اکتورز استودیو : جودی فاستر (همراه با زیرنویس فارسی)

توضیحات

مشاهده بخش هایی از این برنامه :

در مورد برنامه درون اکتورز استودیو (Inside the Actors Studio)

این برنامه به عنوان یک سمینار تلویزیونی برای هنرجویان مدرسه‌ی هنرهای نمایشی اکتورز استودیو آغاز شد؛ و در اصل فعالیت مشترک اکتورز استودیو و نیواسکول، در سال ۱۹۹۴، همراه با پل نیومن مدیر اسبق اکتورز استودیو به عنوان اولین مهمان برنامه بود، و خیلی زود به مهمترین برنامه‌ی شبکه‌ی براوو مبدل شد. در ابتدا در سالن اجتماعات Tishman نیواسکول در دهکده‌ی گرین‌ویچ نیویورک ضبط می‌شد، و بعد از آن به مکان فعلی یعنی مرکز هنری مایکل شیمل در دانشگاه پیس نیویورک منتقل شد. این برنامه به عنوان سمیناری برای دانشجویان دانشکده‌ی هنرهای نمایشی اکتورز استودیو در دانشگاه پیس ارائه شده است.

در این برنامه در قیاس با مصاحبه‌های معمول با سلبریتی‌ها، مصاحبه‌ها ریتم کندتری دارند. بنابراین دوربین‌ها معمولاً چند ساعت گفت‌وگو را ضبط می‌کنند ، که بعداً به اندازه‌ی یک یا دو ساعت تدوین می‌شوند. نتیجه، همانطور که در مقاله‌ی نیویورک‌تایمز بیان شد: «روی صندلی مهمان آقای لیپتون‌‌، بازیگران مدتی از ستاره بودن دست می‌کشند و هنرمند و معلم می‌شوند.» این مصاحبه‌ها توسط سؤالاتی لیپتون روی کارت‌های مشهور خود دارد پیش می‌روند، که گاهی اوقات دانش و تحقیق خوب وی در مورد زندگی میهمانان را نشان می‌دهد، که اغلب، برخی از آنها را شگفت‌زده می‌کند.

ای.ای.گیل منتقد ساندی تایمز در نقد و بررسی خود بر این برنامه نوشت: «قالب این برنامه ساده و به طرز احمقانه‌ای الهام‌بخش است. اکتورز استودیو مدرسه‌ی هنرهای نمایشی در نیویورک است که توسط استانیسلاوسکی و متد او به شهرت رسیده (اگرچه این برنامه جای دیگری فیلمبرداری شده است) این برنامه‌ها به طور مشخص مسترکلاس‌هایی برای دانشجویان محسوب می‌شوند. هوشمندی برنامه در غروری است که به مهمانان می‌دهد، کسانی که بزرگترین و خودمحورترین بازیگران و سازندگان تئاتر و سینما هستند. افرادی که برای صحبت با دیگران بیش از اندازه بزرگ هستند، با «درون اکتورز استودیو» صحبت می‌کنند. آنها باور دارند که چیزی را برمی‌گردانند و مرواریدهای گران‌بهای بینش را به نسل جدید ارائه می‌دهند. و چه کسی خوب به نظر نمی‌رسد وقتی آن را به دانشجویان علاقمند منتقل می‌کند؟ در حقیقت، این صرفاً یک برنامه‌ی گفت‌وگو محور است، اما پوشش آموزش نسل‌های آینده، به طور زیبنده‌ای برافراشته شده است، بنابراین همه با لبخند حاضر شده و صحبت می‌کنند»

بیوگرافی مهمان برنامه : جودی فاستر

جودی فاستر کار خود را از دو سالگی آغاز کرد. او به مدت چهار سال در تبلیغات بازی می‌کرد تا سرانجام اولین بار به عنوان بازیگر در سریال تلویزیونی «مِی ‌بری آر. اف. دی» (۱۹۶۸) حضور پیدا کرد. در سال ۱۹۷۵ به جودی نقشی به نام آیریس استنسما در فیلم «راننده تاکسی» (۱۹۷۶) پیشنهاد شد. این نقش، که برای آن نامزد دریافت جایزه اسکار در بخش بهترین بازیگر نقش مکمل زن شد، یک پیشرفت و موفقیت در مسیر حرفه‌ای او بود. در سال ۱۹۸۰ او به عنوان بهترین دانش‌آموز کلاس از کالج لایسه فرانسیس فارغ‌التحصیل شد و تحصیل در رشته‌ی ادبیات انگلیسی در دانشگاه ییل را آغاز کرد، و در سال ۱۹۸۵ با درجه‌ی عالی و دانشجوی ممتاز از آنجا فارغ‌التحصیل شد. یک لحظه‌ی تراژیک و غم‌انگیز در زندگی او ۳۰ مارس ۱۹۸۱ بود که جان وارنوک هینکلی جونیور تلاش کرد تا رییس جمهور ایالات متحده، رونالد ریگان را ترور کند. هینکلی عاشق جودی و فیلم «راننده تاکسی» (۱۹۷۶) بود، که در آن تراویس بیکل با بازی رابرت دنیرو سعی کرد که به کاندیدای ریاست جمهوری یعنی پالنتاین شلیک کند. با وجود این حقیقت که جودی هیچ‌گاه بازیگری را آموزش ندیده است، اما پیش از سی سالگی دو بار برنده‌ی جایزه‌ی اسکار شده است. اولین جایزه‌ اسکارش را به خاطر بازی در نقش سارا توبیاس در فیلم «متهم» (۱۹۸۸) و دومی را برای ایفای نقش کلاریس استارلینگ در «سکوت بره‌ها» (۱۹۹۱) دریافت کرد.