اکتورز استودیو : مارتین شین (همراه با زیرنویس فارسی)

توضیحات

مشاهده بخش هایی از این برنامه :

در مورد برنامه درون اکتورز استودیو (Inside the Actors Studio)

این برنامه به عنوان یک سمینار تلویزیونی برای هنرجویان مدرسه‌ی هنرهای نمایشی اکتورز استودیو آغاز شد؛ و در اصل فعالیت مشترک اکتورز استودیو و نیواسکول، در سال ۱۹۹۴، همراه با پل نیومن مدیر اسبق اکتورز استودیو به عنوان اولین مهمان برنامه بود، و خیلی زود به مهمترین برنامه‌ی شبکه‌ی براوو مبدل شد. در ابتدا در سالن اجتماعات Tishman نیواسکول در دهکده‌ی گرین‌ویچ نیویورک ضبط می‌شد، و بعد از آن به مکان فعلی یعنی مرکز هنری مایکل شیمل در دانشگاه پیس نیویورک منتقل شد. این برنامه به عنوان سمیناری برای دانشجویان دانشکده‌ی هنرهای نمایشی اکتورز استودیو در دانشگاه پیس ارائه شده است.

در این برنامه در قیاس با مصاحبه‌های معمول با سلبریتی‌ها، مصاحبه‌ها ریتم کندتری دارند. بنابراین دوربین‌ها معمولاً چند ساعت گفت‌وگو را ضبط می‌کنند ، که بعداً به اندازه‌ی یک یا دو ساعت تدوین می‌شوند. نتیجه، همانطور که در مقاله‌ی نیویورک‌تایمز بیان شد: «روی صندلی مهمان آقای لیپتون‌‌، بازیگران مدتی از ستاره بودن دست می‌کشند و هنرمند و معلم می‌شوند.» این مصاحبه‌ها توسط سؤالاتی لیپتون روی کارت‌های مشهور خود دارد پیش می‌روند، که گاهی اوقات دانش و تحقیق خوب وی در مورد زندگی میهمانان را نشان می‌دهد، که اغلب، برخی از آنها را شگفت‌زده می‌کند.

ای.ای.گیل منتقد ساندی تایمز در نقد و بررسی خود بر این برنامه نوشت: «قالب این برنامه ساده و به طرز احمقانه‌ای الهام‌بخش است. اکتورز استودیو مدرسه‌ی هنرهای نمایشی در نیویورک است که توسط استانیسلاوسکی و متد او به شهرت رسیده (اگرچه این برنامه جای دیگری فیلمبرداری شده است) این برنامه‌ها به طور مشخص مسترکلاس‌هایی برای دانشجویان محسوب می‌شوند. هوشمندی برنامه در غروری است که به مهمانان می‌دهد، کسانی که بزرگترین و خودمحورترین بازیگران و سازندگان تئاتر و سینما هستند. افرادی که برای صحبت با دیگران بیش از اندازه بزرگ هستند، با «درون اکتورز استودیو» صحبت می‌کنند. آنها باور دارند که چیزی را برمی‌گردانند و مرواریدهای گران‌بهای بینش را به نسل جدید ارائه می‌دهند. و چه کسی خوب به نظر نمی‌رسد وقتی آن را به دانشجویان علاقمند منتقل می‌کند؟ در حقیقت، این صرفاً یک برنامه‌ی گفت‌وگو محور است، اما پوشش آموزش نسل‌های آینده، به طور زیبنده‌ای برافراشته شده است، بنابراین همه با لبخند حاضر شده و صحبت می‌کنند»

بیوگرافی مهمان برنامه : مارتین شین

مارتین شین که چندین بار برنده جایزه‌های امی و گلدن گلوب شده، یکی از بازیگرای پرآوازه، خوش‌رنگ‌و‌لعاب و موفق آمریکاست. از اون بازیکن‌هایی‌ که راحت بین رسانه‌های مختلف جابه‌جا می‌شه، و تنوع نقشش واقعاً چشم‌گیره. مارتین شین با اسم اصلی رامون آنتونیو جرارد استوز تو دیتون، اوهایو به دنیا اومد. مادرش، مری‌آن (فیلن)، مهاجر ایرلندی از شهر بوریسوکین، شهرستان تیپِری بود و پدرش، فرانسیسکو استوز، یه کارگر کارخانه‌ی اسپانیایی‌الاصل از منطقه پاردِروبیاس، گالیسیا بود. تو دنیای سینما، مارتین تو بیشتر از ۶۵ فیلم بلند بازی کرده. از نقش معروفش به عنوان کاپیتان بنجامین ال. ویلارْد تو فیلم شاهکار Apocalypse Now (1979)  به کارگردانی فرانسیس فورد کوپولا می‌شه یاد کرد که باعث شد تو کل دنیا شناخته بشه. این فیلم با حضور مارلون براندو، دنیس هاپر و رابرت دووال همراه بود. از کارای مهم دیگه‌ش می‌شه به فیلم Wall Street (1987)  با پسرش چارلی شین و مایکل داگلاس، فیلم برنده‌ی اسکار Gandhi (1982)  با بازی بن کینگزلی، Catch Me If You Can (2002)  با لئوناردو دی‌کاپریو و تام هنکس، و The American President (1995)  با مایکل داگلاس و آنت بنینگ اشاره کرد. یه نقش خاص دیگه‌ش هم تو فیلم The Subject Was Roses (1968)  بود، نقش تیمی کلیری، که براش نامزد گلدن گلوب شد و قبلاً اون نقش رو تو تئاتر براودوی بازی کرده بود و واسه‌اش نامزد جایزه تونی هم شده بود.