اکتورز استودیو : وال کیلمر (همراه با زیرنویس فارسی)

توضیحات

مشاهده بخش هایی از این برنامه :

در مورد برنامه درون اکتورز استودیو (Inside the Actors Studio)

این برنامه به عنوان یک سمینار تلویزیونی برای هنرجویان مدرسه‌ی هنرهای نمایشی اکتورز استودیو آغاز شد؛ و در اصل فعالیت مشترک اکتورز استودیو و نیواسکول، در سال ۱۹۹۴، همراه با پل نیومن مدیر اسبق اکتورز استودیو به عنوان اولین مهمان برنامه بود، و خیلی زود به مهمترین برنامه‌ی شبکه‌ی براوو مبدل شد. در ابتدا در سالن اجتماعات Tishman نیواسکول در دهکده‌ی گرین‌ویچ نیویورک ضبط می‌شد، و بعد از آن به مکان فعلی یعنی مرکز هنری مایکل شیمل در دانشگاه پیس نیویورک منتقل شد. این برنامه به عنوان سمیناری برای دانشجویان دانشکده‌ی هنرهای نمایشی اکتورز استودیو در دانشگاه پیس ارائه شده است.

در این برنامه در قیاس با مصاحبه‌های معمول با سلبریتی‌ها، مصاحبه‌ها ریتم کندتری دارند. بنابراین دوربین‌ها معمولاً چند ساعت گفت‌وگو را ضبط می‌کنند ، که بعداً به اندازه‌ی یک یا دو ساعت تدوین می‌شوند. نتیجه، همانطور که در مقاله‌ی نیویورک‌تایمز بیان شد: «روی صندلی مهمان آقای لیپتون‌‌، بازیگران مدتی از ستاره بودن دست می‌کشند و هنرمند و معلم می‌شوند.» این مصاحبه‌ها توسط سؤالاتی لیپتون روی کارت‌های مشهور خود دارد پیش می‌روند، که گاهی اوقات دانش و تحقیق خوب وی در مورد زندگی میهمانان را نشان می‌دهد، که اغلب، برخی از آنها را شگفت‌زده می‌کند.

ای.ای.گیل منتقد ساندی تایمز در نقد و بررسی خود بر این برنامه نوشت: «قالب این برنامه ساده و به طرز احمقانه‌ای الهام‌بخش است. اکتورز استودیو مدرسه‌ی هنرهای نمایشی در نیویورک است که توسط استانیسلاوسکی و متد او به شهرت رسیده (اگرچه این برنامه جای دیگری فیلمبرداری شده است) این برنامه‌ها به طور مشخص مسترکلاس‌هایی برای دانشجویان محسوب می‌شوند. هوشمندی برنامه در غروری است که به مهمانان می‌دهد، کسانی که بزرگترین و خودمحورترین بازیگران و سازندگان تئاتر و سینما هستند. افرادی که برای صحبت با دیگران بیش از اندازه بزرگ هستند، با «درون اکتورز استودیو» صحبت می‌کنند. آنها باور دارند که چیزی را برمی‌گردانند و مرواریدهای گران‌بهای بینش را به نسل جدید ارائه می‌دهند. و چه کسی خوب به نظر نمی‌رسد وقتی آن را به دانشجویان علاقمند منتقل می‌کند؟ در حقیقت، این صرفاً یک برنامه‌ی گفت‌وگو محور است، اما پوشش آموزش نسل‌های آینده، به طور زیبنده‌ای برافراشته شده است، بنابراین همه با لبخند حاضر شده و صحبت می‌کنند»

بیوگرافی مهمان برنامه : وال کیلمر

وال کیلمر توی لس‌آنجلس، کالیفرنیا به دنیا اومد. مامانش، گلادیس سوانت (اسم خانوادگی قبل از ازدواجش اکستدت بوده)، و باباش، یوجین دوریس کیلمر، که شغلش کار توی زمینه‌ی املاک و تجهیزات هوافضا بوده. مامانش اهل ایندیانا بود و ریشه‌ی سوئدی داشت، باباش هم اهل تگزاس بود. وال توی مدرسه‌ی حرفه‌ای‌های هالیوود درس خوند و وقتی هنوز تو سنین نوجوانی بود، وارد برنامه‌ی درامای مدرسه‌ی جولیارد شد. شروع حرفه‌ای بازیگری‌ش توی تئاتر بود و هنوزم توی تئاتر فعاله؛ مثلاً توی فستیوال شکسپیر کلرادو سال ۱۹۸۸ نقش هملت رو بازی کرد. اولین فیلمش سال ۱۹۸۴ بود، یه فیلم کمدی مسخره به اسم Top Secret! که توش نقش یه خواننده‌ی راک بلوند به اسم نیک ریورز رو بازی کرد. توی دهه‌ی ۸۰ توی کلی فیلم بازی کرد، از جمله فیلم معروف Top Gun که سال ۱۹۸۶ ترکوند. با اینکه استعداد و توانایی بازیگریش خیلی تابلو بود، ولی تا وقتی که نقش جیم موریسون رو توی فیلم The Doors ساخته‌ی الیور استون (۱۹۹۱) بازی نکرد، کسی درست حسابی بهش توجه نکرد. اون‌قدر طبیعی و قوی بازی کرد که همه رو شوکه کرد. جالبه که توی اون فیلم خودش همه‌ی اجراهای کنسرتی رو هم خوند و از صدای باریتون خوبش حسابی استفاده کرد. بعد از اون هم رفت سراغ دو تا شخصیت افسانه‌ای آمریکایی دیگه: نقش الویس پرسلی رو توی فیلم True Romance (۱۹۹۳) بازی کرد و نقش داک هالیدی رو توی فیلم Tombstone همون سال. توی جولای ۱۹۹۴ اعلام شد که وال قراره نقش بتمن / بروس وین رو از مایکل کیتون تحویل بگیره.