری انگلیسی، آلمانی، فرانسوی، ولزی، ایرلندی و اسکاتلندی داشت.

رابین قبل از اینکه برای تمرکز روی تئاتر در مدرسه جولیارد ثبت نام کند، برای مدت کوتاهی به مطالعه علوم سیاسی در کالج کلرمونت مک‌کنا پرداخت و در کالج مارین تئاتر خواند. او پس از ترک جولیارد، در کلوپ های شبانه ای که آنجا برای نقش “مورک، از اورک”، در قسمتی از سریال روزهای شاد (۱۹۷۴) کشف شد، اجرا میکرد. بازی در اپیزود «روزهای شاد: اورکان مورد علاقه من» (۱۹۷۸)، به بازی در سریال تلویزیونی هفتگی اسپین آف معروف او، مورک و میندی (۱۹۷۸) منجر شد. او اولین نقش بلند خود را در نقش اصلی فیلم کمدی پاپای (۱۹۸۰) به کارگردانی رابرت آلتمن بازی کرد .