ده قانون طلایی « جو استرهاس » برای فیلمنامه‌ نویسی

« جو استرهاس » نویسنده آمریکایی-مجارستانی است که فیلمنامه ها و کتاب های مختلفی را نویسندگی کرده ، در این مطلب  ده قانون طلایی « جو استرهاس » برای فیلمنامه‌ نویسی را مرور خواهیم کرد .

« جو استرهاس » که تاکنون فیلمنامه آثاری چون «Flashdance»، «Jagged Edge» را نوشته و همچنین نویسنده کتاب‌هایی مانند «Hollywood Animal»، «American Rhapsody» و «Crossbearer: A Memoir of Faith» بوده است.

«جو استرهاس» در ۲۳ نوامبر سال ۱۹۴۴ در روستای کوچکی به نام «چاکانیدوروسلو» در مجارستان به دنیا آمد. او به شغل روزنامه‌نگاری مشغول شد و بین سال‌های ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۵ سردبیر مجله مشهور «Rolling Stone» بود.

«جو» برای کتاب غیرداستانی خود به نام «Charlie Simpson’s Apocalypse» نامزد دریافت جایزه کتاب ملی آمریکا نیز شده است.

و اما ده قانون طلایی «جو استرهاس» برای فیلمنامه‌نویسی:

1. فیلم‌های جدید زیادی نگاه نکنید

بیشتر فیلم‌هایی که امروزه روی پرده سینما می‌روند افتضاحند. آن‌ها شما را ناامید می‌کنند و با خود فکر می‌کنید که چرا به جای این فیلمنامه مزخرف آن‌ها فیلمنامه من را خریداری نکرده و از روی آن فیلم نساخته‌اند؟ این ناراحتی را از خود دور کنید و به جای آن یک کتاب خوب بخوانید.

2. تعارف را کنار بگذارید

اگر مدیر تولید استودیوی فیلمسازی به شما ایده به‌دردنخوری دارد نگوید «خب این ایده جالبی است، اما …»، به جای آن بگویید «این ایده بسیار مزخرفی است!». افرادی که با آن‌ها سروکار دارید احمق نیستند، آن‌ها فقط خنگ و تهی‌مغز و خالی از ایده‌اند و در دل خودشان نیز می‌دانند که ایده‌شان بسیار افتضاح است.

3. نگذارید آن‌ها شما را متقاعد کنند که آنچه نوشته‌اید را تغییر دهید

کسی که کارگردان است، نویسنده نیست. همینطور تهیه‌کننده و مدیر استودیو نیز نمی‌توانند نویسنده باشند. این شغل و حرفه متعلق به شماست و آن‌ها در این کار بی‌تجربه هستند و در بهترین حالت علاقمند به این کار به حساب می‌آیند. با آن‌ها در همین حد رفتار کنید. کاری کنید که بفهمند کار اصلی‌شان نیست.

4. داستان را نقل شفاهی نکنید و به جای آن «فیلمنامه گمانی» بنویسید

چرا باید تلاش کنید که یک عده آدم بی‌سواد و خودپسند را قانع کنید که قادرید در مورد یک موضوع، فیلمنامه خوبی بنویسید؟ به جای این کار بنشینید و مشغول نوشتن آن فیلمنامه شوید. انجام درست یک کار بهتر از آن است که به کسی قول بدهید آن را به درستی انجام خواهید داد.

5. از ته دل بنویسید

زندگی کوتاه است. کوتاه‌تر از آنچه که فکرش را بکنید. دنبال نویسندگی با ایده غیراصیل نباشید. اگر یک استودیو می‌خواهد یک پروژه نویسندگی را به شما بسپارد، در صورتی آن را بپذیرید که در وجودتان یک حس درونی، معنوی یا جنسی را زنده می‌کند.

6. همیشه درباره اولین پیش‌نویستان دروغ بگویید

هنگامی که یکی از فیلمنامه هایم را به بالاترین قیمت فروختم، به مردم گفتم که سال‌ها روی آن کار کرده بودم. زمانی که فیلم به فروش فوق‌العاده‌ای رسید، حقیقت را گفتم: نوشتن آن فیلمنامه تنها ۱۳ روز طول کشید.

7. رازهای خانوادگی را به یاد بیاورید

اگر برای نوشتن دنبال سوژه و ایده هستید، به تمام آن چیزهایی فکر کنید که خانواده شما درباره آن‌ها حرف نمی‌زنند. در میان این مسائل، حتماً ایده‌ای برای نوشتن یک فیلمنامه خوب نهفته است.

8. جلوی کارگردان خم و راست نشوید

مهم نیست که کارگردان فیلم چقدر فرد جذاب و خوبی است، او دوست و همکار شما نیست. او دشمن شماست و می‌خواهد تصویر و ایده خلاقانه خود را به ایده‌های شما تحمیل کند. او می‌خواهد چیزی که نوشته‌اید را از شما بگیرد، آن را برای خود کرده و از آن اعتبار کسب کند.

9. کمی سنگ‌دل باشید

دوست قدیمی و مدیر برنامه من، آقای «گای مک‌الوین» به من گفت: «هیچ قبلی سنگ‌تر از قلب یک مدیر برنامه نیست». با اینکه او مدت زیادی مدیر برنامه من بود (و با اینکه من واقعاً او را دوست داشتم)، بالاخره روزی رسید که اخراجش کردم.

10. نگذارید هیچ آدم عوضی شما را زمین بزند

اگر نمی‌توانید فیلمنامه خود را بفروشید یا اگر فیلمنامه را فروختید و آن‌ها کسی را آوردند تا آن را سلاخی کند، یا حتی اگر کارگردان در مصاحبه‌ها ادعا کرد که خودش فیلمنامه را نوشته، یا بازیگران مدعی شدند که تمام دیالوگ‌های فوق‌العاده‌ای را که شما نوشته بودید بالبداهه به زبان آورده‌اند، یا حتی در تبلیغات فیلم به شما بهایی ندادند، خیلی ساده بنشینید و فیلمنامه دیگری بنویسید.

اگر چنین اتفاقاتی دوباره رخ داد، باز هم فیلمنامه جدیدی بنویسید و این کار را تکرار کنید تا وقتی که یکی از فیلمنامه‌هایتان به اوج خود برسد و تصویر آن را کارگردان روی پرده سینما به نمایش بگذارد.